Hoe weet ik....

Of ik het goed doe als moeder?

Of ik mijn kind alle goeie waarden en normen meegeef?

Of ik mijn kind goed opvoed?

Of er een brusje zou mogen komen?

Of we iets anders zouden kunnen doen?

Of we ons Spookje genoeg geven?

Of we goed genoeg zijn voor ons Spookje?

Of ik alles doe wat in mijn macht ligt als moeder?

Of ik mijn kind genoeg geef,en niet alleen maar materialistisch?

Dit weet ik niet. Ik kan het alleen maar hopen. Zoveel vragen en niemand die er een degelijk antwoord op weet.

Gisteren verteld dat ik in april,op mijn verjaardag,mijn spiraal ga laten verwijderen en we toch voor een brusje gaan voor ons Spookje. Man,ik had beter mijn mond gehouden.Onmiddelijk kreeg ik een vloedgolf over me heen van mijn moeder. Of ik het wel ga aankunnen 2 kindjes? Of we er wel lang genoeg over gedacht hebben? Of mijn lichaam het wel gaat aankunnen? Of we niet beter gewoon bij 1 kindje zouden blijven,gezien mijn depressies? Etc etc etc.

Nu begin ik nog meer te twijfelen. Kan ik wel voor 2 kindjes zorgen? Kan ik wel genoeg liefde geven aan 2 kids? Kan ik wel de tijd opbrengen om voor 2 te zorgen of ga ik het mentaal niet aankunnen? Gaat het lukken met organiseren in het huishouden? Noem maar op.

Dus weet ik het nu ook niet meer. Ik wil zo graag nog eens zwanger zijn. Maar gaan we er weer 2 jaar overdoen of gaan we ook dit keer gezegend zijn met een goeie zwangerschap?

Ik weet het allemaal niet meer. Ik voel me goed. Heel goed. Ik neem nog steeds mijn anti depressiva,ik ben nog steeds in behandeling. Mijn bipolaire stoornis blijft,voor de rest van mijn leven, een deel uitmaken van mijn leven. Maar mag ik daardoor geen 2 kids hebben??? Moet ik daarom blijven gestraft worden???

Ik ben zielsgelukkig met mijn gezin, laat daar geen twijfel over bestaan!!!! Maar toch vind ik dat ons gezin pas compleet is als er een brusje voor ons Spookje zou zijn. Denk ik,hoop ik,ik weet het niet.

Voel me leeg,angstig,boos,verdrietig,verward,voel me gewoon ***.

Wie o wie,heeft een antwoord op al mijn vragen? Want ik zit er erg mee.

Vanmiddag naar de psychiater,om eens te overlopen hoe het nu gaat na mijn opname,en hoe het verder gaat gaan in de toekomst.

Helaas heeft ook hij geen glazen bol,en kan ik alleen maar vooruit kijken en hopen dat ik mijn leven,zo kan behouden. We zien wel.

Sorry voor de lange blog,maar moest me even afreageren.