Verplichte Rust!!
PPfff het valt allemaal niet mee. Laat ik eerst voorop stellen dat het met ons kleine meisje helemaal goed is. Ze groeit goed, schopt lekker heel de dag (je kan het zelfs nu al ZIEN van de buitenkant) geweldig.
Maar met mij gaat het iets minder. Afgelopen weekend ontzettende last van harde buiken + daarbij helse pijn in mijn buik. Ik kon amper 5 minuten lopen met Robin of ik was al helemaal kapot met een harde buik en pijnen waar je niet vrolijk van werd. Maandagavond werd het allemaal teveel en ben ik naar de Verloskundige gegaan. Zij heeft me keihard terug gefloten....waar ben ik mee bezig? Maar kan ik dan niet meer alles doen? Hoezo dan niet? Ik ben toch alleen zwanger, toch niet meteen hulpbehoevend. Maar mijn lichaam denkt daar dus heel anders over. Mijn verloskundige (hierna VK) zei letterlijk:"als jij zo door gaat hoe jij nu je leven indeelt, lig jij over 4 weken in het ziekenhuis om de geboorte van je kleintje tegen te gaan"...SLIK!!!!
Ze kent me al een beetje, je loopt je zelf voorbij en dat is normaal niet zo erg maar nu je zwanger bent kan het gewoon niet, je lichaam trekt het niet, zegt ze dan!
Robin, mijn ouders, mijn collega's hadden het trouwens al eerder tegen mij gezegd:"doe eens wat rustiger aan, je bent zwanger"....
Mijn VK vertelde me dat ik minder moet gaan werken, en sowieso even langs de huisarts moet gaan om voor de zekerheid ook mijn urine na te laten kijken....
De volgende dag meteen langs gegaan en er was inderdaad een urininfectie te zien...alsdus de assistente....mijn dokter wist het toch niet zeker, want hij wilde verse urine......dus ik moest het opnieuw inleveren en wel de volgende ochtend. Echter wist hij me wel te vertellen dat ik rustig aan moest doen (hmm waar had ik dat eerder gehoord.....)
Savonds eerst nog even een teamoverleg gehad op mijn werk...mijn buik reageerde daar meteen op want die was iets harder dan de bedoeling was en ik had savonds ontzettende pijn....wederom hadden mijn collega's mij erop geattendeerd dat ik echt rustig aan moet doen......Van wie wilde ik het nog horen, aldus mijn Collega's, mijn ouders, Robin, mijn nicht, vriendinnetje...etc....
Vanmorgen heeft Robin mijn verse urine (dat jullie het even weten) naar de dokter gebracht, en de dokter belde mijn nog geen half uur later terug. Inderdaad bacteriën te vinden in mijn urine en ik moet RUST!! Vanaf nu sowieso een week. Ik moest dinsdag terug komen om verder te babbelen.
Ook zit ik aan de antibiotica om de bacteriën te doden.
Mijn Dokter denkt alleen dat de pijn in mijn buik daar niet van is, dat is puur van het feit dat ik teveel doe wat mijn lichaam dus klaarblijkelijk niet aan kan.
Inmiddels ook mijn manager aan de telefoon gehad. Zij stelde voor om 50% te werken....SLIK? huh? ....daar moet ik nog wel even over nadenken hoor.....kan ik dat wel? Wat moet ik thuis doen dan? Dat trek ik niet hoor niks doen...maar ik moet voor ons kindje!
Oh wat voel ik me schuldig. Hoewel mijn lieve collega's dat helemaal niet zo zien....ze zijn super begripvol geweldig!!...
Ik wil helemaal niet zielig thuis zitten, ik wil gewoon lekker werken tot 6 weken voor mijn bevalling. Maar mijn VK zei ook al:"je kan je leven weer zo druk maken als jezelf wil, maar NA de bevalling...nu moet je aan je dochtertje denken, want je bent niet meer alleen...."
Ik weet het ook allemaal wel, maar wat is het moeilijk zeg. Ik hou van mijn werk en dan ineens veel minder werken........
Robin is ook super lief voor me...hij zorgt goed voor me....
Ik laat het nog even allemaal bezinken...................
reacties (0)