Een antwoord...een opluchting

8 December 13:16 de telefoon gaat; Naam onderzoekspsychiater, na enkele maanden onderzoeken + wachten, wachten en nog eens wachten ein-de-lijk het telefoontje. Ze geeft aan dat ze samen met regio + enkele anderen een diagnose heeft kunnen vaststellen. Ze lijkt er weinig over uit te willen wijden en toe te stevenen op een afspraak om alles te bespreken en geeft aan dat ze nog moet bespreken wat het behandelplan wordt en of zij kunnen behandelen. Deze afspraak leggen we vast, 21 december 9:00 via teams; mijn nieuwsgierigheid, maar eigenlijk mijn lange wachten is toch wel een beetje op en dat geef ik haar aan, waarmee ik haar ook tegelijkertijd vraag of ze niet vast een tip van de sluier kan lichten. Dit doet ze uiteindelijk en geeft mij een enorm gevoel van opluchting en een last die van mijn schouders valt.
Een eenduidig antwoord.

21 December 9:00 Vijf voor negen zit ik na de ochtendhectiek met mijn eigen laptop naast mijn werklaptop, ingelogd op teams voor het gesprek en op mijn werklaptop vast wat dingen in orde maken.
Iets over negenen (en daar heb ik altijd echt de schurft aan) komt zij (de psych) ook online en starten we ons gesprek. Ze vraagt uiteraard wat het eerdere gesprek heeft gedaan. Ik geef aan dat naast de algehele opluchting er elke dag puzzelstukjes op de juiste plek lijken te vallen en dat het goed is. We gaan alles af wat er de afgelopen periode is beoordeeld. We hebben over het algemeen gezellige gesprekken en deze doet er absoluut niet voor onder. En dan volgt het voor mij verlossende gedeelte, ik kan bij haar (of een van de collega's) terecht voor behandelingen (lees; psycho-educatie, zelfcontrole programma en opnieuw cognitieve gedragstherapie maar dan nu op de manier zoals ze weten dat het beter zou moeten aansluiten) verder krijg ik van een zijdelingse stichting begeleiding om het laatste maar ook het tweede genoemde aspect mee te "trainen".

De puzzel wordt langzaam maar zeker gevuld met de ontbrekende stukjes, het is helemaal goed.
Op naar een nieuw jaar, op naar een tijd van mijzelf leren kennen en herkennen en vooral een superpower van alles te maken.
Want laten we wel wezen...een stempel maakt mij niet anders, maar geeft hier het inzicht om de juiste handvatten eindelijk aangereikt te doen krijgen.

Lieve groet,
Sharon