YESS!!!! tis dinsdag

YESS!!!! Tis dinsdag!!!!! Wat dus eigenlijk betekend dat het dan eindelijk maandag is geweest! En, dat betekend ook dat we dan ein-de-lijk naar de gyn zijn geweest!!!!

En wat was ik nerveus zeg! Pfffffffffffffff

Had dus eerst gewerkt, nou ja, voornamelijk aanwezig geweest dus en het hoognodige gedaan om vervolgens snel naar huis te kunnen gaan… thuis nog een bak thee gedaan met mn lief en toen richting Rotterdam.

Ik was ruim op tijd bij de balie maar de balie was niet op tijd voor ons hahahaha. Had om 1 uur de afspraak maar werd pas om 13:25 opgeroepen.

Eerst n soort van kennismakingsgesprekje waarin ik de nodige informatie moest geven. En sla ik toch ineens dicht toen ze vroeg hoelang ik was… Euhhhhhhh, geen idee!!!! Had echt n soort van black-out ofzo, heel vaag …

Maar goed, na een poosje kon ik dan eindelijk op het bed plaatsnemen. Mn lief kon bij t hoofdeinde staan en hield mn hand vast. En toen kwam er op t zwarte beeld beweging… Maar, ik zag niet de beweging die ik moest zien! Nee he! Ging er door me heen.. En ik begon maar n beetje naar de andere kant te kijken en mn tranen weg te slikken. Tot opeens; “Ja! Ik zie m!!!!!!!!”

Nou, werkelijk waar…. PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF int tienvoudige kwadraat!

En jawel, daar was dan ons kleine wondertje MET n kloppend hartje. De hand van mn lief werd bijna fijngeknepen en ik keek schuin naar boven en zocht zn ogen en fluisterde.. Daar is de baby in mn buik schat. En toen werd mijn hand fijngeknepen.

Ik was 6 weken en 6 dagen en t wondertje was 9,4mm.

Meteen kwamen bij mij herrineringen op van de vorige echo….. Toen was ik 6 weken en was t vlindertje 4mm. Maar wilde daar niet te lang over nadenken en gewoon genieten van het moment!

Het hartje klopt!!!! En het wondertje was ook erg beweegelijk. Echt geweldig om te zien…

“Zo zien we het het liefst”zei de gyn, alles ziet er goed uit, zit waar het moet zitten en het hartje klopt. Dus ik kon me weer aankleden en het gesprek ging verder. Meteen werd me verteld over de nekplooimeting en vruchtwaterpunctie.. HOOOOOOOOOOOO wacht ff, zei ik. Ik ben helemaal in de wonlken over t feit dat t hartje klopt dan moet je nu niet meteen met die enge dingen aankomen zetten he! Die nekplooimeting is niet eng, dat is gewoon n standaard onderzoek ivm mn leeftijd, dat weet ik. Maar die punctie vind ik nogal eng. Vooral omdat ze dus ook ff uitgebreid ging vertellen hoe dat in zn werk ging.

Dus heb ik ff vermeld dat ik die nekplooimeting wel wilde doen maar dat ik die punctie van de uitslag vd meting laat afhangen. En dat we het er al over gehad hadden dat als er een afwijking geconstateeerd word, wij (en dit klinkt hard) niet voor het kind kunnen zorgen. Mn lief is er doordeweeks nooit en de belasting zou voor mij te zwaar zijn.

Maar goed………. Om over dat soort dingen na te denken duurt nog wel n aantal weken en wie weet, misschien HOEVEN we er niet eens over na te denken!

Het belangrijkste was dat het hartje klopte!!!!!!! En, deze keer voelt het beter, ziet het er beter uit dan de vorige keer. Dus gaan we gewoon hopen dat het nu wel goed blijft gaan. Dit is een vechtertje, net als mama en papa…

Enfin, ik kreeg wat informatie mee over de nekplooimeting enzo en we konden een vervolgafspraak maken. Het is wel fijn dat ik die dag dan eerst mn controle heb en dan daarna meteen die nekplooimetingtest. En dit alles gaat plaatsvinden op 18 januarie.

Na het maken van de afspraak moest ik ook nog even langs de vampierenzuster om bloed te laten prikken. Pfffffff maar liefst 6 buisjes!!!!!!!!!!!!! Maar goed, tis voorn goed doel.

En daarna konden we dan eindelijk weer naar huis. Na even een omweg te hebben gemaakt naar zuidplein waar mn lief een patatje van Bram Ladage had gehaald hihi.

Daarna naar de school van dochterlief en sja, toen kwam ineens t punt op tafel… wanneer vertellen we t haar????? Ik zou het geweldig vinden om het haar op oudjaarsdag om 5 voor 12 te vertellen, vlak voor het vuurwerk. Maar mn verstand houdt me daarvan tegen want ja…… STEL nou dat we 18 januarie geen leuk nieuws horen? Dan is het arme kind weer gebroken. Nee, dus dat doen we maar niet.

Maar goed, wanneer dan wel? Na 18 januarie dus……. Maarreuhm…….. volgens mij heeft ze al wel iets door. Want normaal gesproken sta ik steeds voor de spiegel te kijken naar mn reserve-ophoopinkjes op mn heupen, buik enzo en nu……. Maal ik er niet eens naar! En loop ik rond in truien (als ik niet moet werken) waar n buikje te zien is. Maar goed, we zien wel hoe dat allemaal verlopen zal….

Het belangrijkste is dat er een klein wondertje in mn buik zit en het hartje klopt!!!!!!!!!!!

Hoop alleen dat mn lief de 18^de januarie vrij kan zijn en mee kan. Want dan zit hij aan t eind van zn opleiding en rond die tijd heeft ie ook eind-oefening. *zucht* Maar goed, dat is ook iets waar ik nog niet aan wil denken…

Nu moeten we n week of 4 wachten tot we weer iets meer weten. En ik hoop zo dat ik me blijf voelen in die weken zoals ik me nu voel want dan gaat t goed.

Liefs, ikkuh xXx