Helaas het is fout gegaan.

Helaas is deze zwangerschap niet goed gegaan. Dit was een van de dingen die ik nooit hoopte mee te maken, maar helaas is het toch gebeurd.
22 december was een bijzondere dag ik was niet ongesteld geworden en had die dag een positieve test in handen. Een grote verrassing, maar we waren er heel blij mee. Verheugde me zo op deze zwangerschap. Mijn beste vriendin is namelijk ook zwanger en leek me zo leuk. Ik voelde me echt zwanger. Clear lue test gaf 1-2 aan. Paar dagen later 2-3 dus helemaal blij, alleen had gehoopt dat er al 3+ zou staan. Na een paar dagen weer getest nog steeds 2-3 en toen vertrouwde ik het al niet. Pas na ruim een week kwam er 3+ te staan. Zou dan al ruim 6 weken moeten zijn. Ik kreeg ook opeen bruin slijm verlies. Toen begon de onzekerheid natuurlijk helemaal. Het zwangerschap gevoel voelde ik ook verdwijnen geen gevoelige borsten meer niks. Bruin verlies leek wel iets minder, maar op een avond kreeg ik opeens rood bloed. Gelukkig niet heel veel en het hielt snel op. Ik vertrouwde het niet. Dus mocht ik de volgende ochtend komen voor een echo. Was toen 6 weken 4 dagen. Op de echo was een vruchtzakje te zien van 5 weken 4 dagen. Toen dacht ik dit is echt niet goed dit kan echt niet. Verloskundige stelde me gerust en zei kijk en is gewoon een kloppend hartje. En ja hoor idd een kloppend hartje.een beetje opgelucht natuurlijk gingen we naar huis. Maar bleef het raar vinden. Dagen daarna werd het bruin verlies erger. Maar dat kon komen door de inwendige echo. Maar toen kwam me avond dat ik het zeker wist. Ik ging naar de wc en shit!! Heel veel bloed. Snel daarna ook klonten. Het hielt aan en was de volgende dag nog erger. Die nacht zette het door en kreeg ik erge weechtige kramen en steken en drukkend gevoel daar beneden. Dist was echt niet goed. 5:30 had ik zo een last dat ik de verloskundige belde. Ze vertelde me wat ik kon verwachten em dat gebeurde ook. Die steken bleken ontsluitingsweeen te zijn(wist echt niet dat je dat zou krijgen als het nog zo pril ) ze vroeg me om het op te vangen als het lukt. Ik kreeg al snel een gevoel dat ik naar het toilet moest en toen kwam het eruit. Dus waren echt lichte persweeen. Heb het gepakt en in een potje water gedaan. De pijn was trouwens toen weg. Vond het erg eng allemaal. De verloskundige kwam later in de ochtend bij me langs. Ze kon niet met alle zekerheid zeggen dat dat het was. Maar de kans was wel heel groot. Nu moeten ik wachten tot het bloeden is gestopt. Kan nog wel 2 weken duren. Dan moet ik terug komen voor een echo om te kijken of echt alles weg is. Gister was ik er nog vrij rustig onder, maar vannacht en vandaag begint het echt tot me door te dringen. Ik ben zo intens verdrietig, voel me zo leeg. Ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan. Ookal had ik eigenlijk al heel snel het gevoel dat deze zwangerschap niet goed zou gaan, komt het toch zo hard aan. Als ik een zwanger vrouw zie, een baby, iets wat er mee te maken heb kan ik gewoon in tranen. Uitbarsten. Ik gun het natuurlijk iedereen, maar het doet wel ontzettend veel pijn dat het voor mij nu zo opeens afgelopen is.
Gelukkig heb ik een hele lieve zoon van 3,5 die me ontzettend kan laten lachen en voor wat afleiding zorgt. Zolang ik hem kom ik er denk ik wel bovenop. Voor hem doe ik alles!
Hoop dat het bloeden snel stopt want het bloed nu nog best heftig. Nu wil ik er ook gewoon snel vanaf zijn. Dan kan ik het echt afsluiten en verder. Ik ga dan maar eerst me geplande goede voornemen proberen waar te maken. Ik wil minimaal 15 kilo afvallen. Ondertussen ga ik proberen niet te veel met zwanger worden bezig houden. Gewoon rustig aan. Ga niet aan de pil Ofzo hoor, maar als het gebeurd dan gebeurd het en mag het komen. En stiekem hoop ik natuurlijk dat ik snel weer zwanger ben en alles gewoon goed gaat en ik snel weer een gezond kindje erbij mag krijgen.
Voor iedereen die zwanger is heel veel succes en hopelijk krijgen jullie allemaal gezonde kindjes! De gene die proberen ook heel veel succes! En voor de gene die al kindjes hebben en daar van genieten, blijf dat doen, geniet er echt van, het is echt een geschenk en zo iets bijzonders!
Knuffel voor iedereen!!

62 x gelezen, 0

reacties (0)


  • orsen

    He meid, ik lees nu pas je verhaal, heel veel sterkte , en gelukkig heb je Sami nog, en praten helpt altijd heel goed, rustig aan liefs Dilek

  • kt83

    Hè toch meis, wat naar! Heb het zelf 3 mnd geleden meegemaakt en het is niet niks. Probeer er veel over te praten en huil maar goed, naar mijn idee de enige manier om het goed een plekje te geven. Sterkte! X

  • Mijnboefjes

    Ohhhh meis wat vind ik dit erg voor je. En je hebt je gevoelens mooi verwoord in dit blog. Hopelijk kun je het een plaatsje geven. Heel veel sterkte meid. Dikke knuffel xxx

  • MamaLautje

    Wow zeg wag heftig naar wat knap dat je zo goed de woorden hebt kunnen vinden om dit met ons te delen. Vind je een hele stoere meid en ik hoop dat je gauw hiervan hersteld, al zal er psychisch wel zwaarder zijn dab lichamelijk. Fijn dat je je kan richten op wat je allemaal hebt en ik wens je veel sterkte en kracht toe. X