En nu...

Jawel hoor. Ze komen er weer aan. Nog geen kramp maar oud bloed en mijn humeur zeggen al genoeg. Stom stom stom!

Ik had zo gehoopt een mooi weekend in te gaan maar helaas. Nu dus alleen sinterklaas die mij dit weekend blij maakt. En dan rest ons de vraag wat nu? Toch die nuvaring of de laatste ronde van 2011 gebruiken en hopen dat het lukt? Volgens mijn berekeningen zou ik morgen ofzo ongesteld moeten worden, dus dat klopt wel, dan zou de volgende keer dus rond 13 december zijn en we zouden nog wel een weekendje uit logeren met onze trouwdag de 17e december... nou romantisch met een bloed gevecht..

Nee dan maar geen hotelletje. Maar de volgende poging zou dan precies rond oud en nieuw zijn. Manlief dan wel vrij en thuis maar ik gewoon aan het werk en denk dat manlief dan meer in de aanbouw bezig is dan op mij... Komende poging zou zijn rond het einde van deze maand... Maar afgelopen maand was manlief zijn libido ook erg ver te zoeken... Kan 'm niet warm maken voor een sessie worstelen... alleen maar werken en verbouwen... Even kort door de bocht zou het betekenen dat ik komend half jaar geen schijn van kans maak, en als we dan gaan verhuizen misschien ook wel niet... Grrrr.

Dus dan denk ik. Ring erin en komende 3 maanden iig even kijken of het wat is dat ding. Zo ja 14 februari 2012 ding eruit en precies 2 jaar na dato verder knutselen? Of dan maar meteen wachten tot het huis verkocht is? Het gekke is dat ik mezelf redelijk in de hand had wat betrefd het hele "bezig zijn" maar dat is POEF verdwenen... De maand dát ik er niet mee bezig was, was het raak... dus des te frustrerender is het als je merkt dat je het weer niet kan loslaten.  Ben erg blij dat ik het hier van me af kan schrijven, maar zou zo veel meer gelukkiger zijn als ik inene 2 maanden BB free was en dus met mijn koppie bij andere dingen en dan inene: Verrassing! Ik ben zwanger... kon zeggen. Maar dat gaat nu even niet. Morgen ochtend nog even een testje doen misschien, maar nu ik dit schrijf begint mijn rug ook weer op te komen dus denk dat ik dat testje wel kan laten liggen.

Zei net tegen manlief: "Wat moet ik nou? Nou word ik weer ongesteld. Ik ben het zo zat!" Zegt ie: "Dan moet je er wat aan doen." Euh en bedankt! Wat heb ik dáár nou aan????

Ik WIL en KAN niet naar de dokter. Ja kan wel maar dan word ik doorverwezen naar het zkh waar ze me dan willen hebben voor echo;s etc. Allemaal perfect dat het bestaat maar i.c.m. mijn werk gaat dat niet zo makkelijk. Ik ben nanny en dan kun je gewoon niet zeggen op maandag, goh jongens ik moet donderdag naar het ziekenhuis om twee uur dus dan ben ik even een uurtje of zo weg... Nee als ik weg moet moet er een andere oppas geregeld worden. Dat zou dan nog wel te regelijk zijn, maar dat betekend dus automatisch ook dat ik mijn oppasgezin lastig zou vallen met mijn problemen. Ik vind dat helemaal niet nodig. Niet dat wij erom heben vevraagd maar zij al helemaal niet. En daarbij zijn zij erg vruchtbaar dus weten niet eens wat het is om al zo lang zonder succes bezig te zijn en het is nogal wat vind ik... Naar het zkh voor die gesprekken, echo's, folikelmetingen, samenlevingstesten... etc. Misschien dat ik manlief kan overhalen toch nog een keertje zijn zwermpje in te leveren en dan kijken wat de dokter zegt? Misschien was het de vorige keer wel super goed maar nu minder en als ik dan ook niet 100% maar 80% zou zijn weten we i.i.g. hoe wer ervoor staan. We weten gelukkig sinds die keer dat het mis ging wel dat we vruchtbaar zijn. Verminderd zou kunnen maar wel vruchtbaar. Och... Als ik dit zo schrijf komen er weer zoveel dingen bij me op... Ik word er echt wel een beetje tureluurs van hoor... Wel, niet, wel, niet... We willen het zo graag ( anders waren we er ook niet aan begonnen) maar  ja... Asl ik het een paar maanden uitstel lijkt het weer alsof ik die maandne heb weg gegooid ben ik bang voor. En tja dan kan ik me eigen alleen de schuld geven, maar een maandje niet nadenken over hoe of wat zou ook veel rust geven denk ik... K** zooi!

Nou ik ga maar even de tv aan slingeren en dan vanavond i.i.g. genieten van the voice en morgen zien we wel weer...

Bye ladies!