Na 1,5 jaar komt het einde van de borstvoeding in zicht...een bewogen start met hyperlactatie en borstontstekingen...maar ik was vastberaden om door te gaan! Wat was het fijn en wat heb ik genoten van (bijna) alle knusse momenten. Rond 11 maanden dacht ik dat het over was...precies een week lang weigerde ze alle voedingen, oorontsteking bleek de oorzaak en al gauw dronk ze als vanouds en voor we het wisten waren we weer een halfjaar verder. Maar nu komt het einde in zicht. Een deel van me wil dit eindeloos volhouden en het afscheid valt me zwaar. Maar een belangrijk ander deel van mij en van Feline vindt het genoeg geweest. Blauwe tandafdrukken sieren permanent mijn tepels, en al mijn vetreserves zijn op. Nieuwe fases breken aan...en met een brok in mijn keel lees ik haar al knuffelend haar slaap-verhaaltje voor, dat nu één van de vertrouwde, intieme borstvoedingsmomenten vervangt. En het is goed zo...maar wel even wennen...
reacties (0)