Mijn verhaal

Hallo Allemaal,

Mijn naam is Roos en ik heb mij aangemeld bij babybytes om mijn verhaal te doen.
Niet zo zeer om te klagen of om advies te vragen maar meer om voor mezelf alles op te schrijven. 

Vorig jaar Juni (2013) zijn wij met vakantie geweest naar Lanzarote, erg leuke vakantie!
Op de terug weg werd ik ongesteld, zoals normaal,
toen we weer thuis waren en de ongesteldheid voorbij was kwam ik er achter dat mijn
pil op was. Ik naar de apotheek om een nieuwe pil te halen, deze was niet meer in vooorraad dus zou ik een paar dagen
moeten wachten.....  

Ik heb altijd al een hele grote kinderwens gehad alleen mijn vriend die wilde eerst altijd alles op de rit hebben voor dat we aan kindjes zouden
gaan beginnen... op dit moment hadden we eigenlijk alles wat we wilde... 
vast contract, leuk huisje, twee autos bij de deur.... 

Geen pil??? dit was het moment dat ik dacht... het heeft zo moeten zijn.
Ik vertelde het mijn vriend en die had ook gelijk zo iets van geen pil? dan geen pil meer! we stoppen er mee!
De zenuwen gierde door mijn lijf! echt? echt? gaan we dit echt doen :D ???

De maanden gingen voorbij en elke maand hoopte ik stiekem dat het zo ver zou zijn.... 
maar helaas er kwam niks, ik was wel wat ongeduldig maar je moet begrijpen dat als je al zo lang hebt moeten wachten.... dan wil je nu niet meer wachten ;). 

In februari kreeg ons leven weer een andere wending.
Het was valentijnsdag en toen ik thuis kwam van het werk had mijn lief heerlijk 3 gangen gekookt en de huiskamer gevuld met kaarslicht. 
wauw wat was dat romatisch en lief!
Hier bleef het niet bij, hij ging op zn knie en vroeg mij ten huwelijk! (een droom die uit kwam!)

samen genieten van dit moment en vertellen aan iedereen dat je gaat trouwen is heel leuk maar riep ook gelijk weer vragen op bij mensen....
trouwen? ben je zwanger dan? ja je bent zwanger he? 
Nee niet zwanger, wij willen trouwen omdat we van elkaar houden!

nog een paar maanden gaan voorbij en elke keer als je facebook opend komt er een verhaal naar voren 
' eind dit jaar verwachten wij een kleintje'  ' wij zijn niet meer met zn 2e maar er komt er 1 bij ' 

Niet raar bedoelt, vind het echt super leuk voor al die mensen die dit geluk mogen dragen :)... 
Maar voelde me daardoor wel onzeker waar het bij ons niet lukte?!!

In mei (bijna een jaar na het stoppen van de pil) zijn we samen naar de huisarts gegaan en ons probleem en onzekerheid voorgelegd. 
Goed gesprek gehad... maar helaas werden wij weer naar huis gestuurd en mochten we in september terug komen als het nog niet was gelukt.

nog een paar maanden goed oefenen dan maar ;)...  (voor alle duidelijkheid wij hebben het nooit als een opstakel gezien om het steeds te moeten doen,
ging altijd vanzelf en met veel plezier haha ) 
Je raad het vast al... in September zaten wij weer bij de Huisarts. nu kregen we eindelijk een doorverwijzing naar een gynaecoloog.

Eerste afspraak was dat mijn vriend zijn zaadjes moest laten controleren (dit was goed, pfff een opluchting) 
tweede afspraak was dat we een heel kennismakingsgesprek zouden hebben en een inwendige echo.
Ik moet zeggen geen pretje, maar als je wat wilt dan moet je er wat voor over hebben :). 
Bij de echo was te zien dat ik een cysten had op mijn linker eierstok gevuld met bloed. 
verder zag ik er goed uit maar hij was wel bang dat ik endometriose zou hebben... 

de dag erna bloed prikken en de week erop ook (voor alle hormonen) 
uitslagen waren allemaal prima, 1 was te hoog dus daar weer opnieuw bloed voor geprikt!

uiteindelijk wilde de gynaecoloog en wij een kijkoperatie laten doen om te kijken of ik endomteriose zou hebben
(dit kon je namelijk niet terug zien in een bloedtest). 

ik kreeg een dagopname in het ziekenhuis, vol zenuwen ging ik heen, vind dit soort dingen geen pretje. 
bij het uitkleden en wegrijden mocht mijn vriend mee maar daarna moest hij naar huis.
ik werd op een afdeling gereden waar ik aan een infuus werd gelegd en toen op dat moment moest ik even 
heel hard huilen, wat een ontlading wat een stress!

ik werd gerust gesteld door de verpleging en werd naar de OK gereden,
dat ging allemaal heel erg snel!
voor ik het wist lag ik op de uitslaap kamer en werd ik heerlijk wakker!
Ik dacht echt van ohhhh ik heb het al gehad?? en ik heb geen pijn!! :) 

Na een half uur kreeg ik dus wel pijn en wist ik niet zo goed hoe ik moest gaan liggen...
de eerste pging uit bed om naar t toilet te gaan heb ik niet gered. ik ging zitten op mijn bed
en viel flauw. 

tweede poging ging ook niet goed (was een uurtje na de eerste poging) ik kwam tot de wc en toen ik ging plassen en veel bloed verloor
viel ik flauw. ik weet dat ik een paniekerige verpleegster had die mij in een rolstoel duwde en mij snel naar mijn bed reed.
ik werd daar gekanteld ingelegd en werd zelf een beetje paniekerig van haar manier en reactie. 

de derde poging ging redelijk goed al had ik geen enkel energie in mijn lichaam, daarna mocht ik eindelijk naar huis. 
de laatste van de zaal ..... OMG

Eenmaal thuis werd ik goed verwend door man lief en kreeg ik veel visite (familie die er van afwist want verder wist niemand het). 
na een paar dagen herstellen ging ik weer aan t werk. 
de uitslagen waren tot nu toe goed, geen endometriose! wel hadden ze allemaal fotos gemaakt en deze zullen we 16 dec
bespreken............................

Ben heel benieuwd naar de volgende stappen!