2 maanden

2 maanden geleden was ik hard aan het werk en vroeg ik zo rond deze tijd om een ruggenprik......Wat is de tijd sindsdien snel gegaan en wat is er veel gebeurd maar tegelijk ook weer niet.

Mijn wereld is nu zo klein dat de gebeurtenissen ook klein zijn. Van het feit dat één van de twee dames veel spuugt kan ik heel verdrietig worden als dat gebeurt wanneer ik zelf moe ben bijvoorbeeld. Of heel blij worden als je even kunt winkelen of buiten kunt wandelen. Soms gaan dingen wonderbaarlijk gemakkelijk, zoals het aanvragen van een id-pas, en soms gaat het lastiger dan je denkt (litteken, voeden).

Vandaag zijn we naar het consultatiebureau geweest. We waren daar alleen want de dokter was ziek en de verpleegkundige was een vervangster. We hebben een uitgebreid gesprek gehad terwijl de meiden sliepen en toen ze wakker werden zijn ze geplaagd met oefeningen en prikken.

Ze zijn al groter dan ik dacht: Carmijn 57 cm en 4300 gram en Fedra 58,5 cm en 4800 gram. Het verschil van een pond blijft. Fedra is gemiddeld en Carmijn zit op de curve daaronder. De dames kunnen sinds een week echt lachen en ook huilen met tranen. Carmijn trapt de dekens van zich af als ze wakker wordt en Fedra rekt zich gewoon uren lang uit.

Iedereen vindt dat het mooie meiden zijn en dat vind ik natuurlijk ook. De dokter maakte ook een opmerking in die richting en voegde er aan toe dat zij het echt meende en heel veel babietjes ziet die echt niet zo knap zijn als deze twee. Dan moet je dat toch wel geloven? :-)

Mijn nieuwe profielfoto is trouwens het handje van Fedra.