Lieve allemaal,
Ik moet even mijn hart luchten.
Gisteren ben ik 36 jaar geworden. Ik heb een fijne verjaardag gehad maar vond het ook best confronterend. Eigenlijk had ik nu al mama moeten zijn (als ik de miskraam in september niet had gehad) of zwanger (tweede miskraam heb ik in februari gehad). Vorig jaar op mijn verjaardag hebben mijn lief en ik gewenst dat ik bij mijn volgende verjaardag zwanger zou zijn of nog liever: al mama zou zijn. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Het blijft verdrietig en op dagen zoals gisteren en vandaag komt het verdriet weer naar boven. Ik merk dat het erg diep zit.
Het is heel erg (en ik voel me schuldig erover dat ik dit nu schrijf) maar ik vond het zelfs best moeilijk om heel aardig te zijn tegen de kindjes die gisteren bij mij op de verjaardag waren. Ik vind ze allemaal geweldig maar ik krijg er steeds meer moeite mee en kan niet meer van ze genieten zoals ik zou willen.
Waarschijnlijk wachten we de uitslag van het chromosomenonderzoek (krijgen we medio juli) af en gaan er dan weer voor.
Dankjulliewel dat ik mijn verhaal aan jullie kwijt kan. Het lucht me op en geeft me het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor sta.
Knuffel van mij
reacties (0)