Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest om de echo van Farid's hersens te laten maken.
Al vrij snel waren we aan de beurt, de verpleegster complimenteerde Farid vanwege zijn mooie donkere blauwe ogen en Farid werd, zoals hij doet, verlegen en legde zijn hoofd op mijn borst om zich te verstoppen.
'Wat een grote jongen, hoe oud is hij?' Vroeg de verpleegster, zelf schatte ze hem een jaar!
Ik vertelde daarop dat hij 7 maanden was, 'Wat een flinke jongen voor 7 maanden!'
Even later kwam de arts, de verpleegster had al een handdoekje neergelegd op de tafel, de tafel was precies hetzelfde als de tafel waar ik met mijn zwangere buik op lag om een echo van mijn buik te laten maken en het aparaat ook.
Ook de arts vroeg hoe oud Farid was en zei dat hij erg groot was.
Farid is ook een flinke jongen met zijn 10 kilo! Maar ik vind hem heerlijk, echt een knuffelman.
De arts vertelde dat de meeste baby's het niet fijn vonden als de koude gel en het aparaat over hun hoofdje gleed, maar Farid had er totaal geen last van.
Hij liet alles toe en wreef met zijn handje over de arm van de arts die over Farid's hoofd gebogen was, even later merkte hij het draadje van het aparaat op en begon ermee te spelen.
'Dat vind ik niet erg hoor.' Zei de arts, net voordat ik Farid wilde waarschuwen.
Daarop stak Farid het draadje in zijn mond en begon erop te knabbelen.
Toen was het gebeurt en konden we naar huis, ik veegde de gel weg en zette Farid weer in de wagen.
Nu is het wachten op de resultaten, ik zal jullie op de hoogte houden!
reacties (0)