Ik heb makkelijk praten, maar vorig jaar februari t/m begin mei thuis gezeten met een zware Burn Out.. Het belangrijkste is denken aan je zelf en inderdaad los laten wat anderen van je zeggen / denken.. Ik heb professionele hulp gehad en ben dingen in een ander perspectief gaan zien.. Mijn fout was dat ik iedereen maar tevreden wilde stellen en aan hun eisen voldoen, maar nu weet ik dat ik moet doen wat MIJ gelukkig maakt..
Zoals ik zei, ik heb makkelijk praten aangezien ik het hele traject nu heb afgesloten en weer volledig aan het werk ben.. Maar ga voor wat JOU gelukkig maakt en wat jij belangrijk vind, weet dat je het zelf moet doen om deze gedachten te doorbreken en dan gaat het schuldgevoel ook weg ;)
Hoe moeilijk het nu ook lijkt en het gevoel dat er geen einde komt aan wat je voelt (machteloos voelen), er komt een einde aan dit gevoel (geloof me).. Ik voel me weer happy en laat veel meer dingen los en hoef ik me niet langer zo erg te irriteren / mensen af te snauwen..
Mijn advies: Zoek hulp en ik weet zeker dat je er weer bovenop komt..
(knuffel)
Deze zware last moet je niet alleen dragen. Zoek hulp bij je huisarts of vk. Die kunnen je doorverwijzen naar een proffecional zodat je ergens kan gaan praten en samen kijken wat je er ook aan kan gaan doen om het beter te maken. Het is helemaal niet gek dat je je niet blij voelt als voor je gevoel alles tegen zit. Het eerste is los laten wat je volgens iedereen zou moeten voelen. Je voelt wat je voelt en kan daar nu eeenmaal niets aan veranderen. Veel sterkte!
Vervelend ik kan me heel goed voorstellen dat dit een lastige situatie is ik zou om advies vragen bij de huisarts of bespreek dit met je man hoe je je voelt of wellicht kan je Verloskundige iets voor je betekenen ?
Xxxx 
Klinkt als dat je flink overbelast bent. Ik zou bij de huisarts gaan praten en kijken of je ergens ondersteunende gesprekken kunt krijgen zsm. Als je dit verwaarloost, vergroot je de kans op een postnatale depressie.... Voel je niet schuldig: jij kiest er toch niet voor om overspannen te zijn? Dat overkomt je. En er zijn zoveel vrouwen die zich (tijdelijk) niet blij voelen. Stop met van alles van jezelf te eisen. Je hoeft niet perfect te zijn! Probeer nu vooral goed voor jezelf te zorgen, zodat er weer wat ontspanning kan komen. Veel naar buiten gaan, de natuur in en hulp zoeken. Dat zijn dingen om jezelf weer terug te vinden. Veel sterkte!
Wat rot voor je dat je je zo voelt! Sommige mensen zijn gewoon niet zo blij als ze zwanger zijn (het is ook niets voor mij, voel me zo beperkt). Tuurlijk zouden de mensen die geen kindje kunnen krijgen jouw plek graag willen innemen, maar dat betekent niet dat jij je niet rot erover mag voelen.. En soms is het ook gewoon ff pittig, zeker als je ook nog andere factoren hebt die meespelen... Ik heb geen tips voor je, maar ik wilde je laten weten dat je echt niet de enige niet blije zwangere bent! Succes!
Meis heb je al hulp gezocht
Voel je vooral niet schuldig dit is niet jou schuld, maar het is wel on de juiste begeleiding hierbij te zoeken.
Succes en sterkte
Ja dat probeer ik maar ook daar loop ik ertegenaan dat ook zij het moeilijk vinden erachter te komen wat nu werkelijk het probleem is. Morgen nog een psycholoog via het werk (maar niet van het werk zeg maar, dus echt wel om mij te helpen en niet om me maar zsm aan het werk te hebben), wil dat ook niet dan via de verloskundige en de poppoli, waar ze toch meer specifieke zwangerschapskennis in huis hebben.
Ik vind het zo frustrerend dat ook de psychologen en huisarts enzo er niets mee kunnen en eigenlijk gewoon eerst willen afwachten tot de kleine geboren is. Gelukkig is de verloskundige daar afgelopen maandag van gezegd dat dat geen optie is omdat met wat pech er dan ook een postnatale depressie volgt en dan zijn we nog veel verder van huis.
Het voelt gewoon shit omdat ook in mijm omgeving ik weet van meerdere mensen die al heel lang kinderen willen en waar het niet lukt, en die met liefde mijn plek in zouden nemen, maar voor mij voelt het als een opgave en heb ik dus het gevoel dat heel erg voor me te moeten houdrn om geen mensen tegen het zere been te schoppen, maar ik voel me zwaar shit
Ik kan mij je gevoel indenken, maar probeer het laatste gevoel los te laten.
Nogmaals jij kan hier totaal niets aan doen. Wat goed dat je vk al een streep er onder heeft gezet en niet er door!
Maar wel ontiegelijk vervelend dat ze niet concreet de vinger op de zere plek kunnen leggen.
Misschien helpt het om te zoeken naar groepen op het internet met zwangeren die last hebben van een depressie?
Het probleem is dat je overbelast en depressievig bent. Maakt de oorzaak dan nu uit? Je moet jezelf weer terug vinden . En je niet schuldig voelen, jij kan er niets aan doen. Het overkomt je. Nu proberen om weer een balans te vinden en ga elke dag buiten lopen . Ookal geniet je nu misschien er niet van zoals normaal, neem toch alle veranderingen van de lente in je op. Het wordt de komende weken best aardig weer dus sleep je van die bank af en ga naar buiten.
Dankje! Ik ga eens op facebook zoeken!
reacties (0)