16. de 20 weken echo… spanning alom!

Gister was het dan zover. De echo, de 20 weken echo!  Ik had 's morgens de kleine echt duidelijk gevoeld. Wat is dat een bijzonder gevoel zeg! Daarna nog even wezen boksen met mijn vader. De spanning er uit slaan. Want man oh man, wat was ik zenuwachtig! Vriendlief bleef maar zeggen komt wel goed, schat! Komt echt wel goed. Maar ik had ergens mijn twijfels. Geen idee waarom. Omdat mijn leven altijd met hobbels gaat denk ik haha. Afine, Vanmiddag was het dan zover. Op naar het ziekenhuis. Vriendlief kon en mocht gelukkig mee. De afspraak was om 15.00u en ik zou om 16.00u nog een controle voor de bloeddruk hebben. Dus toen het 15.00u was, begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Het werd 15.10u, 15.20u. “Ze zijn ons vergeten!” zeg ik tegen mijn vriend. Wel nee, doe nou maar rustig. Onrustig bleef ik in de wachtkamer zitten en om 15.25u werden we eindelijk binnen geroepen. Ze was wat uitgelopen… Joh! Met een slechte nacht, lees om 03.00u alweer klaar wakker, was mijn humeur ook niet op zijn best. Gelukkig verdween dat als sneeuw voor de zon toen ik onze kleine uk weer op het scherm zag verschijnen. Alles werd gecheckt, ze kon alleen niet alles heel goed zien, want de kleine lag lekker eigenwijs en onhandig. Of ik even wilde springen. Sta je dan met je buik vol gel te springen. Vriendlief kon je wegdragen van het lachen en zegt nog alles voor de kleine. Ja hoor schat, jij hebt makkelijk praten haha. Ik mocht weer liggen, nou denk maar niet dat die kleine zich daar wat van aantrok. Want die bleef gewoon lekker chill liggen zoals hij/zij lag! Ze ging nog een keer terug naar het hartje. Bleef daar wat langer kijken en ik werd een heel klein beetje nerveus. Waarom duurt het daar zo lang? Waarom zegt ze niks? Mijn vriend had me al door en vroeg er naar. Ze kon iets rondom het hartje niet vinden. Shit schoot er door mij heen. Ze duwt nog een paar keer op mijn buik, en de kleine lijkt zich wat te verplaatsen. Gelukkig, ze kon het nu wel zien en het zag er goed uit. Daarna zou ze ons niet langer in spanning houden en ons vertellen wat we krijgen. Ja zegt ze alles zit er op en er aan, maar dan ook echt alles zit er aan, gefeliciteerd jullie krijgen een JONGEN. Mijn vriend sprong een gat in de lucht. Ik moest het even binnen laten komen, ergens had ik totaal geen voorkeur, maar dacht ik op een end wel het wordt een meisje. Dus ik moest heel even schakelen. Maar oh wat zijn wij blij dat wij straks een kleine jongen hebben! Wij stuiteren nog even door, vliegen nog even naar het ziekenhuiswinkeltje om wat leuks te halen, om vervolgens ook nog even de controle van de bloeddruk te doen. Ook die was helemaal goed en keurig. De medicijnen doen hun werk en ik voel me prima! Niks meer aan doen dus. 's avonds even langs de aanstaande opa's en oma's en hun vertellen wat we krijgen. Allemaal even blij dat het een jongen wordt. De eerste kadootjes zijn vanmorgen al gebracht haha. Heerlijk om iedereen zo mee te zien genieten! Langzaam aan begin en durf ik ook steeds meer te genieten. En komt het besef steeds meer dat ik gewoon echt zwanger ben. Soms, heel soms heb ik nog wel eens het idee dat ik opeens wakker wordt en ik in 1 grote droom beland was. Maar tot zo ver gaat het toch al bijna 20 weken goed ;-) 

Kleine jongen groei maar lekker door de komende weken! 😊 Wij kunnen niet wachten om je te ontmoeten.