Week 29..... de week van mezelf neerleggen bij de situatie

Week 29… alweer bijna week 30. Deze week staat toch wel in t teken van eigenwijs zijn. En dan vooral merken dat eigenwijs totaal geen nut heeft en je dan ook meteen weer met beide benen op de grond word getrokken.

Afgelopen vrijdag (14 mei) werd n goede vriendin van me 30. Ik was samen met een andere vriendin al een paar weken bezig om haar surprisefeestje te organiseren. Nou ja, ik kon eigenlijk niet meer doen dan tips geven aan haar want ja, was nou niet echt in staat om ook daadwerkelijk iets te doen. Maar goed. We hadden het perfecte kado voor haar gevonden, iets wat ze ook heel graag wilde. N ring van Budha to budha. Tzei me niks maar zij was er helemaal lyrisch over. Dus hadden we t zo gedaan om aan iedereen geld te vragen en zo konden we dan die ring aanschaffen. We hadden nog wat geld over en dus hadden we besloten om ook n paar plantenbakken te vullen met plantjes voor in haar tuin en de rest van t geld zouden we aan haar geven voor haar drankrekening. Vrijdag na het eten gingen we naar de jarige job en ik had ook n fotocollage in elkaar geknutseld met foto`s van haar en ons gezinnetje samen. Erg leuk geworden! Zo rond een uur of kwart voor 9 kreeg ik zogenaamd ontzettend veel kramp en zouden we naar huis gaan… Zeiden we tegen haar. In werkelijkheid gingen we naar de kroeg waar iedereen zich had verzameld. Andere vrienden waren ook bij haar en lokte haar met n smoes daarheen . Toen ze binnenkwam begon ze bijna te huilen, ze was zo verrast! Dus het was n geslaagde opzet! Na een uurtje begon ik toch echt kramp te krijgen. Zat ook rechtop op zo`n stomme barkruk en de naad van mn broek sneed in mn buik. Dus mn lief bracht mij en mn meissie naar huis. Thuis aangekomen moesten we eerst 6 trappen op pfffffffffffffff. Halverwege kreeg ik toch echt vreselijk veel last en ben dus huilend naar boven gekropen. Eenmaal thuis aangekomen was mn vriend echt superlief. Deed mn schoenen uit, pakte n trainingsbroek, hielp me uit mn kleren en gaf me een glaasje drinken. Ik zei tegen hem dat hij gewoon terug moest gaan en verder moest gaan met feesten. Als hij maar om half 3 terug thuis zou zijn ;) Heb toen nog wat tv gekeken met mn dochter en we zijn toen samen naar bed gegaan. Maar toen ik eenmaal in bed lag speelde niet alleen de buikpijn parten, nee…. Ook n aanval van maagzuur. Dus na een uur of wat woelen en draaien toch maar besloten om uit bed te gaan. Tsja, daar zat ik dan.. op de bank. Heb toen maar een film gekeken op UPC… komt n vrouw bij de dokter.Rond kwart over 2 kwam mn lief weer thuis en we hebben nog n poos zitten babbelen en ben toen toch maar naar bed gegaan…

Zaterdags was ik kapot!

Ik zag t helemaal niet meer zitten. Werd huilend wakker en zat er echt doorheen. Ineens was ik t helemaal beu. Mn vriend was bezig met de badkamer en moest nog even naar de Gamma voor wat dingetjes te halen. Dus na een poos te hebben gekroeld ging hij daarheen en kwam iets later weer terug met n tas vol gereedschap enzo. Maar hij had ook n ander tasje bij. Hij kwam naar me toe en zei: hier schat, iets om je op te vrolijken! Ach wat lief! Hij had n kado gekocht! Ik pakte het uit en er zat een rompertje in met de tekst: 50% mama + 50% papa = IKKE. Zo lief!!!!!!! Mn humeur was meteen weer goed. Heb de hele middag op bed gelegen met n boek. Toen we savonds tv zaten te kijken ging hij opeens de keuken in en bleef een tijdje weg. Na een tijdje kwam hij de kamer weer in met grote borden gevuld met lekkers. Ham/ asperge rolletjes, toostjes met chorizo, worst met zilveruitjes en n schaaltje met augurk J vond t zo lief dat ik spontaan begon te huilen! Hoezo hormonenmonster???????????????

Zondags weinig gedaan, lekker gerelaxt met t gezinnetje.

Smaandags moest mn dochter weer naar school en mn schoonvader zou haar op komen halen omdat ik niet meer kan autorijden, fijn. Hij had ook n lijstje bij met dagen dat hij niet kan en dus kon ik vervangend vervoer regelen. Rond een uur of 9 stond mn buuf voor de deur om de hond uit te laten… Ook al iets wat ik dus niet kan. Maar ze heeft zelf ook 2 honden en had gezegd dat t haar niet uitmaakte of ze er nou 2 uitliet of 3. Jammer genoeg kan de hond van ons niet met andere honden samen dus moet ze t wel apart doen. En zo zijn mijn taken uit handen gegeven. Vind t echt superlief maar je voelt je zo vreselijk kl*te! Maar goed, tis niet anders.

Gisteren (woensdag) moest ik naar de VK. En omdat ik me vrij goed voelde en t schitterend weer was. Had ik besloten om samen met mn meissie te gaan lopen. Tis maar n kippestukkie hoor, nog geen kilometer. En had me voorgenomen om lekker opt gemakkie aan te lopen. Zo gezegd zo gedaan. Maar pfffffffffff halverwege had ik alweer spijt! Gelukkig kwamen we bankjes tegen en dus kon ik ff uitpuffen. We waren ruim op tijd bij de VK en dus zaten we relaxt n boekje te lezen. Ze liep gelukkig niet uit dus konden we op afgesproken tijd naar binnen. Eerst gesprekje gehad over hoe t gaat enzo en toen was t tijd voor de controles. Bloeddruk was weer laag……. 95 over 50 ofzo. Toen op de weegschaal. Jeetje mina zeg! Schrok me wezeloos! + 20 kilo aangekomen K Ook zag ze dat mn buik weer in n groeispurt zat en vroeg meteen wanneer ik weer n dagcurve liet doen. Euh nou… over 1,5 week. 31 mei. Hoop niet dat de groei van mn buik betekend dat de diabetes weer is toegeslagen, maar goed, dat zien we dan wel weer! Voor de rest was alles goed met tijgertje. Baarmoeder groeide goed en t hartje klopte mooi. Ze zei nog, alles gaat volgens schema met je baby. En ik antwoordde: ja goed he, en dat op mijn leeftijd. Ze drukte me wel op t hart dat t niet zo verstandig was geweest om lopend te komen, maar dat ze het wel begreep. En dat het echt belangrijk is om t echt rustig aan te doen en niet zo eigenwijs te zijn. Anders lag ik straks in t ziekenhuis en dan had ik echt geen controle meer over t huis, mn dochter, mn hond………en mezelf. Tsja, daar zit wel wat in natuurlijk. Dus zijn we na de afspraak eerst op n terras bij de friettent gaan zitten, hebben n ijsje besteld en n grote milkshake. Hebben daar n poos in de zon gezeten en toen weer langzaamaan naar huis gesjokt. Nou, kheb t geweten! Mn buik was helemaal hard en gespannen en deed vreselijk veel pijn. Mn voeten waren zo opgezwollen dat t net olifantenpootjes leken en mn rug was t ook nergens mee eens. Ik was kapot!

Tsja, toch moet ik mezelf dan maar neerleggen bij de situatie en me realiseren dat ik de komende 2 maanden n kluizenaar ben doordeweeks. Tis niet leuk, maar tis ff niet anders. T enige wat zo vervelend is , is t feit dat ik me zo eenzaam voel! Om 8 uur smorgens word mn meissie opgehaald en tot kwart voor 4 ben ik alleen. Tuurlijk komt mn buuf langs ivm de hond, maar ik ken haar ook niet zo goed dat ik echte gesprekken met haar kan voeren. Komt dan ook nog bij dat mn ventje er ook niet is om tegenaan te praten…. *zucht* Nee, tis niet leuk. De enige die t totaal niet vervelend vind dat ik nu thuis ben is de hond. Die is de godganse dag niet bij me weg te slaan!

Gelukkig is t nu lekker weer en dat scheelt wel. Smorgens ga ik op het balkon achter zitten, radio aan, boekie erbij, lekker int zonnetje. Tussendoor ff naar binnen, tv kijken, beetje op internet surfen, beetje opruimen (voor zover dat mogelijk is) en dan smiddags verhuizen naar t balkon aan de voorkant. En tussen dat alles door af en toe ff plat op bed gaan liggen omdat mn rug t anders niet volhoudt…… klinkt allemaal erg relaxt, en normaal gesproken zou ik dat ook vinden. Maar als je dus dit MOET doen, das n ander verhaal!

Ik zit me ook al de hele week te verheugen op vrijdag. Vrijdag begint namelijk de paardenmarkt hier. Een hele grote kermis compleet met biertenten en n hoop gezelligheid. T hele dorp is omgebouwd tot feestterrein. Heel veel kermis attracties …. Mn lief zei al dat we vrijdagaovnd, als de kermis opent gezellig met zn 3tjes erheen gaan. Dan is t ook niet zo druk, alleen de mensen uit t dorp zijn r dan. We nemen de rolstoel mee en zo kan mn meissie ook haar gang gaan op de kermis. Ze zei al: mama, ik ga n hoop knuffeltjes winnen voor tijgertje…. De schat! Voor de rest zal de paardenmarkt me compleet voorbij gaan dit jaar. Geen attracties, niet in de biertent, niet tot in de late uurtjes feesten….. Ach, volgend jaar is t weer paardenmarkt en dan ben ik weer vd partij! Met dank aan opi en omi die dan op de kids zullen passen.

Heb me verder ook voorgenomen om na de bevalling eerst te gaan genieten met n hoofdletter G! Iets wat ik nu eigenlijk niet kan. Genieten vd baby, van ons nieuwe gezinnetje, van de drukte en de chaos die t opleverd en van t mooie weer. En als dan de herfst toe zal slaan, t koude weer weer begint dan ga ik beginnen met mezelf. Dan ga ik weer sporten, proberen om t hardlopen weer op te pikken en fietsen op de hometrainer. En natuurlijk afvallen! Mn doel is om volgend jaar zomer weer in bikini met de kids aan t zwembad of strand te zitten. En dat gaat me lukken ook! De motivatie is in ieder geval heel erg aanwezig. Wil ook weer de vrouw worden waar mn lief verliefd op werd. Niet voor hem, maar puur voor mezelf! Dan voel ik me weer lekker in mn ietwat losser geworden velletje. Maar met wilskracht en doorzettingsvermogen zal ik weer de oude ik worden. Zonder horrormonen, zonder buik en zonder teveel vocht.

Maar goed, zover is t nog lang niet en is dat alleen maar toekomstmuziek voor over 2 maanden….

Voor nu is het voor Chantalleke een flinke stap terug, veel uit handen geven en…… sja, niksdoen. En onthouden dat alles goed gaat komen!

Ik en mn meissie bij t surprisefeestje. Althans.... toen ik mn jas al aanhad getrokken om weg te gaan.

Deze foto is eigenlijk niet zo recent. Dit was week 28 en 4 dagen. Dus nu iets meer dan n week geleden. Zal vanmiddag wel n nieuwe foto laten maken door mn eigen buikfotograaf, mn dochter :) ff kijken of er idd een groeispurt te bemerken is.....

xXx