Update nu het mis gaat

Het bloeden is gister na een kleine 2/3 uur gestopt. Hoop? Nee, die was wel vervlogen... Maar waarom bloed het niet door? Heb ik mijn kind door de wc gespoeld? Is de miskraam al voorbij? Bouwt mijn hcg al af?
Ppffff, zoveel vragen komen er bij mij binnen, maar een duidelijk antwoord is er niet. Niet het antwoord dat ik wil krijgen. Ik wil horen dat het bloeden gestopt is, de miskraam niet geweest is, mijn hcg blijft stijgen en we straks in maart ons kindje in de armen kunnen sluiten! De test vanmorgen was nog steeds een knaltest, ik wil je niet zien aflopen - maar wel als dat mij meer duidelijkheid geeft.

Nadat we gister het spoednummer van mck gebeld hadden, mochten we vandaag een afspraak maken voor een echo. Om 13.10 konden we terecht, dus op tijd lunchen zodat we de kids bij de achterbuurvouw konden brengen. Tijdens het eten kwamen weer krampen en weer steken. Na het eten naar het toilet en ja hoor, toch weer meer bloed. Ik had al geen hoop meer, maar dat was nu echt echt over. Eenmaal bij mck moesten we nog even wachten. Het liep net uit en ik was enorm gespannen. Twee keer naar het toilet , twee keer bloed bij afvegen en de tranen stonden te branden in mijn ogen tijdens het denken aan het 'vonnis' dat we te horen zouden krijgen. Nog even dromen, nog even een ieniminie beetje hopen, nog even in angst... Eenmaal binnen wilde de gynaecoloog eerst van ons horen wat zich de afgelopen dagen had afgespeeld, en hoe en wat. Hoe meer ik in chronologische volgorde vertelde, des te meer tranen kwamen. Alles in detail en daar kreeg ze geen goed gevoel bij. Ze zei al, er zijn wonderen maar dit klinkt echt niet goed. Dus snel de echo, dan zouden we meer weten. Ik vertelde haar mpg dat de test van vanmorgen nog steeds zo duidelijk was, en dat klopte. Je bent ook nog steeds zwanger zag ze op de echo, maar het ziet er niet goed uit. Het bloed leek afkomstig van een stolsel naast het vruchtzakje, maar het vruchtzakje had niet de gewenste vorm en was krap aan de grootte van 4 weken. De cryo terugplaatsing was 3 juli, dus ik verwachtte al rond de 5/6 weken te moeten zitten.
Al met al gaf de arts ons aan dat het er alle schijn van heeft dat mijn lichaam ons kindje aan het afstoten is. Of mijn lichaam dit zelf gaat lukken, wist ze niet en dus moeten we ons dichtsbijzijnde ziekenhuis contacten om hier de miskraam verder af te wachten. Vrijdag hebben we daar dan opnieuw een echo om te zien hoe het er voor staat.

Eenmaal thuis verloor ik weer veel bloed, maar ook grote stolsels. Ik kan ons kindje niet door de wc spoelen, dus ik moest zeker weten of dit alleen stolsels waren en gelukkig was dat ook zo. Na even rustig bijgekomen te zijn, de kinderen op gaan halen bij de achterbuurvrouw. Hier gekletst over wat gaande is, wel op zo'n crypto dat de kinderen er weinig van volgden. Daarnaast ook gezellig over ditjes en datjes gesproken, fijn ook voor de afleiding en om even mijn zinnen te verzetten. Met het naar het toilet gaan verloor ik opnieuw een enorm stolsel. En hier zat tussen het bloed ook een wit weefselachtig stukje tussen. Ik heb het ingewikkeld in een papiertje en in een zakje mee naar huis genomen. Mijn man denkt ook dat dit ons kindje was en ik het nu alsnog kwijt ben en los moet laten. Vrijdag zullen we op de echo horen of alles 'schoon' is. Morgen ga ik naar de winkels, ik wil een doosje halen die ik kan vullen met aandenkens aan onze mini, zoals de echofoto van vandaag en de positieve testen. We denken er aan om onze mini een naam te geven en willen het begraven.

Een miskraam, nooit had ik gedacht dat dit zo'n impact zou hebben. Zo kort was mini bij ons, maar wat was ons kindje gewenst. Wij dachten even dat een kindje krijgen voor ons ook eens op een makkelijke manier mocht gaan. maar helaas, het was te mooi om waar te zijn. Wij hebben onze portie blijkbaar in het verleden nog niet genoeg gehad... De toekomst? Daar moet ik nog niet aan denken. Er zal een nieuwe icsi-d behandeling moeten komen, maximaal 2 keer - dan is het zaad op en is het over en uit. Ik weet niet of ik hier aan durf te denken... Eerst tot rust komen maar.

Bedankt voor alle steun en lieve (prive) berichtjes, het doet me zeker goed.
In mijn fotoboek zal ik de echofoto van vandaag zetten. liefs xxx