Zoo beroerd...

Na twee daagjes uitgeziekt te hebben, ben ik gister dan toch naar de bouwmarkten, woonwinkels en het nieuwe huisje geweest. In princiepe had ik qua kleding overal op gelet, lekker warme en comfortabele kleding, jas, vest en een sjaal voor om mijn nek, maar ja, ziek is ziek!

Op de heen weg fietste ik met volle moed, af en toe moest ik onderweg even stoppen om die snotneus te snuiten maar verder deed ik niet veel onder van de rest, ja ondanks mijn buikje en nu dan mijn verkoudheid, haal ik nog steeds flink in op de drukke wegen en fietspaden van Amsterdam. Eenmaal thuis, in mijn nieuwe huis, ging ik wel even naar de supermarkt om een vruchtensapje te halen voor mijn nog steeds flink geiriteerde keel. Daarna liep ik in de ronte door de kamers om ideeën op te doen, goh dat is nog best veel werk, dacht ik bij mezelf. Toen kwam mijn broer, die gaat helpen met het schilderwerk, na onderweg bijna verdwaald te zijn, ook aan en was gelijk onder de indruk van het huis.

Hij liep druk in de ronte en sprak ideeën uit, gaf zijn mening en visie, omdat hij tenslotte zelf eens een schilder was, maar op een gegeven moment iriteerde hij me, eerst liet hij me niet uitspreken en daarna luisterde 'ie helemaal niet meer naar me..

Ik denk dat het komt door mijn zwangerschap en het feit dat ik ziek ben, dat ik maar weinig kan hebben deze dagen, de kleinste dingen iriteren me gewoon!

Ik mag dan wel een vrouw zijn, en ook nog eens zwanger, maar dat wil niet zeggen dat ik zelf niets meer kan..

Het ging van kwaad naar erger, toen we eenmaal in de bouwmarkt waren, rende 'ie als een gek door de winkel, pakte enkel de spullen die hij nodig had om de eerste dagen aan de slag te kunnen met het verf werk, en wou direct naar de kassa, dit tot grote iritatie van mij en mijn moeder, we wouden eigenlijk nog even rustig rond kijken. Zo ontstonden er woorden, en woorden werden een ruzie, en dat was het laatste waar ik zin in had. Uiteindelijk gingen we maar met de gekochte spullen naar het nieuwe huis, en dronken daar nog een kopje koffie. De ruzie draaide toen ook bij, en toen konden we de dingen rustig op ons af laten komen, we hebben mooi laminaat gezien voor de woonkamer en gang, en voor de keuken bruis ik ook van ideeën, als het geverft is kunnen we lekker gaan shoppen voor het behang en de vloeren, en daar kijk ik dan wel naar uit, mits mijn broer maar lekker thuis blijft haha!

Van al dat fietsen en winkelen was ik erg moe geworden, en ik voelde me steeds beroerder worden, tja ik moest toch nog dat hele stuk terug naar huis fietsen. Halverwege kon ik niet meer, de rest was al kilometers verder naar mijn gevoel maar dat vond ik niet erg, ze zien me thuis wel, dacht ik bij mezelf, vanwege mijn keel kon ik niet roepen dus besloot ik maar even aan de kant te gaan om wederom mijn snotneus te snuiten. Toen ik eindelijk thuis was zat ik er helemaal door, mijn gezicht was zo rood als een tomaat, mijn neus vol met snot, mijn hoofd bonkte als een gek en uit mijn mond kon geen geluid meer komen, ik moest naar de wc en daar barste ik uit in tranen. Ik ging op bed liggen en viel direct in slaap, toen ik weer wakker werd voelde ik pas hoe ziek ik nu werkelijk ben, mijn neus zit dicht, mijn hoofd doet pijn en het ergste van alles is dat ik geen smaak meer heb...

De rest van de week zit shoppen en klussen er dus niet in, ik moet nu echt uitzieken want ik maak me niet zorgen om me zelf maar vooral om mijn baby hij is zo rustig en trappeld alleen als ik een flinke hoestbui heb..

De komende dagen ga ik dus net als vandaag in bed liggen, slapen, thee met honing drinken, vers fruit eten, soep drinken en vooral binnen blijven!