Ik wil mijn Farid!

Ik wil mijn Farid!

Toen ik tegen de 35 weken liep vroeg men me vaak 'je zal het wel zat zijn hé?' Ik kon me niet voorstellen dat je het zat kon zijn, ik heb een heerlijke zwangerschap en kijk uit naar een prachtbaby, hoe kun je dat nou zat zijn? Maar net als ik me niet kon voorstellen dat je met 14 weken slechts vlinders in je buik voelde en schopjes zeker wel heel anders voelen, begrijp ik nu, net als toen, dat je het wel degelijk zat word tegen het einde. Met 37 weken begon het me steeds zwaarder te worden..

Niet dat ik genoeg heb van Farid in mijn buik, hoewel hij best zwaar word nu, maar ik ben alles eromheen zat.

Ik kan geen verre afstanden meer afleggen want ik trek het niet meer en de angst dat ik weeën zal krijgen werd met de voorweeën van de afgelopen week steeds groter. Slapen en rusten gaat ook steeds minder lekker, de nachten worden onderbroken voor toilletbezoeken, rugpijn, benauwdheid en pijn aan mijn bekken. Lekker zitten gaat trouwens ook niet meer, hoe ik ook zit elke houding is vermoeiend en zwaar voor mijn rug. Er kan geen massage tegenop.

Daar bovenop ben ik gister door mijn enkel gegaan terwijl ik simpelweg het huishouden deed, lichamelijk pas ik me aan om alsnog in elk hoekje te kunnen komen en kennelijk heb ik mijn houding op een iets wat verkeerde manier aangepast..

Dan heb ik het nog niet over kleding gehad! Echt niets zit lekker meer, alles knelt af, zelfs wijde onderbroeken en mijn ruime bh's irriteren me.

Daarnaast voel ik me echt een tonnetje rond, het is al weer een tijdje terug dat ik me heb gewogen maar laten we het erop houden dat ik om en nabij de 25 kilo ben aangekomen, over mijn hele lichaam! Vond ik het eerst heerlijk om mijn buikje te zien groeien, irriteer ik me nu aan mijn opgezwolle benen mijn dikke armen en die extra kin die ik heb gekregen.

Aan de ene kant is het wel komisch dat mijn buikie zo groot is, elke keer als ik kook moet ik oppassen dat mijn buikie niet mee kookt, maar vooral moet ik oppassen voor vlekken! Doordat mijn buik zo groot is heb ik elke keer vlekken op mijn kleding. Laatst had mijn moeder van die bigshirts voor me gekocht, nog geen 3 uur later zaten er al vlekjes op! Met koken spetterd mijn buik vol, dus heel handig bedacht mijn moeder, omdat ik geen schort heb, om een theedoek om mijn buik te spelden.

Hier is het resultaat:

We hebben er flink om gelachen, daar stond ik dan te koken met een theedoek om mijn buik!

En niet te vergeten, schoenen! Ik heb zoveel mooie nieuwe schoenen in de kast liggen maar niks kan ik aan, en de enigste platte schoenen die ik heb zijn van die bontlaarsjes maar ik moet er echt een kwartier voor nemen om ze aan te krijgen. En dan lopen, dat gaat ook niet meer zo soepel, na een paar honderd meter begint mijn blaas op knappen te staan, en ga ik te snel krijg ik steken in mijn zij.

Maar niet alleen kleding zit niet lekker, ook make-up irriteerd me, niet alleen mijn ogen en huid, maar ik voel me er ook niet prettig mee, laatst had ik simpel wat oogschaduw opgebracht, nou ik zweer dat ik me net een wasbeertje voelde, donkere ogen met zo'n bolle toet en niet te vergeten die extra kin! Het verlangen mezelf weer een beetje te verzorgen en mooi te maken word nu steeds groter, ik begin echt mijn oude ikkie te missen. Sinds mijn zwangerschap zie ik wit en heb ik van die donkere kringen onder mijn ogen, en zoals ik al eerder zei toen ik nadacht over een make over, ik begin verveelt te raken met mezelf. Natuurlijk weet ik ook wel dat je met een baby niet aan make-up toe komt, maar af en toe is het wel leuk jezelf een beetje op te dirken.

Nou dit ben ik momenteel zonder make-up:

En dit ben ik met mijn wasbeeroogjes en gestijlde haar:

Van die gelegenheid maakte ik natuurlijk gelijk gebruik om een buikenfoto te maken:

Omdat Farid degene is die bepaald wanneer hij komt besloten we maar even dat ik een verzetje nodig had, even gezellig langs gaan bij mijn vriendin van de buikdanswinkel, kon ik gelijk even mijn ronde buikje showen. Vroeger kon ik er uren rondhangen en kostuums passen, zo is het ook gekomen dat we model staan voor de winkel, maar nu keken de verleidelijk mooie kostuums me aan en lachtte ze me uit. Omdat ik het toch niet kon weerstaan een kostuum te passen besloot ik het grootste kostuum te passen, tevens omdat hij blauw accenten had. Wat blijkt zelfs een grote maat past niet om mijn heupen heen! Ach ja, ik neem dit alles voor lief, straks heb ik mijn mooie Farid in mijn armen en is dat alles niet belangrijk meer. Die tijd komt wel weer, en als die komt is dit het kostuum dat ik aanschaf:

In het leven maken we allemaal verschillende fases door, zo heb ik mijn vuurrode fase gehad met veel goudaccenten, zachtroze, donkergroen enzo maar nu voel ik me fris en heb ik behoefte aan iets nieuws zoals zilver en blauw. Ach ja eerst maar even ontzwangeren en pas dan mag ik zo'n grote aanschaf doen, maar omdat we niet met lege handen weg wilde gaan kochten we maar leuke haarkwastjes uit India:

Over dansen gesproken mis ik dat ook best wel, me even lekker laten gaan op de muziek, nieuwe choreografien bedenken, mijn spieren extra trainen en spectaculaire bewegingen bedenken, straks heb ik een hoop in te halen om mijn conditie weer op pijl te krijgen...

Vandaag had ik eigenlijk naar de vk gemoeten, belachelijk ik ben al 38 weken en ze laten me nog steeds maar om de twee weken komen, maar goed, ik had er dus absoluut geen zin in.. Ik bel ze wel als ik ga bevallen maar niet eerder dan dat mijn moeder haren kan zien, dan zit ik tenminste niet zo lang opgescheept met een van die mokkels.

Ik denk dat de rede dat ik het zat ben, vooral is omdat er niks meer te doen is, het hele huis is klaar, alle spulletjes staan klaar voor mijn babyman, inmiddels zijn er ook weer wat dingentjes bijgekomen in de babykamer waar ik binnekort foto's van zal maken, kortom het huis is klaar en ik ben er klaar voor! Wat ook niet onbelangrijk is natuurlijk, en op die manier denk ik ook dat het zat worden juist heel goed is, want je geeft je dan volledig over aan de bevalling. Waar blijf je nou Farid? Mammie verlangt zo naar je, je handjes, je voetjes, je bolle wangentjes je geur, ik wil je vasthouden en knuffelen en al mijn liefde geven, Farid mijn lieve babyman!

Zo na al mijn geklaag heb ik er zeker wel wat positiefs aan toe te voegen, vanaf 30 weken voel ik heel duidelijk voetjes, maar de laatste weekjes komen zijn voetjes echt naar buiten! Ondanks dat hij me niet hard schopt, drukt hij wel zo hard op mijn buik dat ik blauwe plekken heb. Maar dat vind ik juist heel lief, laatst kon ik zelfs zijn beide voetjes vasthouden! Zo mooi vind ik dat, het is echt een wonder, maar ik word met de dag nieuwschieriger naar mijn wonder baby, kom op Farid waar blijf je lieverd? Als je besluit te komen word je in ieder geval met open armen ontvangen!

Ik wil mijn Farid!!!