Verloren IUI ronde

Hallo meiden,

Daar ben ik weer en helaas met slecht nieuws. De bloedwaarden (Oestradiol en Progesteron) die woensdag geprikt waren vreemd en onduidelijk. Daarom moest ik vrijdag terug voor hetzelfde bloedonderzoek en een echo. Op de echo was weer niks te zien, alles klein. Waarschijnlijk is het follikel dat maandag op de echo te zien was ingekrompen en heb ik dus geen eisprong gehad.

Donderdagavond kreeg ik last van buikpijn en van mijn darmen. Vrijdagochtend werd de buikpijn erger, viel me op dat mijn broek niet meer dicht kon (had een mega opgezette buik) en was ik misselijk. Met het uur ging ik me beroerder voelen. Toen de echo gemaakt werd, vielen de klachten nog mee en daarom heb ik er niks van aan de arts gezegd. Vrijdagmiddag ben ik ziek mijn bed ingekropen en werd de misselijkheid erg hevig. Het verontruste me dat mijn buik zo enorm opgezet was. 's avonds belde de arts met het advies om de dosering van de Menopur te gaan verhogen en door te gaan met spuiten (ik was al 13 dagen aan het spuiten op dat moment). Ik vertelde haar hoe ik me voelde en ze zei meteen dat dat typische bijwerkingen van Menopur zijn en dat ik moest stoppen met spuiten. Vaarwel ronde 2.......Omdat ik geen eisprong heb gehad is het onduidelijk wanneer ik ongesteld ga worden, dus het wordt weer afwachten. Na het telefoontje werd ik nog beroerder, kreeg flinke pijnen in mijn rug en pijnlijke benen en moest overgeven. Het drong allemaal nog niet zo goed tot me door en alles wat ik wilde was me beter gaan voelen. Zaterdag was de misselijkheid gelukkig weg en was mijn buik niet meer zo opgezet. Gelukkig was ik ook niet aangekomen (was dit wel zo geweest dat had ik naar het ziekenhuis gemoeten). De andere klachten bleven bestaan en werden gelukkig draaglijk met paracetamol. Gisteravond drong pas goed tot me door wat er allemaal gebeurd is en sindsdien voel ik me erg verdrietig en onzeker. Hoe moet het nu verder ? En hoe lang hou ik dit mentaal en fysiek nog vol ? De zoveelste teleurstelling. Het is zo wrang, twee weken lang om de dag naar het ziekenhuis gegaan, alle andere dingen op de tweede plaats gezet en twee weken lang hormonen gespoten en waarvoor......om flink ziek te worden en geen eisprong te hebben ondanks de stimulatie. Ik word er echt moedeloos van en weet nu effe niet hoe we verder moeten gaan.

Familieleden en vrienden reageren erg bezorgd en spreken zelfs uit of het misschien niet beter is als we ermee stoppen omdat het zo niet langer door kan gaan......dit wil ik natuurlijk niet horen maar stiekem spookt het ook door mijn hoofd en dat maakt me bang en onzeker.

Het zal dus geen zwangerschap in 2013 meer worden en het wordt de derde kerst zonder een zwangerschap of een kindje. Dat doet pijn.

Meiden, bedankt voor al jullie lieve steun. Het doet me altijd goed.

Veel liefs