Het moment is daar....

De uren tikken langzaam weg, nog heel even en voor jou zit de basisschoolperiode erop.
Waar ik ooit hard voor jouw plekkie en jouw zijn als persoon heb moeten vechten (als een leeuwin erin geklauwd) ben je inmiddels een enorm lieve, zekere en puberale jongeman. Maar lieverd wat maak je me trots.
Ik weet dat het weinig uithaalt, maar soms wil dat ene stemmetje in mijn hoofd het eindadvies erin wrijven bij de kleuterjuf, bij de dame die de aanvang van jouw schoolperiode tot een ware uitdaging (nog net geen hel heeft gemaakt) maakte.
De eerste groei toonde je al in groep 3, inene kwam je binnen bij een juf met structuur en regelmaat, je had er weer zin in.
De stap naar de school erna (door verhuizing) was een nog veel betere, je werd op waarde geschat en je ging met plezier naar school.
Toen kwam er rondom het midden van groep 7 de verhuizing naar waar we nu wonen, althans de optie...en wat was het moeilijk, want we wilde eerst weten of de overstap voor de laatste anderhalf jaar voor jou een issue zou worden. (Mocht de school toen niet matchen, waren we oprecht in ons oude huis gebleven), maar wat kwam je in een warm bad binnen, en eigenlijk wij allemaal. De huidige school (waar je zusje de komende jaren nog gaat groeien) is een gouden match gebleken, je zekerheid groeide, je geniet en hebt mentaal een enorme groei doorgaan nog deze laatste anderhalf jaar.
Morgenavond de eindavond, woensdag de erehaag en dan zit groep 8 erop...het afsluiten van een periode die je heeft gemaakt tot wie je nu bent, die jongen die een enorme positieve groei door heeft gemaakt.

Na de vakantie wacht daar de middelbare school en het erna heb je momenteel ook al voor ogen, en daar ga je komen! Want met jouw doorzettingsvermogen is niets mis!

Trots op jou lieve Shane!
En morgen? Morgen pink ik net als nu een traantje weg.