Geen grap, ik kan het echt!

Dankzij de pretecho wisten we het zeker, Farid is een snelle yelle!

Al vanaf de geboorte tilt hij zijn hoofdje op, al was hij in het begin een knikkebol.

Zei hij zijn eerst uuuh met 2 weken, sindsdien brabbelt hij er flink op los, en met 2 weken huilde hij ook zijn eerste tranen.

De hele nacht sliep hij door met 9 weken, misschien niet een hele prestatie maar wel een verademing voor mama!

Met 2 en halve maand lachtte hij zijn eerste schaterlach.Wat was dat gieren zeg!

Maar naast lachen kan hij zijn stem ook flink laten horen, zo heeft hij een aantal weekjes geleden gillen ontdekt! Misschien heel onterrecht maar ik moest er flink om lachen, hij was net een keukenmeid! Haha!

Zijn snelheid verklaard ook waarom hij zo onrustig was in het begin, Farid wilde gewoon meer dan hij lichamelijk toe in staat was!

Op liggen was hij al snel uitgekeken en onderweg in de kinderwagen maakte hij er dan ook een hele drama van, dat bracht mij tot het besluit de kinderwagen om te bouwen tot de wandelwagen.

Hij ging er spontaan van brabbelen!

Mama pret!

'Hij heeft jou kin, allebei!'

Zei Farid's vader om mij te complimenteren en plagen!

Ik kan hem ook geen ongelijk geven haha!

Maar ook thuis vond hij liggen maar niks, het liefst wilde hij zitten!

Natuurlijk wel met een beetje ondersteuning!Daar zit je dan met 2 en halve maan in het opgerolde voedingskussen.

Lekker op de bank, dikke pret!

Een keer wilde hij zo graag zitten, dat hij begon te huilen tot hij zijn zin kreeg, maar toen hij eenmaal zijn zin had gekregen wist hij niet meer hoe hij moest lachen.

Andere dagen vond hij het helemaal het einde, en voelde hij zich een grote jongen.

Op 6 april zat hij lekker bij oma op schoot, plots riep mijn moeder me 'kom snel!' Ik rende zo snel als ik kon en schrok me eigen helemaal naar, hij kan zelfstandig zitten!

Veel oefening baart natuurlijk kunst.

Farid trok zichzelf op!

Met de hulp van mama kan hij zelfs staan!

Ja, ja, Farid is mijn superbaby!