Tweede paard dood ...

Nadat we op 18 november 2020 m'n ouwe trouwe Paardje hebben laten inslapen heb ik gister afscheid moeten nemen van ons andere paard.
Mijn oude paardje kon amper de benen voor elkaar zetten en we zaten er na verschillende keren medicijnen te hebben gegeven ( en het af en toe beter ging ) al tegen aan te hikken om haar in te laten slapen.
Hoe anders was het gister! Ik had lekker gereden. Ik had een buitenrit gemaakt, lekker met bare back pad ( geen zadel ) en genoten van de wind op de dijk. Kletsen met m'n zusje die ernaast stepte met haar hondje in een speciale rugzak.
We zagen de lammetjes dartelen. Hij was bang voor de lammetjes terwijl hij het stepje naast hem oké vond.
Stukken gedraafd en vrolijk dat hij was! Thuis aangekomen , pad en hoofdstel af , deken op. Ik had hem in de stal gezet en ging het eten voor hem en z'n Shetlander maatje klaarmaken. De Shetlander wordt 16 mei alweer 30! Dat is hoogbejaard voor een paard ... zeg maar 95 ofzo in mensen jaren.
Ik draaide mij om en hij lag... naja dat kan, soms hebben ze beetje jeuk en willen ze rollen. Hij stond weer op maar at niks .. hier werd het gek want hij is een vreetzak.
Weer ging hij liggen en dan gaan al snel bij paarden mensen alarmbellen af ; koliek!
Dierenarts gebeld en die kwam snel. Hij kreeg pijnstilling, opgevoeld en werd gespoeld met paraffine en water.
Het arme beest had inmiddels al aardig wat gelopen aan de hand. Want dat weet ook elk paarden mens ; koliek = lopen! Desnoods schop je ze van de grond af maar ze moeten omhoog blijven.
Dierenarts zei ; als het tussen de 6-8 uur verslechterd moet je naar de kliniek komen want hij mag niet door de pijnstilling heenkomen. In de tussentijd had ik friet gehaald want naast dat het ontzettend koud was zo op stal hadden we ook enorm honger gekregen.
Friet konden we amper eten.. we moesten blijven lopen.
Helaas was er nog geen uur gepasseerd of hij wilde weer liggen en had z'n neusgaten wijd ( teken van pijn )
M'n moeder was ondertussen aangekomen, tis een soort familiepaard.. We mochten een vrachtwagentje lenen van vrienden ( paarden vrachtwagen) en op naar de kliniek.
De dierenarts had al gezegd... als je naar de kliniek komt denk dan alvast na wat je wilt want een operatie kost veel geld.
Eenmaal bij de kliniek kregen we inderdaad de keuze voorgeschoteld.. operatie 3000-5000 euro .. m'n zusje wilde het graag en zei ' desnoods schuif ik de bruiloft een jaar op'
Samen hebben we besloten hem toch te laten opereren ... al na een uur werden m'n zusje en moeder gebeld ( ik sliep inmiddels , moet er elke ochtend 430 uit) Hij had het niet gered... z'n darmen waren gedraaid en aan het afsterven

Mijn man was tot 3.15 aan werk geweest met de MBR en zij hadden hem gebeld . Het leek hem beter om mij te laten liggen .
Goed besluit, maar hierdoor wist ik om 7.00 nog niks en appte m'n zusje .. die vervolgens in tranen opbelde .. toen wist ik het wel.

Arm goedig beest.. en zo plots! Kan het nog niet bevatten. Zo rijd je vrolijk over de dijk, te genieten van de buitenlucht op een vrolijk en voorwaarts paard .. en zo issie dood

De Shetlander is nu alleen. En dat hinniken van die kleine Shetlander ,oh zelfs mensen die niks met paarden hebben kunnen zich voorstellen hoe dat door merg en been gaat. Het arme beest had in november al een vriend zien gaan.
Weken hinniken als ik een buitenrit ging maken met het paard wat nu ook dood is.. bang dat die ook niet terug zou komen en nu komt hij dus ook niet terug 😩.
We gaan zo snel mogelijk een oplossing bedenken om hem te voorzien van gezelschap.. maar z'n vrienden krijgt hij er niet mee terug . Enigszins vermenselijkt natuurlijk maar paarden zijn echt wel gehecht aan elkaar of ten minste gewend aan elkaar.

Pfff