Ik heb al ruim 4 / 4,5 jaar een kinderwens maar zwanger worden ho maar. Vanwege onze kinderwens en het uitblijven van een zwangerschap zijn wij bij een fertility arts terecht gekomen, onderzoeken waren goed. De arts stelde IUI icm hormonen voor, prima dan gaan we dat maar eens proberen. De arts waarschuwde vooraf wel dat we niet al te veel hoop moesten hebben dat het meteen raak zou zijn. De 1e ronde IUI was spannend, ik wist niet precies wat me te wachten stond en de hormonen bij mezelf injecteren was al helemaal spannend. Alles ging goed, de eitjes waren mooi aan het groeien en op CD 10 had ik 3 mooie eitjes waarvan de kleinste 17mm was. Dus die avond mocht ik al Ovitrelle gaan spuiten, 40 uur later volgde de inseminatie. Dag later bloedverlies, dit was normaal zei de gynaecoloog. Ik had geen last van bijwerkingen mbt de hormonen en ik ging vrolijk verder met mijn bezigheden (werken, wandelen etc.). Precies 6 dagen na de IUI een klein beetje bloedverlies, ik dacht 'misschien is het wel een innesteling?' maar nee 5 dagen later brak mijn menstruatie door. Poging 1 mislukt! Ondanks dat wij wisten dat de kans op een zwangerschap klein zou zijn waren we toch erg teleurgesteld dat het niet gelukt was. Even elkaar flink geknuffeld en vol goede moed op naar ronde 2.. Deze ronde had ik op CD 8 al 2 grote eitjes van 18mm en mocht ik diezelfde avond al Ovitrelle spuiten, echt super snel!! Weer 40u later volgde de IUI met maar liefst het dubbele aantal zwemmertjes dan wat wij bij de 1e ronde hadden, ook de beweeglijkheid was met 10% toegenomen. Ik had er een goed gevoel bij, maar helaas na de IUI heb ik elke dag bloedverlies gehad en werd ik 9 dagen na de IUI al ongesteld. IUI 2 ook mislukt!!
Op naar poging 3, 3x is scheepsrecht toch?? Dit keer maar 1 grote ei van 18mm maar we blijven positief. De inseminatie verliep vlot en rustig, voorgaande keren spoten ze het super snel naar binnen maar ditmaal ging het voorzichtig en rustig. De zwemmers waren weer verdubbelt en de beweeglijkheid zat op 76%!! Nou, dan zal het deze ronde vast wel moeten lukken?? Na de IUI geen bloedverlies gehad. In de eerste wachtweek had ik een aantal dagen last van duizeligheid, het kwam echt met vlagen opzetten en leek op sommige momenten ook voortdurend aanwezig te zijn. Ook had ik 3 dagen lang moeite met de toiletgang (obstipatie), hier heb ik normaal geen moeite mee. Ik had een raar gevoel in m'n buik (niet pijnlijk) en m'n borsten voelden/voelen trekkerig aan. Deze ronde ben ik ook gaan testen wanneer de Ovi uit m'n lichaam zou zijn, dat was 6 dagen na de Ovi al het geval. Gisterenavond (9DPO) een drukkend gevoel in mijn buik, ik ga naar het toilet en ja hoor bloedverlies 😭 roze/slijmerige afscheiding. Ergens denk ik laat het aub een innesteling zijn maar iets in mij zegt dat ik weer ongi ga worden.. Ik voel meteen de onrust en neerslachtigheid in mijn lichaam, ook kan ik mezelf niet bedwingen en wil ik continu naar de wc lopen. Ja hoor, weer wat roze tijdens het afvegen (ditmaal niet slijmerig). Nou ja volgende dag maar afwachten. Vanmorgen, gauw naar het toilet rennen om te kijken. Ja, weer roze bloedverlies tijdens het afvegen (zo begon de vorige 2x m'n menstruatie ook)😔. Ergens wil ik hoop houden dat het toch een innesteling is maar ik kan het niet, ik kan mezelf geen valse hoop geven. Ik voel die rugpijn (weliswaar minder erg dan normaal) en ik zie het bloedverlies! Zal het mijn menstruatie zijn? Is poging 3 ook mislukt?? Gadverdamme wat voel ik me weer ellendig. Waarom wil het niet lukken? Waarom word ik hier zo onzeker van? Ik wil echt keihard huilen, schreeuwen, me vol stoppen met ongezonde dingen maar ik weet dat ik het niet moet doen. Ik weet dat ik ergens diep van binnen de kracht moet vinden om door te gaan, om niet op te geven. Pfff wat voel ik me even ellendig zeg, gadsie.
reacties (19)