20 weken echo - geen neusbotje - vruchtwaterpunctie

Mijn blog is om de afgelopen dagen in beeld te brengen.
Niet om een verklaring te geven voor onze keuze.
Wij hebben genoeg sh*t meegemaakt. En wij staan achter onze keuzes.

Woensdag 18 november;
De 20 weken echo! Zo lang op gewacht. Het moment wat voor bij een drempel is, om eindelijk te kunnen genieten en spullen te kopen.
Uiteindelijk bijna 3u gelegen. Met soms rondlopen, drinken, plassen, alles om frummel in de juiste posities te krijgen.
Alles was goed. Alleen heeft baby geen neusbotje.

Wij krijgen uitleg van de gynaecoloog. Het is een softmarker voor Down. Alleen met een goede NIPT, vertrouwen ze op de NIPT. Conclusie van de gyn; waarschijnlijk niks aan de hand, maar second opinion is wel de volgende stap.

Vrijdag 20 November;
Zenuwachtig, bang, maar ook vol moed opnieuw op de echo tafel. Dit maar voor een GUO in het amc.
Alles opnieuw gemeten, alleen opnieuw goed. Maar opnieuw geen neusbotje.

Na uitleg te hebben gehad over de mogelijkheden:

Kans van 1 op 1000 dat nipt fout is
Kans bij missend neusbotje, kans dat nipt het fout heeft 2 op 1000

Kleine kans dat frummel down heeft, maar geen zekerheid.
Enige kans op zekerheid is een vruchtwaterpunctie. Met een kans van 1 op 1000 op een miskraam.

Na een lang telefonisch gesprek met mijn man, besluiten wij dat het voor ons emotioneel niet mogelijk is om nog 18 weken in onzekerheid te zitten.
Dus gaan we voor de punctie. Deze kan dezelfde middag nog gebeuren.

Ik rij naar huis om mijn man op te halen en we gaan samen terug naar het amc.
Onderweg praten wij veel. Over alle 'wat als' die op ons pad liggen. Eenmaal in de kamer met de artsen, opnieuw alles doorgesproken.

Dan de punctie. Moet zeggen, deze deed wel pijn, maar viel ook heel erg mee.
Ik heb niet gekeken, mijn man heeft alles gezien.
Met een paar minuten is het klaar. Kijken we via de echo nog even naar frummel en luistere wij zijn hartje.
Dan op naar huis. We zijn opgelucht, allebei. Wij hebben voor ons gevoel nu alles gedaan.

De uitslag is er met 3 tot 5 werkdagen. Dit betekend ergens aankomende woensdag tot vrijdag.

Ik voel me nu oké. Niet emotioneel als de andere dagen. En iedere beweging van frummel voelt na dagen weer als fijn.
Voor mijn buik doe ik rustig aan. Vooral op de bank liggen met mijn dekentje en de tv.
Onze dochters helpen fantastisch, net als mijn man.

En dan nu wachten. Wachten op het lang verwachte antwoord.
Er van uit gaande dat wij deze keer niet weer een, 'een op de zoveel loteri' trekken.
Maar volgende week gerust zijn met de uitslag.