9-maanden echo

Hoi,

gisteren zijn we dus op 9 maanden-echo geweest. Vanaf nu moet ik elke twee weken op controle. De vorige keer (=bijna 3weken geleden) woog onze baby 2.850gr, nu al 3.300gr! Hola, dat was even slikken...niet negatief bedoeld maar ik wil zeggen: het is nu een echt kindje! Met alles erop en eraan! De laatste tijd zijn Andy en ik steeds op kraambezoek moeten gaan. Mijn neef, mijn schoonzusje, andy's neef...al die kindjes zien en eens mogen vasthouden, steeds maar verwateren maar moeten teruggeven....maar nu...de volgende ben ik! Straks als het in het bedje ligt in het moederhuis zal ik niet kunnen geloven dat het van ons is! Eens eentje dat we niet moeten teruggeven....:) Alles komt dichter, alles wordt werkelijk. We hebben de laatste boodschapjes gedaan: schuimwijn en knabbels voor in het ziekenhuis, het park staat klaar, de wastafel, de kinderkamer (staat al maanden klaar :), mijn koffer, de kleertjes voor de baby, de doopsuikertjes...enkel de naam moet er nog worden opgekleefd. Dat zal ik volgende week doen. Donderdag zijn we de buggy gaan halen. Die staat nu ook al te pronken op de kinderkamer. Voorlopig hebben we die nog even boven gezet om mama niet helemaal gek te maken...haha, anders rijd ik hier toch in huis rond met een buggy waar nog geen baby in ligt. Soms als ik aan het park passeer, dan kan ik het niet laten om er nog maar eens naar te kijken en het meubel nog maar eens te aaien...erg he? Op het moment dat ik de blog aan het schrijven ben, is de baby lustig aan het trappen...alsof hij/zij weet dat ik over hem/haar bezig ben! Soms geeft het zo'n veilig gevoel, die baby voelen trappen. Wat zal ik dat missen! Deze week heb ik weer wat last van de hormonen...alles is weer een reden om te huilen, een paard dat gevallen is (op Vitaya, in Dierenkliniek :), een hond met pups die mishandeld zijn, de orkanen Gustav en Hanna, de mensen die alles kwijt zijn (gisteren toonden ze weer net toevallig een vrouw die moest bevallen in Haïti, die ze nog net konden wegdragen op een berry, hartverscheurend gewoon!), en ja....zelfs Andy toont zijn gevoelige kant: bij hem is het schooljaar immers weer begonnen (hij is klusjesman in een school) en hij zag de kindjes staan aan de schoolpoort, jammerend naar hun moeder. Er zat eentje tussen die zelfs nog om 10.00u in de speeltijd zo'n verdriet had en hij huilde zo hard om zijn mams dat zelfs Andys hart brak!! Ik ben benieuwd hoe ik zal reageren als de baby geboren is...zal ik toeklappen? Zal ik alleen maar verdoofd zitten lachen? Zal ik huilen (van geluk weliswaar!)? Ik denk het laatste....mijn gemoed komt nu al op als ik denk aan het moment waarop ze na afzien de baby op mijn buik leggen... Op dit moment zijn programma's als De Bevalling en De Kraamkliniek op tv, ik duw en huil mee met de mama's... Nog twee weken!!!!!!AAarrrrggghhhhhhhhhhhhh!

Jullie vragen jullie vast af hoe het nu geweest is gisteren. Alles was perfect in orde, alleen ik was heel nieuwsgierig of hij/zij als is ingedaald. De laatste weken ben ik erg onrustig. Heb last van rugpijn, scheuten onderaan, zeuring in de buik (net alsof je ongi moet worden), voel de baby opvallend minder (schijnt normaal te zijn naar de bevalling toe, slaapt weer meer en heeft minder plaats). Ik was er bijna van overtuigd dat het al ingedaald was en dat ik al eventueel opening had. Maar....niets was minder waar! Toen de gyn keek met de echo zei hij wel dat het hoofdje inderdaad al laag in de buik lag (net boven mijn X). Hij moest al lager kijken met zijn toestel dan anders, maar toen hij vaginaal voelde zei hij dat er nog niet heel veel spectaculair veranderd was dan voorheen...pffft, ik natuurlijk een gezicht tot aan de grond. Jammergenoeg heeft Andy dat weer moeten bekopen...hij zei dat ik ging moeten wachten totdat de baby teken geeft, maar tja, dat was dan op het verkeerde moment...(gelukkig kan Andy op tijd zijn mond houden en heeft de stakker mij maar laten zeggen....:) De test die de vorige keer afgenomen was op streptokokken (of zoiets) is negatief. Dus,ik hoef geen antibiotica tijdens de arbeid. De gyn zei dat alles perfect was maar dat ik er niet moet op rekenen dat ik voor de bevallingsdatum ga bevallen (23september). Op zich vind ik dat niet erg, ik wil alleen geen 14 dagen over tijd dragen om dan de bevalling te moeten inleiden, om dan 12u te wachten op ontsluiting en dan op het laatste een keizersnede laten doen omdat de baby te zwaar is...(als het nu al 3.300gr weegt, dan weegt het tegen de volgende controle een 3.700gr, en dan nog eens twee weken erbij= 4.200gr!!!!) Ach tja, ik moet toegeven, buiten mijn schoonzusje, is iedereen rond mij eerder bevallen en misschien ben ik daardoor een beetje beinvloed. Ik was wat teleurgesteld gisteren. Ik ben het zwanger zijn beu aan het worden. Ik heb een prachtige droomzwangerschap gehad, maar ik begin zo nieuwsgierig te worden naar de baby! Alleen, de wet van de natuur kunnen we niet manipuleren he....Zelfs zwangere vrouwen met hun hormonen niet...:)

Wonder, tot gauw!

Mama