Wanneer misselijkheid een ding is...

Voelde ik me tot van et weekend nog wel prima, word ik sinds gisteren kots misselijk wakker.
Ik neem direct een ontbijt Shake, maar dat zet nog niet echt zoden aan de dijk.
Ondertussen huppelt er nog een mannetje van 3,5 jaar rond die zich af vraagt waarom mama zo chagrijnig is.
Al paar keer gezegd dat mama beetje ziek is, en gevraagd of die wat rustig kan doen.
Maar hij blijft het lastig vinden, is van nature al geen stil zitter..

Zit uit eindelijk nu even te knutsel terwijl ik nog even crackertjes eet in de hoop dat ik me dan beter ga voelen.
Ik weet dat het er bij hoort, maar had mezelf graag zo goed blijven voelen🫣