Van Alles en nog wat

Inmiddels ben ik alweer 3 weken thuis van het werk . In het begin had ik daar de grootste moeite mee . Want ik liet mijn collega's en "mijn" kindjes in de steek.
Maar nu weet ik dat het een goede beslissing is geweest voor zowel
mijn collega's (die toch geen donder aan mij hadden) als voor mezelf.
Steeds meer vind ik mijn rust en kan ik bepaalde zaken van me afzetten.



Helaas houden de klachten betreft mijn zwangerschap wel aan, maar goed
ik hoef nog maar 7 weken, max 8 weken. Dus dat is ook nog wel te
overzien.



Zo en nu dan even over Jaylin . Alweer 20 maanden en erg wijs voor haar leeftijd. Ze kletst 3 a 4 woorden in een zin...ja mensen verstaanbaar!!
Ze zingt liedjes mee, weet de namen en de geluiden van vele dieren. Ze
doet het geweldig. Uiteraard zitten er woordjes tussen waarvan wij
denken:"wat zou het kunnen zijn?"
maar dan zeggen we eerlijk tegen haar dat er geen touw aan vast te
knopen is....en dan lacht ze vriendelijk en gaat weer verder met haar
bezigheden!

Ook is ze ondeugend en soms zelfs stout dat we haar streng moeten toespreken ,
gelukkig leert ze hiervan en neemt ze het mee. Soms vraag ik me af
waar naar toe, want dan doet ze het keer op keer weer maar dan zet ik
haar op de "negeer-modus" en dan leert ze het alsnog af.



Op haar manier is ze ook bezig met de zwangerschap
. Wij hebben een tijd geleden het wiegje van haar broertje al in haar
kamer gezet zodat ze daar alvast aan kan wennen. De box staat inmiddels
ook weer een aantal weken, die vindt ze reuze interessant om in te
spelen. Mijn buik blijkt een groot knuffel, aai- en kusgehalte te hebben
want ze is er lief voor het "kientje" zoals Jaylin haar broertje noemt.
Regelmatig krijgt haar broertje door de navel van mamma ook lekker wat te drinken.

We betrekken haar waar we kunnen en wat voor haar begrijpbaar is...en op
haar manier gaat ze er goed mee om. Wij zijn als ouders super benieuwd
hoe zij reageert op haar straks levensechte broertje....



Een tijdje geleden was Jaylin flink ziek en hebben we haar bij ons in bed genomen om haar goed in de gaten te houden . Dit is tegen onze eigen principes in
, maar alle ouders zullen het begrijpen waarom we dit hebben gedaan.
Maar ja, dan weet je van te voren al dat het alleen maar lastiger wordt
om haar weer in haar eigen bedje te laten slapen. Terwijl voor haar ziek
zijn ze daar nog nooit problemen mee had.

Als pedagogisch medewerkster had ik wel een aantal theorieën in mijn hoofd. Maar helaas werkte ze geen van alle. Beetje jammer natuurlijk want je eigen nachtrust is toch ook wel belangrijk.



Tot ik een hyves-vriendinnetje van me zag twitteren (kan je nagaan
) over ene dr. Estivill . Normaal ben ik niet van dit soort dingen,
maar ik was toch wel reuze benieuwd, want het werd gewoon echt de
hoogste tijd dat onze kleine meid lekker in haar eigen bed ging slapen
en graag heel de nacht!!!!

De theorie werkte geweldig in de praktijk bij het dochtertje van mijn
hyves-vriendinnetje. Haar dochtertje is 2 dagen jonger dan Jaylin en
hadden het zelfde probleem.

Ik het boekje "slaap kindje slaap" aangeschaft, doorgelezen en
toegepast....en wonder boven wonder werkte het na de EERSTE nacht
al......GEWELDIG!! FANTASTISCH!! BRILJANT!!! WOW!!

Dit is vele weken geleden dat we begonnen dit toe te passen en het werkt
nog altijd! Ze slaapt in haar eigen bed, heel de nacht door! geen
gehuil geen gezeur. En zelfs bij andere thuis slaapt ze
door....WOWOOOOOWWWWIIEEEEE

Dus voor degene die met hetzelfde probleem te maken hebben. Ik zeg Dr. Estivill "Slaap kindje Slaap"................

Omdat Jaylin niet van de middagdutjes was heb ik het ook smiddags
toegepast en ook dat werkt!! Mijn kleine meisje slaapt nu ook in de
middag. Niet altijd, maar meestal wel!!!!! YES!!!!



Oh nog even terugkomend op mijn zwangerschap. Vorige week lag de kleine echt heel vreemd in mijn buik . Ik kon geen kant op. Ik lag op bed en de ene kant van mijn buik was plat (zover dat bij mij mogelijk is
) en aan de andere kant zat echt een enorme bobbel. PIJN dat het deed,
ik kon echt werkelijk niks meer. Daarna ging hij weer "normaal" liggen,
maar nu heb ik toch sterk het idee dat meneer is omgekeerd in mijn
buik. Maar ik weet niet hoe ik het moet voelen. Want getrappel voel ik
nu echt OVERAL in mijn buik, niet perse op 1 plekje........

Woensdag weer een groeiecho en controle.....ik ben benieuwd!! Duimen jullie met mee dat ik het aan het verkeerde eind heb???????



Liefs!