Bevallingsverhaal

Het heeft even geduurd, maar hier dan toch ook mijn bevallingsverhaal!

Allereerst, ik heb een super zwangerschap gehad met op de maagzuur na weinig klachten. Mijn zwangerschap verliep zorgeloos tot aan de 29e week. Toen werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis, ons kleintje bleek een groeiachterstand te hebben. Uiteindelijk ben ik met 32 weken zwangerschap overgenomen door het ziekenhuis en werd mij geadviseerd rust te nemen, zodat de baby beter zou groeien. Ik moest om de tien dagen naar het ziekenhuis voor een groeiecho en met 35 weken bleek zelfs dat hij een groeistilstand had. Ik moest toen om de dag heen voor een CTG en echo om de doorbloeding van de navelstreng en placenta te bekijken. Ondertussen werd mijn bloeddruk geleidelijk aan steeds wat hoger.

Op woensdag 8 december ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Mijn bloeddruk was te hoog en ik had een pijnlijke druk onder mijn borsten. Dat bleek mijn lever te zijn. In het ziekenhuis had ik volledige bedrust (jeetje wat gaat de tijd dan langzaam!) Dit voelde voor mij heel raar omdat ik mij heel goed voelde. Na nog een groeiecho (ons ukkie werd geschat op zo'n 1900 gram) werd er besloten dat ik maandag 13 december zou worden ingeleid, omdat mijn bloeddruk steeds hoger werd. 

Maar het ging allemaal toch anders.. zaterdagnacht kreeg ik weer een enorme pijnlijke druk onder mijn borsten, zelfs ademhalen deed zeer. Dus de hele nacht allemaal onderzoeken en mensen aan mn bed. Mijn bloeddruk was enorm hoog en er werd gezegd dat ik misschien toch zondag moest bevallen (afhankelijk van mn bloeduitslagen en bloeddruk) Er zou om 8.00 een arts bij me komen om te vertellen wat er was besloten. Nou daar zat ik dan te wachten in een lege kamer, al wakker vanaf half 3 s nachts, te wachten op mn ontbijt (die ik pas om half 9 kreeg, terwijl ze normaal gesproken al om 7.15 naast je bed staan grrrr!) Uiteindelijk duurde en duurde het maar (de artsen hadden het druk op de O.K. was me verteld) toen er om kwart voor elf een verpleegster bij me kwam. Ze legde een hand op mijn been en vroeg hoe snel mijn partner er kon zijn. Ik schrok me dood, het bleek dat er al een verloskamer klaar stond voor mij en dat als mijn vriend er was ze direct wouden beginnen. AAAH! ik ging gewoon bevallen! Gelukkig mocht ik nog even douchen en heb toen als een gek al mn spullen bij elkaar gepakt en daar ging ik..

Om 12 uur waren mijn vliezen al gebroken en lag ik aan het infuus met weeenopwekkers stand 1. Elk half uur ging de stand met 0,5 omhoog. Bij stand 1,5 begon ik het echt wel te voelen. Ik had de weeen in mijn benen zitten, erg raar ik had me toch echt wat anders voorgesteld bij weeen. Om 15.00 ging hij op stand 3 en om iets voor vier werd er eindelijk eens gekeken hoeveel cm ontsluiting ik had. Ik had toen 5 cm. Ik dacht dit gaat nog wel even duren, maar niets was minder waar! Om 16.20 moest ik op mijn linkerzij gaan liggen omdat de hartslag van ons kereltje wat naar beneden ging, maar dit was nog acceptabel. Er werd weer getoucheerd en tot ieders verbazing had ik al 8 cm ontsluiting en bij de volgende wee al 9! Om 16.40 mocht ik beginnen met persen. Na een paar keer persen was er even paniek in de tent, zijn hartslag ging snel naar beneden en binnen no time stond er een heel team artsen. Hij moest er zo snel mogelijk uit, dus kreeg ik een knip. Ik moest de wee die eraan kwam wegpuffen!!! omdat het materiaal voor de knip klaargezet moest worden en de verdoving er nog in moest. Nou dat heb ik geweten! Voor mijn gevoel kon ik de wee echt niet wegpuffen en kwam hij er zo uitgefloept! De volgende wee werd de knip gezet en werd ons mannetje Liam Lorenzo op 12-12-2010 om 16.55 geboren! Hij had direct een enorm lawaai en twee keer een score van 9. het bleek dat er een knoop in de navelstreng zat die tijdens het persen aangetrokken werd. hierdoor viel zijn hartslag weg. Helaas werd hij al snel bij me weggehaald en kwam hij in de couveuse op de intensive care.

Liam heeft een week in de couveuse gelegen. In die week lag ik nog op de kraamafdeling waar ik eerst als patient en daarna als gast verbleef met mijn twee grootste vrienden die week: het kraamverband en mijn spuitflesje. Ik ging bijna elke voeding naar hem toe en heb als een gek zitten kolven. Gelukkig kwam de voeding goed op gang en kon ik zondag toen ik weg moest uit de kamer op de kraamafdeling, verhuizen naar een logeerkamer op de afdeling waar Liam lag. Hij mocht die dag ook uit de couveuse en in een wieg bij mij op de logeerkamer, waar we nog een halve week moesten blijven.

Met de kerst waren we heerlijk thuis en Liam doet het nu goed. Hij groeit goed en krijgt zelfs al wat spekjes hier en daar. De bevalling viel mij erg mee, ik zou het zo weer doen!

Een hele trotse mama