Week na iui3

Vandaag is het alweer een week na iui3. De week
is voorbij gevlogen.

Gister avond belde mijn nichtje 10 jaar hihi of ik vandaag even met haar naar
het centrum wilde. Dus ik heb haar vanmorgen opgehaald
om even samen op stap te gaan. Ze weet van mijn traject ofnou ja
ze weet over de zaadjes. Maar niet alle ellende met hormoon spuiten.
Ze vroeg dus of ik al wist wanneer ik zaadjes krijg. Ik heb haar verteld dat
het helaas niet zo makkelijk gaat bij mij en dat ik daarom medicijnen krijg.
En dat ik nu dus zaadjes heb gekregen en dat we 2 weken moeten wachten.
Het is geen 2 weken meer maar dan hoef ik niet volgende week gelijk te laten weten hoe
of wat hihi. Ik heb haar ook gezegd dat het echt nog wel even kan duren. En dat ze er
maar van uit moet gaan dat her nu niet is gelukt. We hebben het wel heel gezellig gehad samen.

Ik merk dat ik het nu eindelijk wel een beetje spannend begin te vinden. Of eigenlijk
weet ik niet of het spannend is. Ik ben er van overtuigd dat het niet gelukt is. Ik merk dat ik
weer wat meer puistjes krijg. En wat heb ik een trek in chocola ik was vanavond bijna naar de
winkel gereden. Ook heb ik last van mijn buik. En ik denk dat het net zo voelt als de vorige
keer vlak voor ik ongesteld werd. Of zal het door de utrogestan komen?
Ik ben nog wel steeds moe.

Ik zit nog steeds in de positieve vibe hoor. Lukt het nu niet dan lukt het vast
een andere keer! Ik probeer vooral een beetje realistische te zijn.

Op weg naar een Bamam.