Woeha!

Nagenoeg geen symptomen...daar word je blij van? Mja, aan de ene kant natuurlijk heel fijn dat ik geen dagelijkse ontmoetingen heb met de porseleinen troon, geen pijn in mijn borsten, niet écht moe (ik bedoel, ik heb een peuter van bijna 2, vermoeidheid is sowieso al bijna chronisch) en ook niet echt gekke dingen wb eten. Niet speciaal trek in dingen, maar ook niet specifiek géén trek in dingen. Alles in ieniemienie mate in ieder geval.
Heerlijk, zou je denken, maar na een miskraam (voor de peuter) en nu na een traject van meer dan een jaar om zwanger te worden, levert het bijna alleen maar onzekerheid op. Af en toe een vlaag misselijkheid, joepie! En dan weer niks, hmmm. Af en toe trek in zout, joepie! En dan maakt het me weer geen zak uit, hmmm. Lastig lastig.

Vandaag was ik dan -EIN-DE-LIJK- 8 weken en stond de echo in het ziekenhuis gepland. Onze fertiliteitsarts had gezegd dat we voor de eerste echo langs mochten komen, dus zodoende. De kleine man moest ook mee, die konden we even nergens stallen vandaag, maar gelukkig was dat geen probleem.
Toch wel lichtelijk gespannen zat ik in de auto en de wachtkamer. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten en werden we bij een hele lieve echoscopiste geroepen. Het was een inwendige echo en vrijwel meteen had ze onze kleine bubbel gevonden, ja hoor, met een kloppend hartje!!!! Wat blijft dat toch een prachtig gezicht! De tranen stroomden meteen over mijn wangen terwijl vriendlief onze zoon heerlijk knuffelde.

Eindelijk geen onzekerheid meer, ik ben écht zwanger!
En niet alleen dat, maar ik werd ook meteen 4 dagen vooruit gezet! Onze bubbel was al 1.94cm klein, dus vandaag staan we officieel op 8.4 weken, met een uitgerekende datum van 05/01/2015!
Na de echo even heerlijk op de gang geknuffeld (met z'n drieën) en gehuild (ik) en toen weer de auto in. Even ergens iets leuks gaan doen om het te 'vieren'. We zijn lekker naar het bos gegaan en hebben gezellig aan de pannenkoeken gezeten.

Nu is het tijd om wat dingen te gaan plannen: een 'ik ben stoer' t-shirt om volgende week met Pinksteren de familie in te gaan lichten, de uitnodiging voor Casper z'n verjaardag moet ook gemaakt worden, die wordt alweer bijna 2! :D
En natuurlijk de 'banale' dingen, zoals boodschappenlijstjes...die moeten ook gemaakt. Jasses, wie heeft daar nou zin in op zo'n dag?! Maar goed, wat moet, dat moet.

De zon schijnt, ik heb een kleine, kloppende bubbel in mijn buik, een tevreden, slapende peuter in zijn bed en de allerliefste vriend die ik me kan wensen aan mijn zijde.
Het leven is goed!

Dikke X
Spookje