Ik word mama!

Vanaf de dag dat mijn test positief aangaf, voel ik me anders, natuurlijk veranderd er hormonaal een hoop in mijn lijf, maar geestelijk sta ik ook heel anders in het leven, ik merk dat ik ineens veel sterker ben!

Misschien was ik voorheen toch wel wat makkelijker van mijn standpunt af te halen, en misschien stond ik dan toch niet met beide benen op de grond...

Maar nu, wie, wat dan ook zegt, ik laat me niet meer breken!

Ik kom op voor mezelf en mijn kindje en laat niemand me van gedachte veranderen, dus kortom zowel geestelijk als lichamelijk ben ik een hele sterke mama!

Dan toch spoken die gedachten door mijn hoofd, zal ik het wel goed doen? Zal ik mijn levenstijl wel goed kunnen aanpassen? Dan denk ik weer terug aan de wijze woorden van mijn moeder 'natuurlijk meid, daar groei je in' het is een natuurlijk proces, inderdaad je groeit er in, en met je moeder instinct zal je goed voor het kindje zorgen.

Dat je je leven er voor geeft is een feit, het is geen popje die je aan de kant kunt leggen wanneer je even tijd voor jezelf nodig heb, deze realisatie heb ik zeker wel..

Maar ik was net begonnen mijn leven weer een beetje op te pakken, en aan mijn toekomst te werken, hoe zal dit nu gaan?

Tja het zal niet de eerste keer zijn dat ik iets op een laag pitje zet, alleen nu is het voor een heel goed doel! Zegt die stem in mijn hoofd dan.

Het kwam zo onverwacht, en ik ben zo jong, en er zullen een hoop dingen zijn die ik moet opgeven, natuurlijk er veranderd een heleboel, een stukje van mijn jeugd en die dromen daarbij geef ik op, ik sluit een periode af toch ook wel een beetje mijn jeugd, maar is dat echt zo erg? Als ik na ga wat een hoop ik heb meegemaakt, en dat het meeste ervan toch wel naar en negatief was, is het dan echt zo erg dat ik mijn jeugd afsluit om aan een nieuwe periode in mijn leven te beginnen?

Nee, gaat die stem in mijn hoofd dan weer verder, het is juist positief!

Het feit dat ik een mental coach in mijn hoofd heb, zegt genoeg, ondanks de twijfels en angsten, zal ik het zeker goed doen, het is het lot, bestemd, ik sla een nieuwe weg in, en na lange tijd een positieve weg, tuurlijk heeft deze ook obstakels, maar als ik zie hoe sterk ik nu ben, zal ik die stuk voor stuk overwinnen!

I'm mother material, toen ik 9 was, noemde mijn buurjongentje van 3 mij mama, omdat ik altijd zoveel aandacht aan hem gaf en met hem speelde, met mijn neefjes en nichtjes en zelfs hun vriendjes kon ik goed omgaan, zo goed, dat als we ergens op visite waren, ik geen moment stil kon zitten omdat de kinderen dan met me wilde spelen.

Van kleins af aan help ik mijn moeder in het huishouden, ik ben gek op koken, zo gek, dat ik kort een horeca opleiding volgde omdat en echte kok wilde worden haha! Nou ja, uiteindelijk bleek ik het toch in en om het huis leuker te vinden, dan in zo'n grote industriele keuken, maar ik heb er zeker veel verstand van op gedaan.

Als ik mezelf dit hoor zeggen, (of die mental coach in mijn hoofd) waar maak ik me dan zorgen om? Ik zal een geweldige moeder maken!