Eerste keer op de spoed

Het is alweer een tijdje geleden dat ik zelf nog een blogje neergezet heb. Toch hou ik jullie blogjes netjes in de gaten hoor. Haha. 

Toch had ik even weer een nieuws dat ik van me af moest schrijven. Dat onze zoon een levendig mannetje is die weinig slaap nodig heeft dat stond al vast aan zijn geboorte. wiebelen, klimmen, lopen enz zijn de favoriete dingen. Ook springen op ons bed is er daar eentje van. Op zondag kruipt hij altijd nog even bij mij in bed om een beetje te knuffelen en wat te vertellen. Deze keer was hij erg enthousiast en is hij eruit gevallen. 

Natuurlijk was het een enorme huilbui. Ik schrok me zelf ook kapot want het was een harde bonk. Ik vreesde voor een hersenschudding, maar hij leek me vrij goed te reageren. Na een half uurtje klaagde hij wel van pijn aan zijn hals. Hij kon moeilijk draaien met zijn hoofdje naar rechts. Maar als we hem met rust lieten ... Was hij wel ok. Af en toe eens een kreuntje maar niet veel meer. 

Na zijn middagdutjes piepte hij wel anders en zijn we toch naar spoed vertrokken om te zien wat er nu met die nek was ... Bleek het een gebroken sleutelbeen te zijn. 

Snif.. Mijn arme kapoen ging lekker stoer alles doen wat hem gevraagd werd. Ik zag aan zijn gezichtje dat het soms pijn deed ... Wat was ik trots op mijn ventje. 

Veel kunnen ze er echter niet aan doen. Het moet vanzelf gaan genezen. Pijnstillend werken is de boodschap. 

Slapen gaat moeilijk ... Maar dat zijn we wel gewoon dus het is geen ramp. Maar ik heb zo'n medelijden met hem. En ik kan het ook niet laten om te denken van ... Harddisk nu maar strenger geweest ... Pffff 

3 tot 6 weken kan hij last hebben ervan. Binnen 4 weken moet hij nu al starten in het peuterklasje ... Op de speelplaats met al die kinderen. Ik kan het niet helpen dat ik me toch nu al wat zorgen maak. 

Knuffels xxxx