Een nieuwe blog over hoe en wat .

Prachtig geschreven, meis. Het is allemaal niet niks die hele malle medische molen. Het vraagt mentaal en fysiek zoveel van je. De spanning voor de behandeling de spanning na de behandeling en het verdriet en boosheid als het niet lukt.

Ik was vooral kwaad op mezelf... Maar niemand kan hier wat aan doen besefte ik me later.

Wat heb je dat mooi geschreven !! Waar gaan jullie IVF doen? Wij krijgen ook IVF óf ICSI.. wij gaan naar het UMC in Utrecht..😚

Je weet wel dat wanneer je ivf doet en er zijn bijvoorbeeld 8 eicellen bevrucht, je 8 kansen heb in de eerste ronde van IVF1, daarna heb je nog twee rondes,..😚 Dus hopelijk worden er genoeg gevonden!!🥰

Mooi geschreven meid ❤️

Ik vond zelf de punctie meevallen, als ze door je eierstok heenprikken is het ff rot, de rest is echt goed te doen. Ik kreeg een infuus met morfine en 2 plaatselijke verdovingen van binnen. De verpleegkundige hielp heel erg door me op mijn ademhaling te laten letten, dit hielp ontzettend goed. Hierdoor voelde ik ook minder pijn. Wat me wel tegenviel was de eerste dagen na de punctie. Ben ruim een week 'ziek' thuis geweest erna had erg veel buikpijn en was heel moe. Kwam ook omdat ik 28 eicellen had, dit is erg veel en moest me dus ontzettend rustig houden en veel drinken om overstimulatie te voorkomen. Mijn eierstokken waren dus ook ontzettend gezwollen doordat er zoveel eicellen waren. Vandaar de buikpijn. Totaal heeft het echt wel 3 weken geduurd voor ik weer evenveel energie had als normaal en helemaal geen buikpijn meer. Maar bij de meeste vrouwen is dit anders hoor, het viel mij alleen tegen omdat ik overal verhalen las van mensen die na een dag of 2 weer aan het werk waren enzo 😉

En tips, tja laat je goed informeren over het ivf-traject. En dat doe je waarschijnlijk al maar: leef met het moment. Probeer het per maand en terugplaatsing te bekijken en niet te ver vooruit denken (dan wordt je gek, want je gaat denken: stel dat het niet lukt..)

Sommige punten zijn zo herkenbaar voor mij. Ik raakte 9 jaar geleden ‘per ongeluk’ zwanger en kwam er na 6 wkn achter. Pas toen hij geboren werd en wij het beiden overleefd hadden,kreeg ik iets meer besef wat voor wonder het eigenlijk is als alles goed gaat. Totdat wij 2 jaar geleden bewust voor een zwangerschap kozen en het niet vanzelfsprekend verliep. Ik vind het heel krachtig van jullie dat jullie zo lang doorgaan en zoveel doorstaan. Lijkt mij inderdaad heel erg zwaar. Wij hadden ons de grens opgelegd tot deze maand,waren in overleg over IUI en zouden in ieder geval geen ivf doen. Toen het einde bijna in zicht kwam voelde ik ook een druk. Angst en verdriet dat onze wens misschien nooit in vervulling zou gaan. Bij mij zeiden mijn vriendinnen ook,het komt goed..maar als je al zoveel teleurstellingen hebt gehad,is het moeilijk om daar soms nog in te geloven. Ik ben zo dankbaar dat het ons is gelukt en gun jullie dit zo vanuit de bodem van mijn hart. Hoop dat je veel steun om je heen hebt en veel liefde van ons voelt die jou berichten sturen. Heel veel liefs 😘💋

Heel veel succes de komende tijd, ik weet hoe het is. Mijn eerste twee kinderen zijn ruim 10 jaar geleden ook 'spontaan' gekomen. En nu wilde het maar niet lukken om met mijn nieuwe man zwanger te worden. Na 4 IUI pogingen werd het dan toch maar IVF. En omdat ik twijfelde (ondanks fantastische zaadresultaten), werd een dubbeldiagnostisch traject afgesproken: bij 10 eicellen of meer zouden ze de helft met IVF bevruchten en de andere helft met ICSI. Daaruit bleek dat bij ons ICSI veel effectiever was. Dus bij de tweede poging hebben we direct ICSI gekregen en ik ben nu zwanger van terugplaatsing 1. Kortom: de arts bepaalt niet alles, je hebt wel degelijk inspraak. En als ik een advies mag geven: doe alleen IVF in een ziekenhuis dat embryo's invriest met vitrificatie in plaats van slow freezing. Dan zijn de kansen op succesvol ontdooien zo'n 20 tot 35% hoger en dat maakt een enorm verschil bij zulke kostbare embryo's. ❤

Och meid het is inderdaad allemaal niet niks. En heel eerlijk ik kan pas ontspannen sinds ik zwanger ben. Iedereen kan inderdaad zeggen het komt wel goed maar dat weet je pas als het gelukt is.

Ivf is inderdaad wel even andere koek. De tweede ronde had ik al mijn spanningen eruit gegooid en kon ik de punctie veel beter hebben. Prettig is het niet maar het is te doen als je goed mee ademt. Ik had geen verdovingsprikken maar heb die wel gehad voor een en spiraal die voelde ik helemaal niet. Ik kreeg een prik in mijn bil bij de punctie die in best venijnig vond.

Zoals je weet kwamen wij in principe niet in aanmerking voor icsi maar hebben we dat de tweede ronde wel gehad omdat ze geen risico wilde nemen. Dus het ligt niet altijd alleen aan de hoeveelheid zaadjes of je icsi krijgt. Maar inderdaad je krijgt maar drie vergoedde pogingen.

Na de eerste ivf ben ik heel bewust gaan nadenken over wat als dit niet lukt. Adoptie? Donor? Pleegzorg? Of samen blijven en een ander doel? Zodat mocht het niet lukken dat ik wist wat de mogelijkheden daarna waren en hoever we wilde gaan

Uiteraard kan je doorgaan voor meer pogingen alleen moet je ze dan zelf bepalen.

Meid maak je niet te gek die drie pogingen dat duurt nog even voor je er doorheen bent. Nu eerst focussen op je laatste iui. En je rustig inlezen en laten informeren over ivf.

Dikke knuffel

Ik denk dat het verstandig is dat je toch nog iui probeert, het is inderdaad een extra kans. Bij onze oudste heb ik na 3 mislukte iui pogingen een heg gehad waarbij de eileiders open of doorgestoten worden. De iui daarna was ik zwanger en ik heb nog altijd het idee dat de haha heeft bijgedragen. Misschien kun je nog eens navragen of het iets is.

Ons verhaal is iets anders waardoor we bij de tweede na 2 mislukte iui zijn overgestapt naar icsi. Ingevroren zaad deden ze toentertijd nog geen IVF mee, dus vandaar de icsi. Ik was direct zwanger van de verse terugplaatsing. Voor onze laatste invulling van onze kinderwens werden we de eerste cryo zwanger, maar dat werd een miskraam.

Omdat tijden veranderen konden ze voor de tweede en derde poging nu wel IVF doen met ingevroren zaad. Maar helaas was de opbrengst van eicellen zo slecht dat ik na de punctie zelf heb voorgesteld of het niet toch icsi kon worden . Dus het is niet zo zwart-wit dat je met die hoeveelheid zaadcellen dus persee op IVF bent aangewezen. Iets om te onthouden.

Uiteindelijk ben ik nu alsnog zwanger via de eerste iui (wel van een andere donor). We wilden om de kansen te vergroten eerst weer iui voordat we de laatste IVF/icsi zouden inzetten. En het geluk stond dit keer aan onze kant.

De punctie is me iedere keer enorm meegevallen, ook toen het meer dan 20 follikels betrof. De laatste punctie zakte mijn bloeddruk wat ver weg en moest ik langer blijven, geen idee hoe dat kwam. Ik vond het wachten op het resultaat spannender, maar dan kom je op dat geestelijke stukje wat jij zegt en wat zo enorm herkenbaar is.

Heel veel sterkte in je keuzes en ik hoop voor jullie dat de zon weer mag schijnen.

Ah daar ben je weer lieverd je werd al gemist.

Verdorie zeg, dat nr 3 ook weer mislukt is... Maar wel wat hoor, dat jullie tóch voor iui4 gaan, na de laatste berichtjes had ik verwacht dat je er spuug en spuug zat van zou zijn en op ivf aan zou dringen

Stom is het niet, wel herkenbaar, dat we niet meer "normaal" naar een baby kunnen kijken, maar het hersenpannetje meteen allerlei vragen bedenkt waar we eerder nooit over na hebben gedacht. De ver van je bed show staat nu je nachtrust te verstoren.

Qua ivf: als 2 ivf pogingen zijn mislukt, kan alsnog de derde een icsi worden hoor. Het is niet zo dat je straks (hopelijk nier nodig) het ivf traject 3keer doet en het daarna van de baan is.

En 3x ivf/icsi heb je niet "zomaar" gedaan, dan ben je best een poosje onderweg lieverd. Of, als in het slechtste geval, er geen of weinig bevruchtingen of ontdooiingen zijn gelukt, dan gaat de voorraad er wel sneller doorheen natuurlijk.

Volgens mij was het zelda (weet het niet 100% zeker) die mij er kortgeleden op wees, dat je altijd kan vragen of een deel van de eitjes middels icsi bevrucht kunnen worden ipv ivf. Maar persoonlijk zou ik dat pas bij de tweede of derde poging doen, dat was dacht ik ook haar advies.

Kan de eeuwige dooddoener er wel ingooien, maar zal het anders verpakken voor je. Lieve schat, hou hoop samen en ooit, liever gisteren dan vandaag, gaan we beide een positieve test in handen hebben.

Welterusten