Jeetje wat hormonen niet allemaal met je doen. De ene dag loop ik heel hard te lachen en dan kan ik goed heel de dag wel huilen.... Ken mezelf soms niet eens meer.
Vorige week de 20 weken echo gehad en ze hadden gezien dat er in de navelstreng 2 bloedvaten zaten. De gyn zei dat dit niet erg was want er zijn er ook met maar 1 bloedvat. Ik moest me geen zorgen maken want alles werkt goed bij de spruit. Nu maakte ik me er ook niet druk over tot gistermiddag. Een collega kwam gezellig met me kletsen. Hij vertelde dat zijn vrouw bij een van zijn kinderen maar 2 bloedvaten in de navelstreng had en dat gelukkig achteraf alles goed bleek te zijn. Nu sloeg de paniek toe, vooral de manier waarop hij het zei.... Hij bedoelde er niks mee en was niet zijn bedoeling om mij ongerust te maken. Het was eigenlijk gewoon het verloop van het gesprek.
Ik gister op internet opgezocht (wat je natuurlijk niet moet doen)...en daar las ik verschillende verhalen. Stom van mij om natuurlijk alleen negatieve verhalen te lezen en te onthouden, maar ik werd er niet gerust op. Vanmorgen voelde ik me heel emotioneel. Ik heb de verloskundige gebeld en ze vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Vroeger werd je dan extra onder controle gezet omdat ze niet zo goed naar de orgaantjes konden kijken als tegenwoordig. Doordat ze nu met de echo alle orgaantjes kunnen zien en kunnen zien dat ze goed werken, moet ik me dus geen zorgen maken. Met de echo bleek ook gewoon dat alles heel goed werkt bij onze spruit.
Ook vertelde ze dat je met 30 weken ook weer een echo hebt om te zien of alles goed is.
Ik bedankte haar huilend voor de geruststelling en ze troostte me. Wel lief van haar.
Ook spookt de zwangerschap van mijn zus door mijn hoofd. 10 jaar geleden was mijn zus zwanger, maar ze kreeg het HELLP syndroom...helaas heeft ze hierbij haar zoontje verloren. Met 26 weken is ze naar het ziekenhuis gebracht....maar helaas heeft ze nooit van haar mannetje mogen genieten. De verloskundige is hiervan op de hoogte en ik word goed in de gaten gehouden hiervoor. Op een dag als vandaag dat ik me zorgen maak speelt dit ook door mijn hoofd. Wij zijn nu 22 weken en ook al is de kans volgens de verloskundige klein dat ik het syndroom krijg....maak me er soms toch zorgen over.
Heel de dag loop ik dus lekker te huilen. Aan de ene kant lijkt het me wel goed een keer een dag me lekker laten gaan....maar voel me niet zo top. Ben maar lekker vroeg gestopt met werken, en doe lekker rustig aan.
Morgen gaan we naar de 9 maanden beurs, dus dat word een leuke dag, waar ik ook lekker van ga genieten. Maandag hebben we de pret echo en krijgen we onze spruit weer te zien!!!! De oma's en opa gaan ook mee, ben benieuwd hoe ze reageren als ze hun kleinkind zien!!!!
Ik ga nog lekker even rustig aan doen....
Dikke kus Diana
reacties (0)