Icsi, even van me af schrijven

Heel herkenbaar! Zelf ernstige endometriose, 7x iui, daarna over gegaan in ivf maar werd uiteindelijk isci gekregen. eerste keer zwanger maar helaas een miskraam gehad. 5e terugplaatsing zwanger en nu 26 weken inmiddels!

Blijf hoop houden hoe zwaar het ook is! 🍀

Wij zelf hebben er 4 jaar over gedaan, eerst jaar iui, daarna overgegaan op ISCI. Eerste was mislukt, daarna de 2de was gelukt heb hebben we eindelijk in 2019 een dochter mogen verwelkomen. Ik wens je alle kracht en probeer er niet te veel op je lichaam focussen na een terugplaatsing want dan ga je op alles letten wat stressvol is.

Heel normaal dat je heen hoop meer hebt maar enkel wanhoop, het uitzichtloze maakt het vond ik enorm zwaar. Wij hebben er 3,7 jaar over gedaan en 1 miskraam van de verse terugplaatsing. De 4e cryo was ik weer zwanger en mijn dochter is nu bijna 2,5 jaar. Ik heb niets anders gedacht dan dat ik kinderloos zou blijven. Na de miskraam was de wanhoop en emoties nog heftiger en de pogingen der na nog zwaarder. Het word moeilijker Ipv makkelijker enkel had ik uiteindelijk na de miskraam een challah voor mezelf en dat maakte wel het rouw proces van iedere proving korter.

Blijven praten en zoek hulp heb ik ook gedaan dat advies zou iedereen moeten krijgen.

Ja, dit herken ik wel.. Wij zijn nu bijna 4 jaar bezig, 5 iui pogingen gehad en 1 icsi poging met 1 terugplaatsing. Binnenkort start ik met spuiten voor de tweede icsi poging.

Met iui had ik helemaal geen vertrouwen er in, met icsi wel wat meer maar met 1 icsi poging heb ik vaker gehuild van teleurstelling dan met 5 iui pogingen. Na de terugplaatsing had ik de eerste dagen echt héél veel hoop, ik heb nog nooit zo veel hoop gehad 😅. Maar na een paar dagen was die hoop al zo goed als weg en dacht ik, laat maar dit word/is helemaal niks. Gelijk heb ik dus gehad. Ik vind het dus érg moeilijk om dat fijne gevoel "vast" te houden. Dit is dan nog maar 1 keer gebeurd, maar ik vermoed dat dit de volgende keer/keren ook zo is. Ik denk dat het (bij mij) een soort zelfbescherming is. Als ik uit ga van het slechtste, is de teleurstelling minder groot... Ofzoiets?

Soms denk ik ook wel eens dat het bij ons niet gaat lukken en dat denk ik al helemaal nu we zo'n slechte eerste icsi poging hebben gehad... en we dus nog maar 2 pogingen hebben 🥺..

Vind het soms heel lastig. Ik ga er heel makkelijk mee om, heel nuchter. Maar in m'n hoofd is het soms echt een warhol van onzekerheid, haha..

Er zit niks anders op dan gewoon gaan met die banaan en toch hopen dat het ooit gaat lukken.

Als je eens privé wil praten ben je welkom 😊. Via hier, of via mijn instagram in dm. Ik heb speciaal een insta waar ik alles van het traject etc op post.