Dat was het dan...
Ik zal het eerst even kort schrijven en daarna iets uitgebereider:
Na een heftig weekend vandaag bij de gynaecoloog geweest. Er is geen leven meer in mijn buik. Een vreemde gewaarwording en een hoop hectiek later ben ik blij dat ik nu thuis ben en zo lekker naar mijn bed mag.
Al anderhalve week lang had ik bruinige afscheiding. Ik had hier ook met de VK over gebeld en ik mocht het nog even aankijken. Ik twijfelde al zeer, maar afgelopen vrijdag was er nog een positieve uitslag bij de HCG.
Afgelopen weekend begon de ellende! Ik had zaterdag een drukke dag gehad, heb een marsepeinen taart gemaakt voor de kleine van vrienden van ons die 1 is geworden.
Rond een uur of 5 begonnen er steken in mijn buik. Ik kan ze niet helemaal beschrijven, maar het was alsof erin geknepen werd en de stralingen liepen door tot mijn stuitje. Daarnaast werd ik ook stikmisselijk en was de pijn niet uit te houden. Ik heb met een vriendin gebeld die een miskraam heeft gehad om te weten hoe dat begon. Helaas was ze er niet, maar wel een tijdje met haar man gesproken. Heel verdrietig de telefoon aan mijn man gegeven en hun verder laten praten. Advies van hun was wel: neem een vrije avond en rust uit. Ik heb heel erg veel getwijfeld en wilde ook graag naar de verjaardag. Had daar wel zin in, maar ook in mijn bed en slapen.
Uiteindelijk wel geweest, pijnscore op staat van 10 was toen 2, terwijl het ervoor nog rond de 8 a 9 was.
De volgende dag overdag geen last gehad, 's avonds rond dezelfde tijd weer precies hetzelfde. Deze keer met de VK gebeld. Ze vertelde me dat het of een blaasontsteking was of een aankomende miskraam. Ze kon nu even geen echo maken. Ze stelde voor om urine naar de HA post te brengen om te controleren op een blaasontsteking. Ik mocht 2 paracetamol en met een kruikje ging het een stukje beter. Ik ben niet bij HA post geweest, ik wilde afwachten tot vandaag.
Eigenlijk al vanaf vanmorgen toch nog steken en krampen, maar wel gaan werken. Rond half 10 voelde ik vloeien, ik wist dat het niet goed was. Ja helder rood bloed.
Vk gebeld en ben doorverwezen naar het ZH voor een echo. Ik heb mijn man opgehaald en we zijn gelijk naar het ZH gegaan omdat er toen ruimte was. Eerst anderhalf uur moeten wachten voordat er een echo gemaakt kon worden. En dat terwijl de wachtkamer praktisch leeg was en er gewoon een uur niemand af of bij kwam. Toen de inwendige echo, er was nog steeds bloed en het eerste wat de gynaecoloog zei: ik zie geen leven. Dan is het ook gewoon rustig, een bevestiging op wat je al wist van binnen. Ze zocht naar het vruchtje of zakje maar kon deze niet duidelijk vinden. Ze zag wel wat weefsel maar wist niet zeker of dit het was. Daarbij kwam ook naar voren dat ik vocht in mijn buik heb. Al met al redenen om te vermoeden dat er misschien een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was.
Schok nummer 2 dus, vervolgens moest er bloed geprikt worden. Hier zat spoed op, dus ik was vrij snel aan de beurt en dat in een volle wachtkamer! Later hoorde ik van mijn man dat er mensen klaagden dat ik zo snel aan de beurt was.
Toen begon het wachten. Na 2 uur zouden ze me bellen. Als de HCG aan zou tonen dat er nog een vruchtje was zou ik meteen een kijkoperatie moeten krijgen. Dan zouden ze proberen het open te maken en evt als dat niet lukte zou er een eierstok verwijderd worden. De kans dan het open maken lukte is al erg klein ingeschat, dus ik had weinig goede hoop.
Zie dan maar eens 2 uur rustig te wachten met nog steeds steken in je buik. Eerst even bij mijn schoonouders geweest en het daarna verteld en daarna nog even bij mijn ouders. Ik had mijn ouders al telefonisch gesproken onderweg van het ZH naar schoonouders dus die waren al op de hoogte.
Na 2 en half uur eindelijk bericht van ZH. Vanwege de storing bij t-mobile op dat moment konden ze me niet mobiel bellen, maar gelukkig staan mijn ouders in het telefoonboek en werd ik daar gebeld.
HCG is op het moment 802 (vrij laag dus), Hb is 8.1 (daar was ze tevreden over). Voorlopig nog geen kijkoperatie!
Woensdag moet ik terug komen. Dan moet er weer bloed geprikt worden en hopelijk is dan het HCG gezakt. Ik bid en hoop dat ik geen ok moet ondergaan. Natuurlijk is er dan nog 80% kans op zwangerschap, maar het idee is toch veel minder prettig.
Tot zover mijn verhaal van de afgelopen dagen.
reacties (0)