Peu Nerveu
Na een verschrikkelijke dag op het werk eindelijk weer lekker thuis.
Heerlijk mijn agressie kunnen africhten bij COD BO2 op de PS3 samen met Sören die al bezig was toen ik thuis kwam. Even lekker verstand op nul en gaan met die banaan.
Toch maak ik me wat zorgen om mezelf. Al sinds 2 dagen verschrikkelijke buikkrampen die gaan en staan wanneer ze willen, beetje het gevoel als ik mijn NOD heb. Maar verder niets te voelen aan mijn lichaam dat het eraan zit te komen, geen puistjes niets... Blijft toch vreemd.
Nog een week en dan moet ik officieël mijn NOD hebben, ben benieuwd wat het doet.
Sören vandaag ook naar de huisarts geweest. Hij roept al vanaf het begin dat hij onvruchtbaar is, nou test het eerst maar voordat je gaat gillen. Nu begon bij hem gister de pijn daar beneden en toen wist hij het helemaal zeker. Nu toch maar laten onderzoeken, is het een onsteking, kom maar op met die Antibiotica!
Weet bijna zeker dat deze keer niet raak is, maar ja het is ook maar de eerste keer "proberen" gebeurd zelde dat het de eerste keer meteen raak is volgens mij.
We wachten af en anders gaan we gewoon door naar ronde 2! Het heeft geen haast, of misschien een klein beetje.
Nu ik toch alles van me af aan het schrijven ben, gooi ik het maar meteen in de groep!
Op mijn 9e jaar is mijn moeder overleden, ik heb er pijn van dat ze nooit mijn kindje zal zien, mocht ik ooit zo gelukkig geprezen worden er een te mogen krijgen. Nu leeft mijn moeders moeder (mijn oma dus) nog wel. Alleen is er vorig jaar K ontdekt in haar hoofd. Ze werd heel vergeetachtig en er begon een tumor te groeien. Nu zeiden ze midden December dat ze K vrij was, helaas mocht dit niet de waarheid zijn. Dinsdag 8 januari werd ons verteld dat ze niets meer konden doen. De tumor was terug en groeit in het hoofd. Als de medicatie die ze nu gebruikt niet meer werken is het nog een kwestie van dagen, weken of maanden.
Ik heb een soort belofte gedaan, samen met mijn oma. Dat zij bij mijn bevalling mocht zijn, zodat mijn moeder er een beetje bij was in ons allebei (zij als moeder en ik als dochter) Toch een soort verbintenis, het idee dat ze het ziet, me steunt.
Ik ben benieuwd wat de komende dagen, weken, maanden ons gaat brengen. Ik hoop zo dat we onze belofte na kunnen komen.
Zo dat voelde even goed ;) af en toe heb je dat nodig als vrouw denk ik.
Gewoon even lekker alle zooi van je afschrijven. Want mannen.... die begrijpen ons niet ;)
Fijne avond allemaal, en een heel fijn weekend!
reacties (0)