Zit er doorheen

Zodra ik 's ochtends mn dochter hoor totdat ze 's avonds op bed lig ben ik nerveus. Om alles waar ze dr zin niet in krijg of als iets niet gaat zoals mevrouw wilt gaat ze schreeuwen gillen en janken.
Ik ben het zo zat en er helemaal klaar mee. 33.5 weken zwanger zijn en veel pijn hebben en net verhuist helpen daar ook niet bij. Ze deed al zo voor de verhuizing. Ik hoop dat ze er snel mee ophoud.
Soms ben ik bang om uit mn vel te springen. Regelmatig kan ik er om huilen om hoe ze doet. Het is toch van de gekke dat een kind van 2.5 jaar me zo nerveus maakt hele dagen. Als we weg zijn of er komen mensen bij ons op bezoek is ze heel lief en gewillig meegaand enzovoort, daar kan ik zo boos om worden.
Maar volgens het cb is dat een teken dat we dr goed opvoeden want thuis voelt ze zich veilig om zich te laten gaan en bij anderen gedraag je je. Zijn er nog meer mamma's die met hun handen in het haar zitten met hun peuter?!

1159 x gelezen, 3

In Overig

reacties (0)


  • Nurfke

    Misschien helpt het om de mooie dingen van je dochter te bekijken en te benoemen. Veel positieve aandacht. Ik zag vaak een bui wel aankomen en dan kon ik haar soms voor zijn door een boekje te gaan lezen met haar, of te vragen of ze mij ergens mee wil helpen.

    Succes!

  • MaaikeT2

    Herkenbaar, dat nerveuze de hele dag! Mijn oudste (nu kleuter, toen peuter) was ook zo moeilijk. Ik was gespannen vanaf het moment dat hij 's ochtends wakker werd totdat hij 's avonds weer sliep. Ik heb geen pasklaar antwoord, maar ik herken het wel en stuur je een dikke knuffel. En één troost: Hoe dwars mijn zoon ook was, het is wel over gegaan! Hij is nu 4 en hij luistert hartstikke goed!

  • one wish

    Herkenbaar.

    Tijdens mijn laatste zwangerschap was het hier ook geen pretje als ik thuis was. Ik ging naar mijn werk om tot rust te komen.

    Op de ene avond in de week dat ik alleen met de meiden thuis was, heb ik meermaals mijn man terug gehaald. Haalde met name mijn nu middelste dochter het bloed onder mijn nagels weg. alsof ze wisten dat papa niet thuis was.... monsters werden het.

    Om het weekend alleen thuis met de kinderen was vaak een hel! 1x heb ik mijn man terug gebeld. ALS je nu niet thuis komt loop ik weg en dan zoeken ze het maar uit!

    Ik zorgde er voor dat er, op de dagen dat ik alleen was, iemand een uurtje koffie kwam drinken of de meiden mee namen. Niet leuk maar puur uit bescherming. Ik heb ze nooit wat aangedaan maar twee keer scheelde het niet veel.

    Bespreek het met je partner, maak je angsten bespreekbaar en vraag hulp! !

  • serinakiani

    Ik denk dan toch dat je het voor jezelf aangenamer moet maken hoe lastig het ook is neem bv iets meer een mama moment er is vast wel iemand die even op je Kindje wil passen en dat

    gevoel is niet erg ik heb het ook gehad komt echt wel goed xxxx

  • Marj0lein

    Jep! Bijna 2 en alles is nee.. En zegt mama ja? Huilen schreeuwen schoppen.. En nu ook 30 weken zwanger wat niet helemaal pijnvrij verloopt.. Zwaaar.. Maar, ik blijf zelf erg rustig.. Benoem veel wat ik zie 'ben je nu boos?' Waarom dan? En dan is ze vaak alweer rustig of probeerd te zeggen waarom.. Als ze huilt 'he, ik zie tranen! Waarom dan?' En dan zegt ze snel nee! En houdt ze op met huilen.. En wat hier helpt is dr even bij je nemen als ze zo boos is en rustig uitleggen waarom ik t wil of hoe we t samen kunnen oplossen.. Bijna 2, en toch werkt dit! Tis alleen heel vaak per dag oefg..

  • MomofJandbaby2

    Ik met mn zoon van bijna 3... Wat een rot kind is het vaak als hij en ik samen zijn. Is papa dr? Nou, dan lijkt het wel of zn gedrag naar mij toe gedroomd was ofzo.

    Ik laat hem nu gewoon gillen en schreeuwen soms en ga in de negeer modus. Dat wil best vaak helpen. Veel praten doe ik ook met hem en hij wordt soms rustig van dvd kijken en aangezien ook ik soms rust nodig heb, laat ik dat maar toe.

    Vind t niet makkelijk 24/7 voor een kind zorgen!

  • H1987

    Ik heb ook zulke momenten gehad in de zwangerschap. Enige oplossing: gun jezelf een dagje rust. Stuur je man, een grootouder of iemand anders een dagje weg met je dochter zodat je zelf tot rust kan komen.