Family, where life begins

DIt weekend staat in teken van familie bij ons, eten met me zus, zwager, moeder, nichtje en neefje! 

Wauw, wat een rijk mens ben ik dan. De kleine smurf vqan 9 jaar had bedacht dat hij wel bij allebei zijn tantes kon gaan logeren. Wij zijn daar natuurlijk enorm blij mee en hadden dan ook een klein familie diner georganiseerd. Alleen een oudste zus en vader ( overleden) die mist. Terwijl ik gisteren me kleine grote vriend in bed stopte voel ik het bij mezelf al diep in me buik kriebelen, hier ben ik aan toe. Het moederschap.. Een uurtje later kruipen wij ook in bed en tot mijn grote verbazing zegt vriendlief precies wat ik dacht, we zijn er aan toe hé.. Waarop ik zachtjes zeg dat ik niet voor hem kan praten maar dat ik in elke vezel van mijn lichaam al liefde voel voor onze kleine schat die er komen gaat. Hij kust mijn voorhoofd en zegt me te gaan slapen aangezien onze kleine grote vriend mij morgen wel als eerst wakker zal maken. 

Of en wanneer we weten of het ons gegund is komen we vanzelf achter. En haast is er absoluut niet bij.. Aankomende maand gaan we eerst nog even verhuizen van ons eerste huis samen naar een "gezins"huis. Een ewuste stap waar ik vrij lang over heb gedaan om te kunnen accepteren. Wij hebben ons huidige huis vorig jaar gekocht omdat mijn vader erg ziek was en ik graag nog met hem wilde delen om uit huis te gaan. En nu.. nu sta ik op het punt om dat weer achter te laten. En daarbij hopen we dan ook nog eens dat geen ee te maken waarvan hij zei het is het mooiste wat er is. 

Afgelopen twee weken heb ik wel al voor mezelf de keuze gemaakt dat wij na een mogelijke zwangerschap over gaan op een anticonceptie zonder hormonen. Wat een verademing zonder al die hormonen in mijn lichaam.. Elke dag kom ik weer een beetje dichter bij mezelf terug.