Vandaag precies 40weken zwanger! Jeuh gehaald... met dagelijks overgeven, hondsberoerd zijn, ziektewet sinds december, 8kg kwijt ipv eraan, leven op crackers en ranja... zo heerlijk kan een zwangerschap zijn. Was het een roze wolk? Nee eerder donkerzwart maar na de depressie probeerde ik alles positief te benaderen. Ik heb maar een kleine buik, bij mij dus geen vragen of ik zeker weet dat het er maar 1 is. De kleine groeit goed dus alleen ik vang de klappen op, daarom wilde de gyn de baby niet eerder halen. Ik heb al vanaf week 22 dagelijks meerdere harde buiken, blauwe plekken door schopjes van de baby, maar geen rugpijn. De baby begon uit zichzelf met week 30 met indalen dus ook daar no problems mee. Hij ligt goed en blijft dagelijks goed actief. Migraine aanvallen heb ik overleeft zonder mijn sterke medicijnen. Voorweeen heb ik mee leren omgaan en daardoor heb ik 1cm ontsluiting, al wil dat ook niet zeggen, maar hee ben al op 10%! Maar dan heb je altijd van die zuurpruimen die je positieve benadering niet accepteren. Die vinden dat ik een te kleine buik heb dus vandaag nog echt geen 40weken kan zijn. Dat ik me aanstel met ziekzijn, een lage bloeddruk en flauwvallen kan je volgens hen fake (wist ik niet) en alles is mijn eigen schuld want ik ben er niet klaar voor. Deze mensen staan nu in de blokkeerstand. En daardoor probeer ik nu de dagen door te komen met pure nieuwsgierigheid naar mijn babyboy. Hij zal het wel te goed hebben in mijn buik. Helaas krijg ik nu dagelijks van veel mensen appjes met vragen of het al zo ver is, iets wat zwaar irritant is, en als je zegt nee dan als antwoord krijgt:'nog steeds niet? Tjonge..' alsof ik hem expres binnenhoud. Heb nu een vaste tekst die ik stuur naar mensen die mij met deze vraag appen: nee hij neemt de tijd, zodra ik meer weet weet jij het ook, ik ga nu verder van de zon genieten met een boek, fijne dag!
reacties (0)