Weet het even niet meer

Ben je verliefd? Miss zie jij de slechte dingen niet aan je vriend en wil je vader je behoeden hiervoor

wees duidelijk naar jezelf in wat je wilt en draag dit ook uit naar je ouders. Mijn ouders waren in eerste instantie ook niet blij met mijn keuze. Ik heb altijd aangegeven dat mijn vriend/man wel mijn keuze is waar ik gelukkig mee ben en gevraagd om mijn keuze wel te respecteren. De eerste 2 jaren waren wel op sommige momenten onhandig, maar mijn man is volledig geaccepteerd door mijn hele familie en word op handen gedragen door mijn ouders.

Ook heb ik een poosje geen contact gehad en daar waren ook redenen voor. Ik heb in die periode voor mijzelf gekozen en daar hoorde mijn man ook bij. Ik ben ervoor gegaan en ben daarin ook eerlijk en duidelijk geweest. Ze waren altijd welkom, maar kwamen eigenlijk nooit. Het contact is nu ontzettend goed, ze passen op onze kinderen en het verleden is het verleden geworden. We gaan met elkaar verder.

Ik hoop dat het jou ook lukt. Wees duidelijk naar je familie, accepteer het lelijke gepraat niet, geef hierin je grenzen aan. Leg uit dat je kunt begrijpen dat ze als ouder niet blij kunnen zijn met jou keuze, als ze dit voor jou anders hadden bedacht. Maar vraag wel respect voor je keuze en laat elkaar in zijn of haar waarde.

Bespreek het ook met je vriend en steun elkaar hierin. Succes en ik hoop dat het je eruit komt samen!

Ik heb 3 dingen die ik je graag zou willen adviseren:

1. Praat eens met je vriend. Hoe ziet hij het en wat vindt hij er van? Raakt het hem hoe jouw vader tegen hem doet of kan hij het makkelijk naast zich neerleggen? Verwacht hij misschien iets van jou, dat jij er bijvoorbeeld eens wat van zegt?

2. Ga eens bij je zelf te rade. je wilt niemand kwetsen zeg je, maar jouw vriend wordt wel continu gekwetst en daar mag je best voor op komen. Door voor hem op te komen en anderen duidelijk te maken dat je van hem houdt, en met hem gelukkig bent, heeft niets te maken met iemand kwetsen. Dat betekent dat jij je grenzen aan geeft. Daarbij maak je dan ook duidelijk dat je dit gedrag van je vader, niet langer accepteert. Want stilzwijgen daar maak je het alleen maar erger mee. Alleen jij kan je ouders duidelijk maken hoe jij jullie relatie ziet. Als zij daar om de een of andere reden heel boos om worden, dan is dat heel naar en vervelend, maar dat zij dan maar zo. Zij moeten zich volwassen gaan gedragen, niet jij, niet je vriend, maar zij. Op die manier voelt je vriend zich ook gesteund, en dat is heel belangrijk. Ik sta namelijk in de schoenen van je vriend, mijn schoonfamilie zeikt ook alleen maar.. maar het is heel prettig dat mijn man ook voor mij op komt want het voelt best heel rot als je partner er niets van durft te zeggen, iets dat in het begin bij ons ook zo was.

3. Ga met je ouders praten of zeg op het moment dat je vader en/of moeder lelijk over jouw vriend praten, dat zij er mee moeten ophouden. Dat je van ze verwacht dat zij op een volwassen manier met jou en je vriend kunnen omgaan. Jullie hoeven geen beste vrienden te worden, maar wel gewoon het respect richting elkaar kunnen opbrengen om normaal te doen en gewoon met elkaar om te gaan.

Maar wat ik belangrijk vind als ik naar mijzelf kijk, is dat mijn man en ik voor elkaar gaan, en dus ook mensen aanspreken als zij vervelend tegen een van ons doen, en dan maakt het niet uit of dat nu de buurman is of een van onze ouders. Dat je weet wat je aan elkaar hebt en dat je samen een gezin vormt en dat jullie samen jullie leven en regels bepalen en dat anderen dit maar te respecteren hebben. Succes ermee!

Zeg tegen ze dat ze zich als volwassenen gaan gedragen, je er geen last meer van wil hebben en dat je anders het contact verbreekt. Geef je grens aan, aan alle partijen. Stel voorwaarden en als ze daar niet mee willen dealen dan hebben ze pech. Ga voor je eigen geluk.

Gewoon je gevoel volgen,

als je al heel lang geen contact had met je ouders is daar ook een reden voor geweest. Als je ouders je nu aan het “opstoken” zijn is het echt not done en zou ik je ouders daarop aanspreken, zeker omdat het niet waar is. Als ze liever hun eigen verhaal geloven zou ik zeggen dat je hun gedachten niet kan dwingen, maar je mag wel vragen dat ze dan de mond dicht houden over je vriend.

Als ze gelijk hebben en je twijfelt aan je vriend, wat doen jullie dan nog samen?

Volg je gevoel en sta voor jezelf en je zoon! Jullie twee zijn het belangrijkste!

Praat eens goed met jouw ouders. Goede communicatie blijft de sleutel tot een goede relatie, ook de relatie tussen jou en je ouders.

Je hebt 4 een vriend? Vier dagen, weken, maanden, 4 jaar? Dat maakt nogal verschil.... Probeer eens eerlijk te zijn en te kijken naar jouw vriend alsof je een buitenstaander bent. Liefde en afhankelijkheid worden nogal eens verward... Wat wil jij van je vriend en wat wil hij van jou?

Je bent een vrouw van 37 volgens je profiel. Oftewel, je bent een volwassen vrouw met twee kinderen. Neem aan dat je dus zelf wel de keuze kan maken of iemand goed voor jou en je kinderen is of niet.

Bij je ouders zou ik dus een grens trekken. Mijn ouders hebben mijn partnerkeuze te accepteren en anders zijn ze niet welkom in mijn huis. Ik bepaal wie er in mijn huis komt, niet zij. Dus zou daar eerlijk in zijn dat je nog een relatie hebt met hem.

Wat is de reden dat zij denken dat er een punt achter zit? Kan zijn dat ze daarom zwart over hem praten.