Terug gefloten

Ik ben nu ruim 9 weken zwanger. Een goed echo gehad en het ziet er goed uit. Heel blij mee !
Ik ben iemand die doorgaat en niet zeikt, althans ik zie het positieve in alles.
Vorige week een vreselijke pijn boven in mijn rug. Na een massage van mijn man ( 4 uur in de nacht) werd de pijn minder.
Nu heb ik maandag na mijn werk een heftige pijn op mijn borst en tussen mijn schouderbladen. Ik ben meteen op bed gaan liggen want ik had het gevoel dat dat het enige was wat hielp. Het zwakte gelukkig wat af.
Gisteren op mijn werk, leerlingen waren net de school uit, krijg ik het weer. Bij een van mijn collega's staat een bankstel en ben daar op gaan liggen. Het zweet brak mij uit, misselijk en vreselijke pijn.
Het beviel me niet en bij thuiskomst zei ik tegen mijn man ( mijn dochter had hoge koorts dus hij was met haar thuis gebleven) dat ik even de huisarts bel. Die zei meteen kom maar langs.
Ik vertel aan de huisarts wat erop doet. Slecht slapen ( door men zieke dochter) ik werk 5 dagen, 30 uur. Met mijn oma gaat het slecht en naast dat ik een dochter van 2.5 heb en altijd druk bezig ben werd mij verteld dat ik het echt rustiger aan moet doen.
Bah dit had ik zo niet zien aankomen. Net griep gehad dus ik heb al een week niet gewerkt, moet ik nu rust nemen?
Ik hou er niet van om op de bank te zitten en niks te doen. Vanmorgen mijn dochter naar mijn moeder gebracht want zoals dat gaat is een kind snel ziek maar snel weer fit dus die wilde gaan spelen. Het enkel aankleden en men dochter weg brengen voelt alsof ik een marathon heb gelopen.
Ik vind het zo vreselijk tegenvallen terwihl iedereen zo meegaand is. Ik kan enkel maar janken en dit wil ik niet. Lichaam een geest zijn het niet met elkaar eens.. boven moet er nog een vloer uit en ik moet me ervan weerhouden om die vloer er niet verder uit te gaan halen.
Pas op de plaats dus... donderdag terug naar de huisarts. Dan wilt ze me weer zien. Voor nu maar een Harry potter opgezet en lekker babybytes lezen...