Aanstaande zaterdag is het zover, zoonlief wordt 2. En ik heb het er moeilijk mee. Net als vorig jaar toen hij 1 werd vind ik het een moeilijke tijd. Ik moet weer afscheid nemen van een fijne fase. Eerst van baby naar dreumes en nu al naar peuter. Ik vind het helemaal niks. Ik weet dat het heel normaal is en het erbij hoort maar ik had niet gedacht het zo moeilijk te vinden. Gisteren moest ik hem voor het eerst van de peutergroep ophalen en zag ik hem tussen allemaal oudere kinderen. En ik miste de baby's waar hij anders bij zat en de andere kleine kindjes. Ik voel me (nog) niet thuis bij de oudere kinderen, ik vind het zo wennen. Ja het is een fase en het gaat wel wennen maar nu nog even niet...
Het belangrijkste is mijn kind! Als hij het fijn heeft en zich goed ontwikkelt ben ik de gelukkigste mama van de wereld! Is dit herkenbaar voor jullie?
Liefs Si
reacties (0)