Vriendinnen

Ik heb (bijna) hetzelfde meegemaakt maar dan de andere kant ;). Nadat ik er achter was gekomen dat een oude vriendin in het ziekenhuis lag met een vervelende zwangerschap en mij miste heb ik me weer 100% open gesteld naar haar. We hadden het verleden gelaten voor wat het was en we gingen voor een nieuwe start. Voor mijn gevoel heb ik haar in haar laatste maanden van haar zwangerschap hierin als nog ondersteund. Ook toen het niet goed ging met haar relatie heb ik er geprobeerd zoveel mogelijk voor haar te zijn. Het is wat je zegt we hadden ieder ons eigen gezin en naast haar had ik ook een erg druk sociaal leven. Naast werken was ik ook veel aan het sporten en vond het ook moeilijk om mijn tijd juist in te delen zonder mezelf of andere mensen voorbij te lopen. Nadat ze weer vrijgezel werd merkte ik dat ze steeds meer afstand nam om juist meer te gaan feesten of dingen met andere mensen te doen. Ik kreeg het gevoel dat ik hierdoor vergeten werd of dat onze vriendschap haar nu niet meer veel boeide. We gingen nauwelijks nog iets samen doen terwijl we voorheen met onze dochters iets gingen doen of naar de bios of hapje eten. Dit kwam ook mede door onze werkrooster zij had een flexibele rooster en ik werkte op vaste dagen en ik heb ook nog een partner waar ik rekening mee wilden houden. Ik ging ook nog wel eens opstap en had haar zelfs een paar keer meegenomen maar vanuit haar kwam weinig actie terug en werd ik nauwelijks destijds meegevraagd als zij met andere mensen iets ging doen en dat is ook prima als ze niet altijd iets met mij wil doen. Daarna kreeg ze een nieuwe vriend wat super fijn was voor haar! Ik gunde haar al het geluk van de wereld en ik hoopte oprecht dat ze het in hem zou vinden. De eerste maanden had hij al een paar dingetjes gedaan waarbij ik mijn vraagtekens bij had. Ik sprak dit uit naar haar omdat ik bezorgd was om haar maar merkte dat dit averechts werkte. Ze nam juist nog meer afstand van mij. Ze zei ineens afspraken af (als we die eindelijk gepland hadden) en als we hadden afgesproken nodigde ze haar collega's erbij uit waardoor we nog niet echt konden praten of tijd met elkaar konden besteden. In augustus vorig jaar raakte ik in verwachting van ons 2e kindje. Ik heb een zware start gehad omdat ik het overstimulatiesyndroom had gekregen wat inhoud dat ik alleen maar plat mocht liggen omdat er anders vocht achter mijn longen of hart kon komen. Ze was nergens te bekennen voor mij was dit heel teleurstellend aangezien zij als geen ander begrijpt hoe kut het is als je zwangerschap even niet zo goed gaat als verwacht. Hier had ze me al erg mee gekwetst en ik merkte dat ik me nu ging afsluiten voor haar. Ik ben overigens wel een binnenvetter en zou niet snel zeggen dat er iets aan de hand is maar ze had ook geen moeite gedaan om hier achter te komen terwijl ze wel merkte dat er iets was. daarnaast had ze voor de 2e x een van de 3 verjaardagen van mijn dochtertje afgezegd ondanks dat ik had aangeven dit vervelend te vinden. Ik zette namelijk altijd alles op alles om er voor te zorgen dat we bij haar dochter altijd aanwezig zouden zijn. Daarna is het contact verwaterd en like we alleen nog maar een paar berichten van elkaar via sociale media maar wat er echt in elkaars leven gebeurd weten we niet. Ik heb daar wel veel last van gehad dat we het niet hebben kunnen uitspreken of dat we elkaar weer uit het oog zijn verloren. Ergens vind ik het ook ontzettend jammer want als we samen waren hadden we het altijd heel leuk en we hebben hele mooie momenten samen beleefd. Een verhaal heeft altijd twee kanten. Soms is het goed om naar de andere kant te vragen of te luisteren dan wel te verplaatsen. ik weet zeker dat ze mij nooit opzettelijk heeft willen kwetsen ik denk dat ze gewoon niet heeft ingezien hoeveel het met mij doet. En waarschijnlijk zal ook ik steken hebben laten vallen of had ze iets anders verwacht van mij. Ik had alleen gehoopt dar ze mij hierop zou aanspreken ipv het via sociale media.Jammer dat je je zo eenzaam voelt, het lijkt me heel kut om je zo te voelen. Ik hoop dat je iemand (hebt) ontmoet waarmee je alles kan delen niemand hoort zich eenzaam te voelen.. het raakt me oprecht dat je zo voelt. Succes in je zwangerschap hopelijk krijg je dit keer een hele fijne zorgeloze zwangerschap en vind je als nog een maatje waarmee je dit alles kan delen ;).

Dat ken ik ook. Ik deed altijd alles voor andere. Rende sprong voor ze. Mijn zwangerschap was geen pretje. Heb ook niet veel vrienden aan over gehouden.

Ik heb een handje vol vriendinnen... allemaal eigen gezin met man en kinderen.. Ik zie deze vriendinnen een aantal x per jaar en spreek ze ook niet wekelijks maar dat is goed zo. Super leuk om elkaar te zien, om soms te polsen hoe het gaat en er voor iemand te zijn als het niet zo lekker gaat. Ik heb eigenlijk maar 1 vriendin die ik dagelijks spreek en wekelijks zie (onze dochters beste vriendinnen en zitten ook bij elkaar in de klas).

Ik heb ook geen groot sociaal netwerk wat vriendinnen betreft en mijn partner ook niet qua vrienden. En heel eerlijk ik vind het heerlijk Zo.

Ik snap wel dat het heel eenzaam is als je geen een goede vriendin hebt, want het is zo fijn om iemand te hebben die altijd voor je klaar staat. Die je kan appen of bellen als je je rot voelt of gewoon even een babbeltje wil bij een bakkie koffie. En inderdaad op.het moment dat je kinderen krijgt word het veel moeilijker om nieuwe contacten te leggen... hopelijk kom je ergens (op school op werk bij de school van je kids) iemand tegen waar je wel die klik.mee hebt..

Ik heb ook maar een paar echte vriendinnen. Sinds 2003 heb ik een relatie met mijn man en wij hebben elkaar in het buitenland ontmoet. Ik heb toen altijd gewerkt naast mijn studie om daar naar toe te kunnen. Het was vooral veel sparen voor mijn reizen en veel werken, hierdoor heb ik eigenlijk nooit echt vriendinnen opgedaan. Had ook die behoefte niet. Tijdens mijn studie sprak ik regelnatig met twee meiden, maar noemde dat niet echt vriendinnen. Echter zijn we dit wel geworden na onzw studie. Zijn zelfs overgekomen voor onze bruiloft. Na een aantal jaar in het buitenland te hebben gewoond, had ik buiten familie en hun twee bijna geen band meer met NL. Uiteindelijk in een klein dorpje gaan wonen en een familiebedrijf overgenomen. Druk, druk, druk. Met die twee vriendinnen app ik zo nu en dan en we hebben een eet afspraak, iedere maand bij iemand anders. We zijn totaal verschillend (ben ook de enige die kids heeft) maar het is wel gezellig. Ik merk wel dat nu de oudste wat ouder wordt ik meer contact krijg met andere moeders. Ook zijn we verhuisd naar een wat jongere buurt in een wat groter dorp en heb hier ook gezellig contact met de buren. Echt missen doe ik het niet met 2 kids en een bedrijf, maar een keer gaan winkelen of zo vind ik wel gezellig.

Om heel eerlijk te zijn heb ik helemaal geen vriendinnen!!

Ik heb gelukkig wel een lieve man maar toch mis ik soms een vriendin om mee te praten, huilen en lachen natuurlijk.

Dus ook ik voel me soms heel eenzaam 😪

Ik heb ook geen vriendinnen meer. Sinds mijn verhuizing zag ik ze alleen nog als ik naar mijn oude geboorteplaats terug ging, maar zij zijn zelf maar één keer hier geweest. Ik woon in Maastricht en okey, het is niet naast de deur maar één keer per aar moet toch wel kunnen?

Mijn man had ook een vriendengroep maar die dames waren zulke achterbakse wijven, daar kwam ik als 'buitenstaander' niet tussen. Na veel gezeik hebben we er een punt achter gezet en hebben we nu nog contact met twee vrienden. Ik zou wel vriendinnen willen maar goed voor nu zit het er even niet in. Gelukkig komen we regelmatig bij die anderen vrienden over de vloer of zij bij ons dus we vinden het voor nu ook wel prima zo.

2de poging om te reageren, babybytes is bezig zag ik dus mijn vorige bericht is niet verstuurd.

Ik heb ook in de afgelopen jaren wel wat vriendinnen verloren, maar dat is mijn eigen keuze geweest omdat het ook altijd van mijn kant uit moest komen. Was daar een beetje klaar mee. Ik heb 2 goeie vriendinnen en een paar andere maar die zie ik niet zo heel veel. Af en toe appen we en zien we elkaar op verjaardagen en feestjes en dan is het altijd heel gezellig. Mijn vriendinnen wonen ook niet in de buurt( Breda en Etten-Leur).

Sinds dat ik in Tilburg woon (2011) zie ik ze ook maar weinig helaas. App contact is er wel. Ik heb mezelf ook tijdens de zwangerschap van Jim ook eenzaam gevoeld. Maar ik merk wel omdat ze allemaal een gezin hebben ineens allemaal thuis blijven, terwijl ik juist de behoefte heb om af en toe lekker een avondje weg te zijn en lekker lachen, gezellige maar ook serieuze gesprekken te voeren. Even iets anders als thuis op de bank😉 ik ben zoiezo een gezelligheids mens en geniet van het leven. Maar sommige denken dat als ze een gezin hebben dat hun leven stopt ofzo 😂

ik had vroeger mega veel vriendinnen en mega veel gezeik ook. er was altijd wel iets eh altijd wel iemand die ruzie met een ander had.

toen ik zoiets had van jullie zoeken het maar uit ik ben der klaar mee werd ik een stuk gelukkiger.

van die vriendinnen zie ik nog 1 meid , althans we zien elkaar niet veel maar we appe wel en spreken soms af en dat is prima voor ons beide.

verder heb ik nog 3 vriendinnen en gelukkig zijn we allemaal het zelfde en hebben we niet de behoefte om elkaar elke dag te spreken or zien. 2 vriendinnen zie ik wel wekelijks en app ik dagelijks mee, onze mannen zijn ook goeie vrienden van elkaar. zomers zien we elkaar dagelijks. de andere vriendin woont wat verder weg maar op verjaardagen etc komen we altijd aar elkaar toe en we appe wel regelmatig. ik heb 4 kinderen en ben daar gewoon druk mee hun hebben hun eigen gezin en zijn daar druk mee , maar we vinden het allemaal prima zo . ik zou der niet aan moeten denken om ook nog dagelijks vriendinnen te moeten onderhouden omdat het anders einde vriendschap is. ik ben nooit een uitgaand persoon geweest en heb daar nu ook geen behoefte aan. wij doen zomers met onze vriendengroep leuke dingen, hebben een boot met ze alle en varen we naar eilandjes waar we dan de hele dag met alle kids rond hangen en bbq etc. of bij elkaar thuis met ze alle, daar genieten we met ze alle van. ik en een andere meid zijn beide 2 maand geleden bevallen en nu kreeg ik vandaag te horen dat een andere vriendin zwa.ger is dus super leuk dat de kids groep ook uitgebreid word. onze kids zijn ook alle.aal vriendjes en vriendinnetjes.

Heb zelf ook niet heel veel vriendinnen, maar ben zelf ook niet heel erg van het theedrinken/bellen. Ik vind een etentje/sauna per half jaar met vriendinnen en daarnaast zo nu en dan eens afspreken voldoende. En daarnaast met de gezinnen afspreken. Dit contact hebben wij met drie andere gezinnen en deze contacten stammen alledrie uit de middelbare schooltijd en eentje van begin 20 jaar. Ik vind dit waardevolle contacten en het zijn echte vrienden. Daarnaast een collega/vriendin en kennissen in de buurt waarmee eens in de zoveel tijd wordt geborreld. Verder vind ik het jammer dat twee vriendschappen zijn verwaterd. In mijn ogen ligt dat aan beide kanten. Vanuit haar kant (kort gezegd) wellicht wat jaloezie vanwege mijn uitbreidende gezin en vanuit mijn kant te weinig moeite gedaan om interesse op te brengen in haar dagelijkse leven en de vriendschap wat laten versloffen.

Ik ben blij met de contacten die ik heb en die we hebben als gezin. Wat ik nog wel een waardevolle aanvulling zou vinden, is goed contact met buren. Gelukkig is er geen sprake van vervelend contact hoor, maar het zou mij wel leuk lijken om wat meer contact te hebben. Iets van beter een goede buur...