27-03-2009 ...Ons wonder...

Wat een ongeloofelijk gevoel bekruipt me tog steeds weer als ik nu naar mn buik kijk.....

bijna 1,5 jaar geleden kwam de liefde van mn leven eindelijk mn leventje binnengewandeld. Om mn hele leven op zn kop te zetten en tot op de dag van vandaag geniet ik er ontzettend van en verbaas me steeds weer. Want dit is dus hoe liefde voelt, en dit is dus hoe een normale relatie moet zijn. Zo intens geleukkig!!!! Het klikte ook perfect tussen mijn vriend en mn dochtertje van 8. Een hele opluchting want als dat niet klikt dan kan je een relatie wel op je buik schrijven. Vorig jaar zijn mn dochter en ik bij mn vriend gaan wonen en sprong dus echt in t diepe, want famillie en vrienden waren ineens niet meer zo dichtbij. Maar ik kende al wat mensen daar en ging daar ook heel goed mee om. En ik moet zeggen, sinds we hier wonen gaat t echt ontzettend goed. Heb ontzettend veel vrienden, had zo werk gevonden, kan lekker met de hond de natuur in voor flinke wandelingen en om samen te wonen met de liefde van je leven voelt nou eenmaal hemels! Mijn vriend werkt voor Defensie en is doordeweeks op de kazerne. Iets wat soms best zwaar is, maar aan de andere kant is het ook wel lekker..... Want savonds is de afstandsbediening van mij en heb ik tijd voor mezelf als dochterlief ligt te slapen. En elke vrijdag als mn vriend dan weer thuiskomt springt mn hartje weer heen en weer van geluk en vliegen we elkaar weer in de armen. Tuurlijk spreken we elkaar wel elke dag hoor, en dat is wel heel erg fijn....

En we hadden het wel eens over kinderen gehad. Want ja, hij zou ook wel graag een kindje van zichzelf willen. niet dat hij dan minder van mn dochter houdt, maar n kindje van jezelf is tog anders. nu is het zo dat ik ietsjes ouder ben dan hij en daar moesten we dus wel rekening mee houden. Begin februari moest ik weer naar de gyn in mn oude woonplaats voor n uitstrijkje. ik loop namelijk al vanaf mn 30ste te sukkelen met uitslagen als pap2. Dus elk half jaar word er een uitstrijkje gemaakt. Begin 2006 heeft er een ingreep plaatsgevonden die afwijkende cellen heeft verwijderd. Niet erg fijn..... Na die ingreep kwam de diagnose endometriose naar voor, na een kijkoperatie. Betekend dus dat er n heleboel verklevingen zitten.... Maar goed, ik was dus bij de gyn en zei hem dus dat ik en mijn vriend n kinderwens hadden en of dat allemaal nog wel verantwoord is gezien mn voorgeschiedenis met mn baarmoeder. hij vertelde me dat dit het laatste uitstrijkje zou zijn en als deze goed was, dan zou ik genezen zijn verklaard. Hij zei ook dat als er idd een kinderwens was, we niet al te lang moesten wachten met het stoppen van de pil. Want ja, kben immers al 35 en de tijd tikt door. En door de endometriose en de ingreep aan mn baarmoeder kon het best wel n flinke poos duren voor we zwanger zouden raken, zo vertelde hij me.Khad die afspraak op n dinsdag en moest dus wachten om het mijn vriend te vertellen tot vrijdag. Want ja, zoiets vertel je ook niet door de telefoon of op msn he...... En geloof me, dan gaat tijd erg langzaam als je iets belangrijks te vertellen heb hoor! Enfin, twas eindelijk vrijdagavond en mn vriend kwam binnen toen ik stond te koken en tussen neus en lippen door vertelde ik hem wat de gyn had gezegd. Echt tijd om erop te reageren had hij niet want hij werd gelijk besprongen door mn dochter. Later die avond kregen we ook viste en konden we het er ook niet echt over hebben. Maar toen de visite weg was en we met zn 2tjes op de bank zaten was het dan eindelijk zover. Een heel gesprek volgde en eindigde met n hoop tranen van geluk, want we zouden stoppen met de pil, direct! Dus de pilstrip verdween in de vuilnisbak en de volgende dag zijn we naar de drogist gegaan om foliumzuur te halen.... dus op 6 februari zijn we gestopt met de pil en gingen we ervoor.

De uitslag van het uitstrijkje zou telefonisch doorgegeven worden, wel zo handig want anders moest ik n uur rijden. Helaas was die niet goed. er waren afwijkende cellen aangetroffen.... Dus werd er een afspraak gemaakt voor een kolposcopie. Een onderzoek waaruit zou blijken wat voor cellen het precies zouden zijn. die werd gepland voor 13 maart.

Maar sinds ik gestopt was met de pil heb ik geen menstruatie gehad. En de dokter vertelde me dat dat best kon gebeuren omdat mn lichaam eraan moest wennen. Maar normaal gesproken als ik n stopweek had, liep ik letterlijk leeg dus ik vond het maar raar. 7 maart hadden we een feestje en omdat ik best een borreltje lust besloot ik om 6 maart een test te doen. Want er was nog steeds geen bloeding geweest. Dus smiddags naar de drogist en iets later kon ik de test doen. De uitslag was niet echt duidelijk want ik kreeg n heel duidelijk streepje wat erop duidde dat de test goed was gedaan, maar er verscheen ook een heel onduidelijk licht streepje. HUH? dus de dokter gebeld en mn gyn en die raadde me aan om n week later nog een test te doen. Heb tijdens het feestje voor de zekerheid maar geen borreltje genuttigd maar fris en zou ff n week wachten.Dus 12 maart stond ik al erg vroeg in de wc met mn potje om een test te doen. En kreeg weer hetzelfde resultaat. *ZUCHT* dus mn dochter wakker gemaakt, ontbijt gemaakt en toen ik naar de badkamer liep om mn gezicht ff te wassen keek ik nog s naar de test en zag ineens 2 hele duidelijke streepjes! Zodra t kon gelijk de dokter gebeld voor een afspraak en ik kon gelukkig om 4 uur langskomen. Bij de dokter nog een test gedaan en toen hij naar de uitslag ging kijken en weer trugkwam stak hij zn hand uit: gefeliciteerd mevrouw, u bent zwanger! Tranen stroomde over mn gezicht..... Mn dochter keek me een beetje vragend aan en ik fluisterde : "je krijgt n broertje of een zusje schatje" er verscheen een glimlach van oor tot oor en ze gaf me een hele stevige knuffel. Toen we bij de dokter weggingen belde ik gelijk mn vriend en vertelde hem t goede nieuws. die was in alle staten natuurlijk!!! Had ook gelijk de gyn gebeld om te vertellen dat de kolposcopie niet door kon gaan. hij was erg verbaasd dat ik nu al zwanger was en ik maakte nog een grapje dat mn vriend bij defensie werkt en dus goed kan schieten. Hij raadde me aan om n gyn dichterbij huis te zoeken en zou mijn voorgeschiedenis doorsturen. Zo gezegd zo gedaan.....

De periode die toen volgde was best angstig te noemen. Ik had enorm veel last van buikpijnen en toen ik bij de dokter zat begon hij ineens over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap!!!!! :| Erg fijn als er n hormonenkermis door je lijf heen giert. ik had ondertussen al flink last van de symptomen.... draaierig, duizelig, misselijik, pijnlijke borsten en ook nog steeds buikpijn. Ik had me inmiddels ook ziek gemeld op mn werk. Ik ben kamermeisje en zag mezelf dus echt niet met bedden slepen, bedden opmaken , koelkastjes verslepen. En als dan ook nog s die uitspraak door je hoofd heen maalt die de dokter had gedaan ... pfffffffffffffffffff ik kon niet wachten tot de 25ste!!!!! Maar werd niet eerder doorverwezen door de dokter. telkens als ik hem belde en zei dat ik me zorgen maakte wuifde hij t weg en eigenlijk zei hij dus: mevrouw, stelt u zich niet aan, tzit tussen uw oren! Maar goed, dan was het dan EIN-DE-LIJK de 25ste!!!!!!!!!!!

helemaal nerveus zat ik in de wachtkamer. Vanaf dat ik binnenkwam moest ik al plassen maar had zoiets van, ik blijf zitten anders roept ze me straks en dan ben ik r niet. Het duurde een half uur voor ik mn naam hoorde en gespannen liep ik naar binnen. Na een uitgebreid gesprek zei ze dat er een echo gemaakt zou worden. een inwendige want anders kon ze niks zien. Goed, dus ik ging liggen en vertelde haar ook wat mn dokter had gezegd. Een diepe zucht ontglipte haar en ze zei... nou, we gaan eens ff kijken...

Gespannen keek ik naar het schermpje. Ze moest lachen en zei: goh, uw blaas is echt helemaal vol! ik zei ja das niet zo gek he! moet al n half uur plassen. En toen kwam dan eindelijk die verlossende woorden!!!!!!!

Het zit op de juiste plek, het hartje klopt! kijk maar..... ik zag een flikkerend lichtje, heeeel klein in n soort van balonnetje. ik was zo ontzettend opgelucht!!!!!! Ons kleintje leeft!!!!!!!!!!!!!!

8 april heb ik weer een afspraak. Dan kan ze hopelijk beter bepalen hoever ik ben en wat mn uitgerekende datum is. Ik heb gepraat met mn vriend over die afwijkende cellen en ik wil het volgende gaan voorstellen aan mn gyn. als ik moet bevallen wil ik een keizersnee. Als dan het kleintje veilig eruit is dan wil ik dat ze mn baarmoeder meteen verwijderd. ik lig dan tog open..... Anders moet ik eerst herstellen vd bevalling, daarna die kolposcopie doen. En dan? te horen krijgen dat die cellen kankercellen zijn????????/ En dan vervolgens een heel traject gaan volgen. dat wil ik niet! Ik heb dan 2 kinderen waar ik voor moet zorgen, doordeweeks is mn vriend er niet... En waar moeten mn kinderen heen als ik in t ziekenhuis zou liggen?

Nee, dan liever alles er meteen uit.

Maar voorlopig ben ik in blijde verwachting :) Het zal een hele zware zwangerschap worden. Dat merk ik nu al. bij de 1ste kreeg ik zwangerschapssuiker, dus nu kan ik dat weer verwachten. De 1ste zwangerschap eindigde in n keizersnee.........

Mn werk vind t helemaaaaaal niet leuk, want ik ben nu al 2 weken in de ziektewet. Maar ik vind mezelf en t kleine wondertje wat nu in mijn buik groter aan t worden is veel belangrijker dan mn werk. Dus ze moeten maar gewoon rustig aan doen tot ik me weer iets beter voel en dan evt weer kan gaan werken . Mits er goede afspraken gemaakt worden dat ik nu dus wel lichtere werkzaamheden krijg.... Maar goed, misschien voel ik me volgende week al wel wat beter. En niet zo ontzettend moe ... afwachten dus

En ondertussen ben ik aan het proberen te genieten van het wonder wat in me groeit.......