Roze wolken bestaan?!

Ik zit hier relaxt met een snurkende baby op mijn borst. Wat is dit genieten en wauw die roze wolk bestaat dus blijkbaar echt. 1 dec om 15.01 is onze Esmee geboren.
Sochtends hebben ze mijn vliezen gebroken met 39 weken zws. Ik kreeg een ruggenprik en weeën opwekkers.
Om 14.00 had ik 3 cm. Rond 14.30 gaf ik aan dat de Ruggenprik niet werkte. Maar de vk en verpleegkundigen konden het zich niet voorstellen. Om 14.40 zei ik tegen mn man ik moet persen maar dat mag niet met 3 cm ontsluiting.
Toen het 14.50 hield ik het niet meer en riep ik tegen mn man je moet ze nu halen (ik doelde op de vk en verpleegkundigen) en toen bleek ik dus al volledige ontsluiting te hebben en mocht ik mee persen. Ze waren druk bezig alles klaar te leggen en de kinderarts terug te roepen die ff daarvoor had gevraagd naar de gang van zaken.
Na 6 minuten persen kwam daar onze dochter tevoorschijn. De bevalling ging veelste snel voor Esmee en nadat ze haar op mij hadden gelegd en haar probeerde te activeren door haar lichaam op te wrijven werd ze weggehaald en hielpen ze haar om te gaan ademen. Daarna heb ik haar nog 5 tellen gezien en werd ze naar Neonatologie gebracht.
Doordat ik medicijnen nodig had tijdens de zwangerschap was door de gynaecoloog gezegd dat we 24 uur ter observatie moesten blijven, maar net voor de inleiding was de kinderarts al bij ons geweest en vertelde dat de combinatie van mijn medicijnen toch wat heftiger voor de baby konden zijn en ze ontwennings verschijnselen zou kunnen krijgen en daarvoor moest ze minimaal 3 dagen ter observatie blijven. We schrokken ons rot en waren zo boos op alle artsen die zeiden dat mjjn medicijnen geen grote gevolgen zou hebben. Voordat we zwanger werden hebben we met verschillende artsen erover gesproken, zodat we alles konden overwegen en voorbereiden. En nu dit?
We zijn samen 7 dagen op de neonatologie afdeling geweest en we hadden samen een eigen kamer. Was heel luxe en de verpleging was geweldig. Esmee bleef dipjes in haar ademhaling houden, moest nog 24 uur onder de blauwe lamp. Ze hebben elke dag bloed moeten prikken en getest op verschillende dingen. Gelukkig was er niks ernstigs en herstelde je je ademhaling altijd heel snel. Het aller mooiste is dat ze geen ontwennings verschijnselen heb gehad. Wat heb ik me enorm schuldig gevoelt en me zorgen gemaakt.
Nu zijn we al 8 dagen lekker thuis en genieten we heel veel van onze dochters. Grote zus Elianne is heel lief voor Esmee, naar ons is wel brutaler en jaloers. Maar hoort er bij denk ik.
Ik geloofde nooit zo in die roze wolk maar ik heb hem nu echt. Bij mijn vorige zws en daarna niet gehad en tijdens deze zws ook niet, maar nu heb ik hem en niemand neemt hem me af.