Vervolg besluiten genomen, twee (wereld)wonders rijker!

Het is alweer een tijd geleden dat ik een nieuwe blog schreef. Een blog met een samenvatting van het in vervulling brengen van onze kinderwens. De vorige blog sloot ik af met de volgende woorden ' We besloten om nog 6 units te bestellen. Meer zouden we niet nodig hebben: 3x iui en maximaal 3x icsi...'

Na een hsg onderzoek is er naar alle waarschijnlijkheid een eileider open gespoten. Na een rustronde mochten we opnieuw een iui-ronde starten. Vanwege het ontbreken van mijn eigen cyclus spoot ik hormonen met puregon om één eicel te laten groeien. Spannend, want opnieuw dienden zich meerdere eicellen aan die mee wilden groeien wat kan leiden tot het afbreken van de ronde. Gelukkig heeft het zo ver niet hoeven komen. Mijn arts besloot om binnen dezelfde ronde opnieuw tevstarten. Dus na een aantal dagen geen hormonen gespiten te hebben, waren alle groeiende eicellen weer geslonken. Dit besluit van de arts bleek een uitkomst. Al groeide er wat kleine eicellen meem één eicel nam de overhand. Na de laatste echo voor het gebruik van puregon om een eisprong in gang te zetten, moest ik van mijn arts nog eenmaal een lagere dosering gebruiken. Dit voelde niet goed, ik was als dood dat de eicellen weer zouden slinken en er een unit donorzaad 'veebruikt' zou worden zonder kans van slagen. Na alle ervaring vooraf besloot ik tegrn het advies van de arts om toch een hogere dosering te spuiten. Het resultaat mocht er wezen, na alle tranen en verdriet testte ik exact 1 jaar na het nieuws dat mijn man onvruchtbaar is POSITIEF! Na een heerlijke, zorgvrije zwangerschap is na 39 weken en 6 dagen onze dochter M.adeé geboren.

Dit geluk wilden we nog eens mee mogen maken. Omdat het bij onze dochter niet zonder slag of stoot lukte om zwanger te worden, besloten we om ons opnieuw aan te melden voor een intakegsprek. We hadden nog 5 units zaad over, bij onze dochter was het bij de 4e poging gelukt. Zou dat nu weer lukken? Al snel zaten we weer volop in het proces van hormonen spuiten, wachten, teleurstellingen en verdriet. Weer was get lastig om tot een eisprong te kimen, werden pogingen afgebroken en waren de eerstw twee iui-d pogingen mislukt. Intussen kwamen we erachter dat onze donor gestopt was en we geen zaad meer zouden kunnen bijbestellen. Een grote voorwaarde voor een tweede was toch wel dat ze biologisch wél voor 100% aanverwant zouden zijn. Dus in overleg met de arts besloten dat we onze lansen konden vergroten door na de derde inseminatie over te stappen op icsi. Omdat het niet lukte om tot een goede eisprong te komen is die derde inseminatie er nooit gekomen. De ronde is afgebroken en we zijn overgestapt op icsi-d. Volgens de arts een intensiever traject, maar ik vond het een verademing. Ik hoefde nu niet om de dag of zelfs dagelijks naar mck af te reizen. Er mochten nu meer eicellen groeien, dus een echo na een week, na 5 of 6 dagen was voldoende. En het verliep zo vlekkeloos dat ik al vrij snel mocht komen voor de punctie. Van de 5 aangeprikte eicellen, konden er 4 bevrucht worden, waren er uiteindelijk 3 goed genoeg, werd er 1 terug geplaatst, 1 ingevroren en 1 was helaas toch te zwak voor invriezen. Van de verse terugplaatsing werd ik zwanger.Héél zwanger... maar n
met nog geen 6 weken kreeg ik krampen en een enorme bloeding. Een miskraam? Dit had ik niet eerder meegemaakt, maar wat ee verdriet. Ik kreeg een vervroegde echo, maar niet direct. Daar zou nog niets op te zien zijn. Na een halve week wachten was het zover. Wat een spanning! Ik voelde me nog zo zwanger, maar die enorme blieding dan? Op de echo bleek ik zwanger van een tweeling. Huh?! Er is maar één embryo teruggeplaatst! De arts legde mij uit dat het embryo zich waarschijnlijk deelde voor de innesteling en ik dus zwanger was van een één-eiïge tweeling. 1 hartje klopte, het andere hartje niet. De arts wist ook niet zeker of ze nou restweefsel zag of dat de groei wat achterliep. Een week later weer een echo, helaas bleek ik dus inderdaad een miskraam te hebben gehad, maar was ik dus nog wel zwanger! Na een fijne zwangerschap van 41 weken en 1 dag is ons zoontje M.aeven geboren.

En nu? Nu kriebelt het dus alweer een poosje. Meer volgt in een volgende blog.