De keizersnede en mijn lieve kleine meid

18 maart was het zover. De geboorte van onze kleine Nina Nadine!

Het was een geplande keizersnede. De operatie zelf viel me erg mee, ging snel voorbij (ze was er binnen 10 min.) en dat het hechten lang duurde vond ik niet erg want mijn kleine meid lag lekker bij me en ik was enorm blij dat ze niet bij me weggehaald werd ondanks haar lage geboortegewicht (2280 gram)

Even daarna werd het minder. Tijdens het hechten was ik al veel bloed verloren doordat ze veel op mijn buik hebben moeten duwen en met het overtillen van de operatietafel naar het bed verloor ik ook veel bloed. Ik ben toen een paar uur op de recovery geweest waar bleek dat er bloed bleef stromen uit de wond. Het sijpelde er zeg maar constant uit waardoor ze om het kwartier het verband moesten vervangen. Inmiddels voelde ik mij steeds minder worden en 3 uur na de operatie (nog steeds op de recovery) begon ik met flauwvallen. Ik ben toen wel naar de kraamafdelingen overgebracht waar ik steeds vaker flauw viel. Nina werd in een couveuse naast mij gelegd maar mocht gelukkig na een paar uur er alweer uit. Zij deed het super! Alleen nu ging het met mij niet goed. Ik bleef bloed verliezen en net toen al onze ouders binnenkwamen viel ik helemaal weg. Iedereen werd de kamer uitgestuurd en er werd een arts gehaald. Ze hebben mij toen van alles toegediend en er werd een zandzak op de wond gelegd om het bloeden proberen te stoppen. Ik ben deze paar uren er amoer bij geweest, ik kreeg steeds minder mee en was erg afwezig. 

Vlak voordat ik naar de kraamafdeling werd gebracht begon mijn buik ook op te zwellen en dit werd al erger. Op een gegeven moment was mijn buik dikker dan toen Nina er nog in zat!

Er hebben de hele avond en nacht artsen en verpleging in mijn kamer gestaan en ik kreeg het ene na het andere onderzoek. Ik heb die dag 8 keer bloed geprikt en had constant een bloeddruk meter en ze meten de grootte van mijn buik ieder uur op. Ik heb 4 keer een echo gehad van mijn buik want ze dachten dat het van binnen bloedde of dat er vocht of stolsels zaten. Tot 2 uur middernacht heeft mijn wond gebloed en hebben e een aantal keren op het punt gestaan om mij terug te rijden naar de OK om de wond weer open te maken. Godzijdank hoefde dit niet omdat er niets te zien was op de echo's en het bloeden uiteindelijk is gestopt.

Tussendoor bleef ik flauwvallen. ik kon niet rechtop zitten en mocht geen pijnstilling en niets eten. Uiteindelijk bleek dat ik 1,5 liter bloed ben verloren en de dikke opgezette buik wijden ze aan lucht dat tijdens de operatie in mijn buik gekomen is.

De eerste dagen in het ziekenhuis waren heftig. Ik ben nog veel flauwgevallen, bij het gaan zitten, opstaan, douchen enz. Heel vervelend.

Nu zijn we 2,5 week verder en ben ik a.s. zaterdag alweer 2 weken thuis. Het herstel is best zwaar. Ik ben extreem vermoeid en heb een constante zware hoofdpijn al 2 weken lang. Maar het gaat steeds een klein beetje beter.

Ik ben supertrots op mijn dappere meisje die met haar 2280 gram en 45 cm niet eens naar de kinderafdeling hoefde omdat ze het zo goed deed en al na een paar dagen alles uit de borst dronk!

Ze doet het nog steeds super. Slaapt s nachts al vrijwel door en kan zich steeds beter zelf warm houden. Nu moet ik er nog boven op komen en dan kan het genieten eindelijk beginnen!