Dit is eigenlijk een blog om van me af te schrijven.
Ik heb een zoon van acht jaar.
Ik voel me schuldig tegen over hem.
Walg van mezelf en durf mezelf niet meer
In de spiegel aan te kijken.
Het verhaal is zo.
Toen mijn zoon vier jaar oud ging hij naar de basis
School.
Ik dacht een goeie te hebben gevonden . Dat dacht ik.
Al snel werd mijn zoon gepest en goed ook
In groep 1 heeft hij een klap op z'n neus
Gehad met als gevolg twee blauwe ogen en z'n neus blauw.
Ben toen naar de juf gegaan en gesprekken gehad.
Al snel kwam mijn zoon weekelijks thuis
Met blauwe plekken spuug in z'n haar.
Meerdere gesprekken gehad.
Dat ging van kwaad tot erger.. opsluiten..
Slaan . schoppen..vingers omdraaien..
Schelden.
Dat was in groep twee ook nog steeds hetzelfde.
Groep natuurlijk ook.
Gesprekken gehad met de directie en ouders
Niks heeft geholpen.
Meerdere malen gesprekken gehad met mijn zoon
Dat dit niet langer meer kon.
Maar hij wou bij hoog en laag niet van school af.
Frustratie van mij natuurlijk.
Maar goed eenmaal in groep 3 gekomen ging
Het maar door.
Slaan spugen schelden.
Zo heeft hij een beste trap tussen z'n benen
Gehad dat er een operatie achter weg kwam.
Ik was woest en blind van woede.
Ben naar school gegaan en heb gezegd dat mijn
Zoon thuis blijft net zolang tot het is opgelost.
Hij heeft ongeveer twee week thuis gezeten.
Het pesten was een maand opgehouden.
Na die maand ging het weer beginnen.
Mijn zoon heeft groep vier nog een keer over
Gedaan.
Alle ellende was weer begonnen.
Mijn zoon werd snachts wakker huilend.
Ging dag in dag uit met buikpijn naar school.
Voor korts geleden heb ik de stoute schoenen
Aan gedaan en ben met hem naar een ander school
Wezen kijken.
Uiteindelijk hebben mijn zoon en ik voor die school
Gekozen.
Gesprekken zijn er geweest met beide scholen.
Maar de school waar hij nu op zit neemt alles met
Een korreltje zout.
Ik en mijn vader(opa van mijn zoon) hebben leerplicht
Ingeschakeld.
Achter instanties aan gebeld en nu hebben wij
Dus een beerput open getrokken.
En blijkt dat die school nooit een melding heeft gemaakt.
Communicatie is er niet meer mogelijk.
Juffen zien mij als lucht.
En negeren mij met alles.
Nu hou ik mijn zoon thuis. Net zolang tot dat hij
Daar die andere school kan.
Natuurlijk weet leerplicht ervan!!
En word er maandag verder stappen ondernomen.
Zelf heeft directie achter mijn rug contact
Opgenomen met mijn ex. Die trouwens geen
Gezag heeft. En met hem in gesprek wouden
Zijn vader die nooit naar hem heeft om gekeken
Zelf niet bij de operatie is geweest of na die tijd.
Waarom ik met dit verhaal kom weet ik ook eigenlijk niet.
Ik voel me slecht en vies tegen over mijn zoon
Walg van mezelf.. waarom?? Waarom heb ik
Het zover laten komen??
Waarom niet eerder??
Durf me zoon niet meer aan te kijken.
Heb als moeder gefaald..
Waarom heb ik ook naar mijn zoon geluisterd??
En niet mijn eigen gevolg?
Dan was dit allemaal niet gebeurd.
Zucht voel me rot tegen over hem.
Kan ik dit ooit weer goed maken?
Soms vraag ik me ook af waarom? Waarom wordt
Jij zo gepest.
Je bent nog maar 8!!!
Sorry dames voor dit lange verhaal.
reacties (0)