Het gaat bergafwaarts

2e week na de bevalling

Helaas is het voor ons geen rooskleurige babywolk. Paar dagen nadat Noah was geboren is het bergafwaarts gegaan en begon ik me steeds slechter te voelen. Het is een constante strijd met mezelf 24uur lang waar ik in zit en waar ik tegen vecht.  Continu alle nare emoties die door me lichaam en geest tieren of momenten dat ik totaal emotieloos / gedachteloos ben. Elke dag en nacht gaat dit maar door en zak ik er dieper in. Momenteel is het al zo erg dat ik totaal geen controle meer heb over mijn eigen emoties, gedachten, gedrag en handelingen etc. Op elk moment kan de knop omgedraaid worden en dan barst ik volledig los en ben ik niet meer te houden totdat de knop in me hoofd ineens weer omslaat. Wanneer ik me wel iets beter voel heb ik haatgevoelens naar mezelf toe en allemaal waarom vragen in me hoofd, of schuldgevoelens naar Noah omdat ik niet eens in staat ben om voor hem te kunnen zorgen terwijl ik dit wel heel graag wil. Zelfs wanneer ik naar hem kijk en me uiterste best doe voel ik geen emoties en dat vind ik echt vreselijk. Voel me totaal geen moeder en laat staan een goede want ik heb mezelf geen eens in de hand. Nu hebben we afgelopen maandag de huisarts en ziekenhuis gebeld voor spoedafspraak want ik wil/trek dit niet meer en wil me beter gaan voelen zodat ik kan genieten van mijn kleine ventje. Nu mis ik voor mijn gevoel alles en tijd terugdraaien kan helaas niet. Goed gesprek gehad bij de arts en in overleg met de psycholoog van het ziekenhuis moest ik gelijk starten met verschillende medicaties en dagelijks contact houden. Vandaag huisarts weer met spoed langs geweest want ik had last van alle bijwerkingen en moest per direct ermee stoppen want functioneerde niet meer normaal. Nu ben ik hier wat van bijgekomen maar nog erg duizelig en extreem moe. Morgenochtend hebben we een gesprek staan op de pop afdeling Psychiatrie en Dimence over de situatie en hoe we verder gaan. Zeker is dat er meer medicatie gaat komen en een gespecialiseerde thuishulp die mij vanaf volgende week psychisch gaat begeleiden op alle vlakken. Hopelijk zijn er nog wat opties mogelijk en haalbaar zo niet dan is er een kans dat ze me 5-6 weken opnemen.

1742 x gelezen, 9

In Overig

reacties (0)


  • mijn~meisje

    ooo lastig zeg! Bij me eerste heb ik ook enorm in de put gezeten. Totaal geen roze wolk alleen maar gitzwarte donderwolken. ook geen verlieft gevoel richting mijn dochter. Eigenlijk helemaal geen gevoel of emotie richting mijn dochter. En een schuld gevoel van hier tot tokyo.... De gedachtes die ik ook had.... Die konden eigenlijk echt niet. Het is ook maar goed dat is het gebleven bij gedachtes. Inmiddels gaat het goed met me en zijn we ook vele jaren verder. Het schuld gevoel is weg. Ik kan het niet meer veranderen. Ik kan het alleen nu anders doen of doen zoals ik wil. En dat verliefte gevoel dat kwam vanzelf. Er ging echt wel een hele tijd over heen maar ook al lijkt het nu uitzichtloos. Het komt wel. Je kan de liefde misschien nu niet voelen maar je kan het wel geven. Knuffelen met je zoon, liefste bloot op bloot als je dat trekt. Je moet er niet van genieten. Je kan je gevoelens namelijk niet sturen. verder probeer er op te letten dat je nog wel voldoende slaap kan krijgen. slaap te kort (wat ik bij me dochter extreem had) kan heel veel met je doen. Het kan er voor zorgen dat je je nog veel slechter voelt. Mijn zoontje is nu 3 weken en ondanks dat het deze keer best goed gaat merk ik heel goed dat dat slapen voor mij erg belangrijk is. Deze week veel minder geslapen en met mij gaat het gelijk minder goed.

    Heel veel sterkte! Ook al lijkt het misschien nu uitzichtloos je gaat je echt wel weer beter voelen

  • kimmv3

    Lieve meid

    Jij bent een top mama ( ja ik weet het je geloofd me niet ).

    Het feit dat je hulp zoekt, dat je van je kindje wilt genieten en het feit dat je het erg vind dat je alles mist zegt meer over jou als moeder dan je denkt!!!

    Ik hoop dat je goede hulp krijgt. Ik spreek uit ervaring als ik zeg neem je tijd. Wil niets overhaasten want dan ga je je nog slechter voelen.. Probeer van de kleine dingen te genieten op het moment dat je lijf en je hoofd dit toelaten en zie dit als een strohalm om jezelf aan vast te houden...

    Wat ontzettend knap dat je erover durft te praten.. Petje af voor jou...

    Dikke knuffel

  • Mamavananouk

    Bij mij kwam de roze wolk pas na 14 weken. Ik zag mijn baby en voelde niets. Ik zorgde er voor, maar voelde niets. Bij eerste vond ik dat gevoel vreselijk. Ik wilde toch zo graag dit kind en nu voel ik er niets voor. Bij de tweede kwam het gevoel met 12 weken. Maar omdat ik de kennis had dat het uiteindelijk wel zou komen heb ik er maar niet meer voor gevochten. Het komt uiteindelijk goed. Hopelijk krijg je morgen goede hulp.

    En je bent een goede moeder want je hebt toch hulp gezocht?

    Heel veel sterkte!

  • Nikitaa28

    Jeetje wat heftig meid, neem de tijd ik spreek uit ervaring. Luister goed naar jezelf ❤️

  • bibi70

    Heel veel sterkte en kracht toegewenst

  • Rine13

    Heftig. Ik wens je heel veel sterkte en kracht en ik hoop dat je je snel weer goed voelt en voor je zoontje kunt zorgen. Goed dat je hulp hebt gezocht.