De bevalling en erna

Vandaag is onze man alweer 11 daagjes oud en ik dacht laat ik nu eens eindelijk mijn verhaal op mijn profiel zetten.

Het begon allemaal 17 oktober toen ik in de ochtend een afspraak had met de gyno in het IJssellandziekenhuis in Capelle aan den IJssel. Het was een gewone afspraak maar voor extra controle moest ik toch weer een ctg laten maken en bloed laten prikken. Uit de resultaten is niets gebleken maar de gyno vond toch door mijn klachten (Migraine en bloeddruk) dat het tijd was de inleiding eerder te doen dan nog een week afwachten.

De volgende dag. Vrijdag 18 oktober mochten wij ons dus om kwart over 7 melden op de verloskunde afdeling van het ziekenhuis. Hier kreeg ik meteen een eerste tablet om de verstrijking op gang te brengen. om 11 uur kreeg ik het 2e tablet. Verder gebeurde er nog vrij weinig. Toen zei de verloskundige van de afdeling dat ze mij om 5 uur het laatste tablet van de dag zouden geven en dan pas morgen weer verder zouden gaan. En stipt 5 uur....ik draai me om in bed en voel ineens een warme gloed! Spontaan braken mijn vliezen en nog geen half uur later kwamen uit zichzelf de weeën op gang! De inleiding is verder dus helemaal niet nodig geweest en het is allemaal natuurlijk gegaan.

Rond 10 uur in de avond was er alleen nog niet zo veel ontsluiting waardoor ze besloten mij een morfinespuit te geven dat ik een paar uur kon slapen. Wel werd ik naar de verloskamer gebracht zodat mijn vriend en schoonmoeder konden blijven. Op de weeënkamer is er maar plek voor 1 extra iemand.

Na die prik kan ik mij bijna niets herrinneren. het is allemaal een beetje een waas. Ik weet alleen wel dat na een uur ik de weeën er zo heftig doorheen voelde dat ik zoiets had van... waar heb ik die prik voor gehad :S

Rond 3 uur begon ik het heel zwaar te krijgen. De persdrang kon ik bijna niet meer tegen houden en ik raakte lichtelijk in paniek. Om half 4 heeft mijn schoonmoeder op de knop gedrukt omdat het echt niet meer ging. Precies op dat moment was er ook iemand anders aan het bevallen dus kwamen er een verpleegkundige en een arts assistent aan mijn bed. Die zagen hoe zwaar ik het had. Met 9 cm hebben ze besloten dat ik toch mocht toegeven aan het persen en ze heeft met de laatste cm geholpen. Binnen 9 min persen kwam onze kleine Ryder ter wereld!

Het is allemaal zo snel gegaan! maar ik ben niet uitgescheurt niets!

De periode erna was wel heel moeilijk. Ik heb in totaal 10 dagen kraamzorg gehad omdat het zowel geestelijk als lichamelijk niet goed ging met mij. Ik werd ziek en kon niet wennen aan het idee dat er ineens een baby was die mij nodig heeft. Nu gaat het anders prima hoor! Ik hou super veel van mijn topper en ben super trots!